ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อหยาดฝน หล่นรินไหล ในใจฉัน
เมฆหมอกพลัน ปั่นป่วนใจ ให้หม่นหมอง
ลมพายุ ประทุไฟ เสียงดังก้อง
ฝนคะนอง ท้องฟ้าหม่น ปนน้ำตา
-----------------
น้ำในตา ที่ไหลมา ท่วมทั้งใจ
ไม่สดใส ไร้สาดแสง แห่งศรัทธา
อึมครึมๆ ซึมๆเศร้าๆ ไร้กาลเวลา
ไม่ผ่านไม่พา ไม่หาไม่เจอ มีเพียงฉันที่เข้าใจ
-----------------
ผู้ถูกเลือก ให้ผิดหวัง ยังคงเป็นฉัน
ให้โดดเดี่ยว ทุกข์คืนวัน อันอ่อนไหว
ฝนยังตก ฟ้ายังครึ้มทุกวันคืน ในหัวใจ
ให้ทำเช่นไร เพราะอะไร ไม่รู้ทาง
-----------------

[PIKuL]

เมื่อหยาดฝน หล่นรินไหล ในใจฉัน
โลกก็พลัน เปียกปอน ไปทุกอย่าง
มองทางไหน ได้เห็น เพียงเลือนลาง
ประหนึ่งว่า โลกอำพราง ความยินดี

รู้สึกเหมือน เดียวดาย ในทุ่งโลก
ความเศร้าโศก กร้ำกราย ไปทุกที่
มองรอบตัว แสงสว่าง ไม่เห็นมี
ค่ำคืนนี้ หนาวเหน็บ เจ็บเกินทน

มีความมืด ห่อหุ้ม ทั้งดวงจิต
มีท้องฟ้า ฝ่าลิขิต พายุฝน
มีสายลม หงอยเหงา เฝ้าผจญ
ความมืดมน กลบมิด ทั่วจิตใจ

เหลือสองเท้า ก้าวเดิน สะเปะสะปะ
แม้เงอะงะ ท่าทาง บ้างลื่นไหล
สองมือป่าย คลำหา ทิศทางไป
แม้จะไม่ มองเห็น ซึ่งปลายทาง.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อหยาดฝน  หล่นรินไหล  ในใจฉัน
แม้ยามฝัน ยังบากบั่น ฟันฝ่าหนี
วิ่งฝ่าฝน บนทางมืด ทุกข์ที่มี
แม้นหลบลี้ หนีไกล ยังฝันเจอ

ในดวงจิต ที่ตริตรอง ลองมองลึก
ใต้สำนึก นึกหวั่น ครั่นคล้ามเผลอ
มืดสนิท จิตหลุดลอย คว้าไม่เจอ
หม่นหมองเหม่อ นี่ฉันเจอ กับสิ่งใด

ลองออกไป ใช้ชีวิต ที่คิดต่าง
เดินบนทาง ที่สร้างสรรค์ วันสดใส
แต่ แต่ แต่ แต่ก็แพ้ ก็พ่ายใจ
ฝนยังตกอยู่ในใจ ไม่สร่างซา

ทั้งสองมือ ยังคลำหา ทางเดินต่อ
ทั้งสองตา ยังร้องขอ ยังไขว่คว้า
ทั้งสองขา ยังปีนป่าย ยังค้นหา
แม้จะเหนื่อยจะล้า แต่อาจยังพอมีเวลา รอฝนหยุดโปรย

[PIKuL]

เราไม่อาจคาดเดาลมฟ้าฝน
อาจจะนานเสียจนเราหิวโหย
สายฝนสาด สายลม พัดโบกโบย
ธรรมชาติร้องโอดโอยยามคร่ำครวญ

หยิบร่มมากางใส่เจ้าสายฝน
เพื่อดิ้นรนฟันฝ่าอย่างเร่งด่วน
ยามฝนตกหัวใจอาจรัญจวน
แต่จะไม่คิดหวน...ความทรงจำ

ตกมาเลย ตกมา ให้พอนะ
แอ่งกระทะ ของหัวใจ ให้กระหน่ำ
ฉันจะยอมรับผลการกระทำ
ตกมาซ้ำย้ำให้ฉันไม่ลืมเลือน.

[โซ...เซอะเซอ]

…(ขอ) ฤดูที่แตกต่าง (อีกครั้งนะ)… เมื่อหยาดฝน ร่วงหล่นใน กลางใจฉัน ขมปร่าพลันพ่นพิษ มิดเปรอะเปื้อน คราเจ็บปวดอ้างว้าง คั่งค้างเตือน ยังเสมือน ร้อนรุ่ม สุมฟอนไฟ ยามที่คนเรานี้มีความทุกข์ เสี้ยวความสุข ควั่กคว้าหามีไม่ แม้ยามยิ้ม หยดน้ำตา บ่ารดใน สุดหันหน้าหาใคร ให้จาบัลย์      เหม่อเหลียวมองท้องฟ้าเพลาเหงา      สบเมฆเทายั่วยิ้มเย้ยคิมหันต์      ร้อนไอแดดแผดแรงแสงตาวัน      ร้างสัมพันธ์กลับร้อนฉ่ากว่าฤดู      ลมหนาวเปลี่ยวเดียวดายปลายวัสสาน      เหมันต์รานเร้ารุกทุกข์สุดกู่      กาลหมุนเวียนเปลี่ยนรตีสีชมพู-      กลายรันทดหดหู่อยู่ร่ำไป      ผินแผ่นฟ้าเดียวกัน พบ พันผูก      ผจงปลูกฝังฝากอยากชิดใกล้      เขียนโคลงกลอนอ่อนหวานผสานใจ      มโนมัยกล่อมขวัญสู่ฝันพราว      เพลงกระหวัดคัดสรรบรรเลงนี้      อาจฤดีช้ำเจ็บและเหน็บหนาว      พลันสดับสำแดงดุจแสงดาว-      ก่องสกาวกลบร้าวฉานมลานมลาย “…อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ…” [ฤดูที่แตกต่าง : คำร้อง/ทำนอง บอย โกสิยพงษ์] …เวลาบรรยากาศมืดๆทึมๆสีเทาๆ ฟังเพลงนี้ ก็ช่วยให้มีกำลังใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย… (ทุกอย่างไม่ว่า สุขหรือทุกข์…มันก็จะผ่านไปเสมอ แล้วพรุ่งนี้ก็คือวันใหม่… ชีวิตเริ่มต้นได้เสมอ ถ้าเราไม่ท้อเสียก่อน) โซ…เซอะเซอ 26 กันยายน 2568

[กัลมลี*]

ฝนหยุดตกสักพักคงตกอีก
มองไปไกลอีกซีกของเมฆฝน
ไม่รู้ว่าฟ้าฟากนั้นดำมืดมน
หรือเบื้องบนสดใสไร้เมฆเทา

ฝนตกมาทีไรหัวใจหม่น
เราแค่คนใต้ฟ้าล้าและเหงา
จึงปรากฏหยดฝนหล่นเบาเบา
จากตาเราทุกครั้งดั่งฝนริน

[PIKuL]

ความเหน็บหนาวก้าวล้ำถึงดวงจิต
อิสระภาพมืดมิดยามผกผิน
ฝนที่หล่นโรยร่วงลงสู่ดิน
กลับโรยรินอยู่ภายในไหลออกตา

ความเหน็บหนาวผ่านผิวจนสะท้าน
ยังพาดผ่านสู่หัวใจที่ร่ำหา
หนาวหัวใจไร้คนให้พึ่งพา
ขอกอดฟ้า..เพื่อหนาวเหน็บไปด้วยกัน.

[กรีนซี]

ทุก~ทุกความเศร้าฉันรู้อยู่เหนือเหตุผล
ทุก~ทุกครั้งมองสายฝน ไม่ว่าเวลาไหน
ไอละอองของความเย็นชุ่มฉ่ำ นำพาหัวใจ
จึงอ่อนไหว หลังมองหยาด ฝ น ที่ ห ล่ น ม า

ภาพความทรงจำความคิดที่ล่องลอย
รินหลังไหลปลดปล่อย อย่างช้า~ช้า
ไอความเย็นของหยาดฝน เจ้ากรรมผู้นำพา
หยาดน้ำตารินไหล เมื่อไหร่?ไม่รู้ตัว


กรีนซี

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เมื่อหยาดฝน หล่นรินไหล ไร้หลบลี้
ใจที่มี เวลานี้ ที่หลบฝน
หลบได้เพียง เสียงฝนสาด ไม่อาจทน
หลบเพียงฝน หม่นในใจ ไร้ปราณี

เมื่อฝนพรำ ร่ำไห้ ไร้ความคิด
ไร้ดวงจิต คิดเติมต่อ ท้อเพียงนี้
ท่วมทั้งใจ ล้นทั้งตา ล้าเต็มที
กอดตัวเอง อีกสักที อีกสักวัน

ผ่านไปอีก หนึ่งวัน แล้วสินะ
คิดว่าจะ ไปสร้างเขื่อน ในใจนั้น
เอาไว้กัก เอาไว้เก็บ น้ำท่วมฉันพลัน
แต่ก็ได้แค่ฝัน ที่แขนขามัน ไม่ยอมตาม

ผ่านไปได้ อีกวัน ฉันเก่งแล้ว
ฝนจะตกไม่เคยแผ่ว แล้ว?เลิกถาม
ใจเปียกปอน ร้อนในตา ว่ามากความ
เลิกตั้งคำถาม เลิกให้คำนิยาม แล้วรับความจริงที่เป็น

[แป้งน้ำ]

. . . . . . . . . . . ☆ . . . . . .

ขอเป็นฟ้าหลังฝนที่มีเรียวรุ้งงาม
เป็น ส ะ พ า น เ ชื่ อ ม ฟ้ า ย า ม มืดสลัว
วาดตะวันที่เป็นของฉัน . .
ส่องทางให้เธอพ้นผ่าน . .. ความมืดมัว
เถอะนะ . . ก้าวต่อไปแม้ยังสั่นกลัว
จ ะ ทำ เ พื่ อ เ ธ อ ด้ ว ย หั ว ใ จ

ไม่มีเหตุผลของคนที่รัก
แค่อยากเป็นที่พิงพัก . . จนกว่าท้องฟ้าในใจเธอจะสดใส
หลังหมดหน้าที่เรียวรุ้งงามอาจหายไป
แต่ ค ว า ม ห วั ง ดี ที่ มี ใ ห้ . .
จะเป็นของเธอตลอดไป . .. ห า ก ยั ง ต้ อ ง ก า ร~*

. . . . . . . . . . . ☆ . . . . . .

ʚ♡⃛ɞ อุ็ย! โดนปาด ~ ง่วงแล้ว ไปนอนแล้วน้า ฝันดีค่า (ू•ᴗ•ू❁

[PIKuL]

หากในใจฉัน... ♥●•٠เป็นท้องทะเล٠•●♥... หยาดฝนหล่นเท...ที่ตกลงมารอบด้าน ก็คงเป็นเหมือน"เรื่องราวเล็กๆ"ของวันวาน☂ ที่แอบมาเบ่งบาน ในซอกหลืบของจิตใจ สายฝนอาจจะนำพา...♥●•٠พายุมาด้วย٠•●♥ สายลมพัดโยกย้วยจนโถมคลื่นทะเลใส่ หากแต่สิ่งที่...ต้องลาลับหายไป ก็คงเป็นพายุลูกใหญ่...ที่กำลังจะอ่อนแรง ♥●•٠ท้องทะเล٠•●♥...ยังกลับมาในวันที่ลมสงบ สายฝนก็ยังคงหลบ ด้วยมิอาจจะสู้แสง ทำได้เพียง โปรยปราย เป็นสายเล็กๆในแนวทแยง เพียงอยากที่จะ"กลั่นแกล้ง"..เจ้าท้องทะเล.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ว่ากันว่า ท้องฟ้าที่เปลี่ยนไป มีผลกับใจคน
ร้อนหนาวหรือฝน ใจก็หม่น ใจก็หมอง
มันครึ้มที่ฟ้า แต่ทว่า วกกลับหาใจที่มอง
แล้วหากว่าฟ้ายิ่งร้อง ยิ่งปกป้องตัวเองไม่ได้เลย

เมื่อไหร่ฟ้าจะเปลี่ยนสี จะมีแสงแดดสาดส่อง
เมื่อไหร่จะจับต้อง จะมองได้อย่างเมินเฉย
ฝนที่ตกฟ้าที่ครึ้ม คลุมทั้งใจอย่างคุ้นเคย
ทักทายอย่างเปิดเผย ไม่แปลกเลยที่ใจจะเปียกปอน

ฟ้าหลังฝน จนรุ้งสวย ด้วยไอหมอก
เหมือนคำหลอก บอกใบ้ ให้เห่าหอน
ไร้วาระ ไร้ตรรกกะ ไร้วงจร
ไร้ผลัดผ่อน กร่อนแค่ใจ ฝนกรด?หรืออย่างไร

[lookgaow]

บางครั้ง...ก็อยากเอ่ยถาม ท้ อ ง ฟ้ า
บางครา...ก็รู้สีก ส ง สั ย
ตอนที่ท้องฟ้าปล่อย ห ย า ด ฝ น รู้สึกอย่างไร
เสียใจอยู่ใช่ไหม ? ถึง ร้ อ ง ไ ห้ ออกมา

หรือจะเป็น เ ช่ น เ ดี ย ว กั บ ฉั น
ยามสู้กับความรู้สึกไหวหวั่น หัวใจที่ปวดปร่า
สุดท้ายอดทนไม่ไหว ห ย ด น้ำ ใ ส ใ ส ก็ไหลออกมา
นี่สินะ "น้ำตา" ที่เกิดจาก ค ว า ม เ สี ย ใ จ

เรามา ร้ อ ง ไ ห้ ไปด้วยกันดีไหม ?
หยดน้ำใสใสที่เกิดจาก ท้ อ ง ฟ้ า
เธออาจจะเรียกว่า"ฝน"แต่ฉันเรียกว่า "น้ำตา"
ปลอบประโลมหัวใจที่ช้ำชาของ กั น แ ล ะ กั น
     

⋆ﾐ｡✧

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

บางครั้ง ก็อยากสดใส ไร้หม่น
อยากหยุดผุดฉงน ความสงสัย
อยากใช้ชีวิต ได้ราบเรียบ ไม่มีผลใดใด
อยากมีวันที่ฟ้าสดใส เหมือนใครๆเขาเป็นกัน

แต่พอเริ่มคิด ฟ้าก็มืด ฝนก็มา
เสียงฟ้าแลบฟ้าผ่า ระดมมา ราวนึกฝัน
จมอยู่ใต้น้ำ อากาศหายใจ ก็หมดลงพลัน
จมดิ่งอยู่ในภวังค์ นี่ใจฉัน เป็นอะไรไปมากมาย

สมองเบลอ ภาพละเมอ เพ้อเจ้อไกล
อยู่แสนไกล ไร้เสียง สำเนียงหาย
เดินกึ่งวิ่ง วิ่งกึ่งคลาน ใกล้ความตาย
วันที่คำพูดมากมาย ไม่มีความหมายใดใด

ไม่มีคำนิยามใดใหม่ ให้เป็นเหตุและผล
บางทีการอดทน ที่มากมาย เกินทนไหว
อาจสะสมเอาไว้ มากเกินไป
จนถึงวันที่ใจ ไม่รับฟังไม่เข้าใจ อย่างวันที่ผ่านๆมา

[PIKuL]

สายฝนอาจไม่รู้ว่า..เรากำลังร้องไห้.. และหัวใจก็กลับรู้สึกยิ่งเหว่ว้า ทั้งๆที่"สายฝน" กับ "น้ำตา" ต่ า ง แ ห ล่ ง ที่ ม า ก่ อ น ม า ร ว ม กั น อาจจะเพราะสถานะก็คือ "น้ำ" ที่ปลดปล่อยความเจ็บช้ำยามหวาดหวั่น "อารมณ์" กับ "อากาศ"  ...ต่างก็มีความกดดัน และเพราะความหมายไม่ต่างกัน.. .....ค ว า ม รู้ สึ ก จึ ง ม า ก ม า ย.....

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

มองออกไป นอกหน้าต่าง คราฝนโปรย
เสียงลมพา ลมพัดโชย โปรยปรายหว่าน
พายุเข้า เจ้าบัวลอย ลอยระราน
อุทกผ่าน พาลพิษฝน จนเจิ่งนอง

แม้ตอนนี้ ที่นั่งจ้อง มองท้องฟ้า
ยังครึ้มครา หาสดใส ให้เศร้าหมอง
เหมือนไม่มี ที่หลบภัย ไห้ร่ำร้อง
ฟ้าคะนอง จ้องระราน ผ่านอีกวัน

ฝนที่ตก ตกทั้งใจ ตกทั้งฟ้า
ทั้งสายฝน ทั้งน้ำตา พาหวาดหวั่น
แต่ความช้ำ นำความหมาย ไม่ต่างกัน
เพราะอากาศชวนเพ้อฝัน หรือความหวาดหวั่นที่พรั่งพรู

[PIKuL]

สายฝนที่...รินหลั่ง เปรียบดั่ง...น้ำตาฉัน แต่สิ่งที่...แตกต่างกัน น้ำตานั้นหลั่งข้างใน อิจฉา...ท้องฟ้า สายฝน ร่วงหล่น...อย่างไรก็ได้ เหือดแห้ง...ยังทิ้งกลิ่นไอ เหลือไว้..ความอุดมสมบูรณ์ แตกต่าง...กับน้ำตา หล่นมา...นั้นเท่ากับ"ศูนย์" ความสวยงาม..มีแค่ในการ์ตูน ความจริงคูณสี่ยกกำลัง ร้องไห้..ต้องเลือกเวลา น้ำตา..ต้องฟังคำสั่ง อยากร้อง..ให้เสียงดัง-ดัง ทำได้เพียงนั่ง...อาลัย.

[ViVee]

นั่งร้องไห้กลางสายฝนจนชุ่มฉ่ำ
ความคิดพร่ำคร่ำครวญ"รับไม่ไหว"
เจ็บเหลือเกิน เจ็บตรงนี้ ที่หัวใจ
ความปวดร้าว เหตุใด ทรมาน

สายฝนหล่น ลงมา ไม่ยอมหยุด
หัวใจทรุด เกินร่างกาย จะก้าวผ่าน
อยากจะนั่งอยู่ตรงนี้ให้นานๆ
หมดแล้วความต้องการสิ่งอื่นใด.

[lookgaow]

อยู่ใต้ ท้ อ ง ฟ้ า เดียวกันหรือเปล่า
ทำไมตอนฝนตกฉันรู้สึกเหงาและหวั่นไหว
แต่คนข้างๆกลับชุ่มฉ่ำดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจ
เพราะเหตุผลอันใด...ถึง ต่ า ง กั น

ฝนตกลงมาดั่งเสียงดนตรี
ใบไม้โบกสะบัดยินดีรับขวัญ
ปลุกความสดชื่นจากที่เคยเงียบงัน
สายรุ้งจากสวงสวรรค์ร่วมยินดี

ได้ยิน เ สี ย ง ฝ น...ต่างจากฉัน
ฟ้าหม่นนั้นพาน้ำตาร่วงหลั่นจากใจนี้
บรรยากาศซึมเซาความเหงาไม่เคยปราณี
ห ว า ด ห วั่ น อยู่ทุกวินาทีที่ได้ยิน

"เป็นที่หัวใจเจ้าเองหรือเปล่า"
สุข ทุกข์ เศร้า อยู่ที่เจ้าเลือกถวิล
ท้ อ ง ฟ้ า ทำเพียงระบายความรู้สึกดีร้ายลงดิน
เสียงของฝนที่เจ้าได้ยิน...ล้วนเกิดจาก จิ น  ต น า

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

วันนี้ท้องฟ้า กลับมา ใสสว่าง
บรรยากาศรอบตัว ไม่อ้างว้าง อย่างเคยเห็น
ฝนฟ้าไม่ครึ้ม ไม่อึมครึม ดังเคยเป็น
สายลมพัดแผ่วเย็น ไม่เห็นจะเป็นไร

ที่กล่าวมานั้น หาใช่ ใต้ฟ้ากว้าง
แต่เป็นใจเคว้งคว้าง ที่เคยไม่แจ่มใส
ฝนหยุดตกแล้ว ฝนซาลงแล้ว สวัสดีหัวใจ
ไม่รู้เพราะชินหรืออะไร แต่รู้สึกเหมือนใจฉันหายดี