Re: ฝนตกในใจ

…(ขอ) ฤดูที่แตกต่าง (อีกครั้งนะ)…

เมื่อหยาดฝน ร่วงหล่นใน กลางใจฉัน
ขมปร่าพลันพ่นพิษ มิดเปรอะเปื้อน
คราเจ็บปวดอ้างว้าง คั่งค้างเตือน
ยังเสมือน ร้อนรุ่ม สุมฟอนไฟ

ยามที่คนเรานี้มีความทุกข์
เสี้ยวความสุข ควั่กคว้าหามีไม่
แม้ยามยิ้ม หยดน้ำตา บ่ารดใน
สุดหันหน้าหาใคร ให้จาบัลย์

เหม่อเหลียวมองท้องฟ้าเพลาเหงา
สบเมฆเทายั่วยิ้มเย้ยคิมหันต์
ร้อนไอแดดแผดแรงแสงตาวัน
ร้างสัมพันธ์กลับร้อนฉ่ากว่าฤดู

ลมหนาวเปลี่ยวเดียวดายปลายวัสสาน
เหมันต์รานเร้ารุกทุกข์สุดกู่
กาลหมุนเวียนเปลี่ยนรตีสีชมพู-
กลายรันทดหดหู่อยู่ร่ำไป

ผินแผ่นฟ้าเดียวกัน พบ พันผูก
ผจงปลูกฝังฝากอยากชิดใกล้
เขียนโคลงกลอนอ่อนหวานผสานใจ
มโนมัยกล่อมขวัญสู่ฝันพราว

เพลงกระหวัดคัดสรรบรรเลงนี้
อาจฤดีช้ำเจ็บและเหน็บหนาว
พลันสดับสำแดงดุจแสงดาว-
ก่องสกาวกลบร้าวฉานมลานมลาย

“…อดทนเวลาที่ฝนพรำ
อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ…”

[ฤดูที่แตกต่าง : คำร้อง/ทำนอง บอย โกสิยพงษ์]

…เวลาบรรยากาศมืดๆทึมๆสีเทาๆ ฟังเพลงนี้
ก็ช่วยให้มีกำลังใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย…
(ทุกอย่างไม่ว่า สุขหรือทุกข์…มันก็จะผ่านไปเสมอ
แล้วพรุ่งนี้ก็คือวันใหม่…
ชีวิตเริ่มต้นได้เสมอ ถ้าเราไม่ท้อเสียก่อน)

โซ…เซอะเซอ
26 กันยายน 2568