ว่ากันว่า ท้องฟ้าที่เปลี่ยนไป มีผลกับใจคน
ร้อนหนาวหรือฝน ใจก็หม่น ใจก็หมอง
มันครึ้มที่ฟ้า แต่ทว่า วกกลับหาใจที่มอง
แล้วหากว่าฟ้ายิ่งร้อง ยิ่งปกป้องตัวเองไม่ได้เลย

เมื่อไหร่ฟ้าจะเปลี่ยนสี จะมีแสงแดดสาดส่อง
เมื่อไหร่จะจับต้อง จะมองได้อย่างเมินเฉย
ฝนที่ตกฟ้าที่ครึ้ม คลุมทั้งใจอย่างคุ้นเคย
ทักทายอย่างเปิดเผย ไม่แปลกเลยที่ใจจะเปียกปอน

ฟ้าหลังฝน จนรุ้งสวย ด้วยไอหมอก
เหมือนคำหลอก บอกใบ้ ให้เห่าหอน
ไร้วาระ ไร้ตรรกกะ ไร้วงจร
ไร้ผลัดผ่อน กร่อนแค่ใจ ฝนกรด?หรืออย่างไร