.jpg)
เมื่อหยาดฝน หล่นรินไหล ในใจฉัน
โลกก็พลัน เปียกปอน ไปทุกอย่าง
มองทางไหน ได้เห็น เพียงเลือนลาง
ประหนึ่งว่า โลกอำพราง ความยินดี
รู้สึกเหมือน เดียวดาย ในทุ่งโลก
ความเศร้าโศก กร้ำกราย ไปทุกที่
มองรอบตัว แสงสว่าง ไม่เห็นมี
ค่ำคืนนี้ หนาวเหน็บ เจ็บเกินทน
มีความมืด ห่อหุ้ม ทั้งดวงจิต
มีท้องฟ้า ฝ่าลิขิต พายุฝน
มีสายลม หงอยเหงา เฝ้าผจญ
ความมืดมน กลบมิด ทั่วจิตใจ
เหลือสองเท้า ก้าวเดิน สะเปะสะปะ
แม้เงอะงะ ท่าทาง บ้างลื่นไหล
สองมือป่าย คลำหา ทิศทางไป
แม้จะไม่ มองเห็น ซึ่งปลายทาง.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
