ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มหาซัง]

"ปล่อยวาง"

ว่ายวังวน จนเมื่อย แสนเหนื่อยหน่าย   
มองเป้าหมาย ปลายทาง ยังว่างเปล่า     
ด้วยยึดมั่น ปั้นแปลง ปรุงแต่งเอา   
ว่าของเรา เขาคุณ จนวุ่นวาย

ก่อนจะนอน ย้อนคิด ชีวิตหนึ่ง   
ทำไมถึง ทุกข์เศร้า เหงาเหลือหลาย
เพราะยลยิน กลิ่นหอม ที่ล้อมกาย   
รูปมากมาย ชายตา มองหาเอา

ล่อลวงใจ ให้หลง พะวงหา   
อวิชชา พาเพลิน เดินทางเขลา
โกรธเกลียดชัง บังตา หาทุเลา   
เข้าแนบเนาว์ เป่าหู หลงลู่ทาง 

ความทุกข์หมอง ครองจิต เกินปลิดปล่อย   
ความมืดลอย ล้อมใจ ไม่สว่าง
พายุยาก พรากธรรม กรรมก่อราง   
คอยอำพราง อ้างสิทธิ์ ถูกปิดตา

ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด   
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา   
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ

มหาซัง....งงเหมือนเคย

[Music]

เพิ่งเริ่มหัด..ปล่อยวาง..ในบางหน
ซึ่งส่งผล..หยุดตัว.และหัวหมุน
ไม่กระทบ..รบเร้า..จากเท่าทุน
เป็นค้ำจุน..อารมณ์..ไม่งมงาย

เพิ่งจะรู้..ปล่อยวาง..ในบางสิ่ง
ไม่เกรงกริ่ง..เก็บกด..บทขยาย
รู้เท่าทัน..เกิด-ดับ..สลับลาย
ข้อบรรยาย..บัญญัติ..สัจธรรม

 

[panthong.kh]

เป็นบางครั้ง บางครา ว่าทำได้
ความในใจ กลัดกลุ้ม รุมกระหน่ำ
ต้องบังคับ จิตตน วนซ้ำซ้ำ
เหมือนเวรกรรม ตามประกบ ให้พบเจอ

การปล่อยวาง บางครั้ง คล้ายว่างเปล่า
จิตของเรา ไม่วุ่น ยืดหยุ่นเสมอ
ลมหายใจ แผ่วผ่าน ปานละเมอ
สุขจริงเออ ถ้าทำได้ สบายพลัน
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เป็นบางครั้ง บางครา ว่าทำได้
ความในใจ กลัดกลุ้ม รุมกระหน่ำ
ต้องบังคับ จิตตน วนซ้ำซ้ำ
เหมือนเวรกรรม ตามประกบ ให้พบเจอ

การปล่อยวาง บางครั้ง คล้ายว่างเปล่า
จิตของเรา ไม่วุ่น ยืดหยุ่นเสมอ
ลมหายใจ แผ่วผ่าน ปานละเมอ
สุขจริงเออ ถ้าทำได้ สบายพลัน
พันทอง

เห็นปล่อยวาง ข้างกาย ผู้ชายเพียบ
หลากล้วนเฉียบ เปรียบเช่น เป็นสวรรค์
มากหมู่เหล่า เฝ้าอยู่ ดูพัลวัน
จนยากสรร หมั่นเฟ้น เลือกเน้นชม

เลือกคนนั้น ท่านนี้ ร้องมี่อึง
เหตุใดจึง เลือกเขา เอากันขรม
เสียงเอ็ดดัง ฟังไป ให้ระงม
ต้องตรอมตรม ขมจิตต์ คิดเลือกชาย

อยากปล่อยวาง ห่างรัก เพื่อพักหลบ
คิดมิจบ พบทางตัน พลันตื่นสาย
ทุกชายล้วน ควรถนอม พร้อมข้างกาย
แสนเสียดาย ตายแน่ แม่พันทอง.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

 

[panthong.kh]

เป็นบางครั้ง บางครา ว่าทำได้
ความในใจ กลัดกลุ้ม รุมกระหน่ำ
ต้องบังคับ จิตตน วนซ้ำซ้ำ
เหมือนเวรกรรม ตามประกบ ให้พบเจอ

การปล่อยวาง บางครั้ง คล้ายว่างเปล่า
จิตของเรา ไม่วุ่น ยืดหยุ่นเสมอ
ลมหายใจ แผ่วผ่าน ปานละเมอ
สุขจริงเออ ถ้าทำได้ สบายพลัน
พันทอง

เห็นปล่อยวาง ข้างกาย ผู้ชายเพียบ
หลากล้วนเฉียบ เปรียบเช่น เป็นสวรรค์
มากหมู่เหล่า เฝ้าอยู่ ดูพัลวัน
จนยากสรร หมั่นเฟ้น เลือกเน้นชม

เลือกคนนั้น ท่านนี้ ร้องมี่อึง
เหตุใดจึง เลือกเขา เอากันขรม
เสียงเอ็ดดัง ฟังไป ให้ระงม
ต้องตรอมตรม ขมจิตต์ คิดเลือกชาย

อยากปล่อยวาง ห่างรัก เพื่อพักหลบ
คิดมิจบ พบทางตัน พลันตื่นสาย
ทุกชายล้วน ควรถนอม พร้อมข้างกาย
แสนเสียดาย ตายแน่ แม่พันทอง.../
 

บูรพาท่าพระจันทร์

แค่ออดอ้อน ในกลอน เพื่อผ่อนพัก
มิเคยปัก ดวงใจ ในสี่ห้อง
จักขอมอบ พี่บูรพา มาจับจอง
เป็นเจ้าของ สักคน สนไหมเออ

ทั้งสี่ห้อง ใสแจ๋ว แววสะอาด
ยังขาดคน เคียงคู่ อยู่เสมอ
ถ้าพี่ชาย สนใจ ใคร่อยากเจอ
วันนี้เออ สิบสี่กุมภา วาเลนไทน์
พันทอง

 
[/i][/font][/size][/color]

[สล่าผิน]

เริ่มปล่่อยวางนางไว้ไม่ยึดติด
นางเคยชิดสุขสมเชยชมใกล้
เริ่มปล่อยวางห่างกันหันเหไกล
แต่คนใหม่นี่สิริเข้ามา

เริ่มปล่อยวางอย่างดีแต่มีเหลว
จิตส่วนเลวยังใครคิดใฝ่หา
ยังยึดติดคิดรั้งยังกามา
บางเวลาปล่อยวางไว้ข้างกาย

อยากปล่อยวางอย่างแน่แต่ทำยาก
ช่างลำบากเพราะจิตไม่คิดหน่าย
เห็นหญิงสวยสาวใสใจวุ่นวาย
ยังกระหายชิดเชยเพราะเคยตัว

ยามอ่อนล้าพาใจให้คิดปล่อย
แข็งแรงหน่อยไยจิตคิดทำชั่ว
รู้ทั้งรู้ไม่ดีไม่มีกลัว
นี่แหละมัวยึดติดไม่คิดวาง

สล่าผิน

[yaguza]

ขอปล่อยวาง สักที จะดีไหม
อุ้มไม่ไหว ทูนหัว ตัวเท่าช้าง
เดินรอบเตียง สามรอบ หอบแทบคราง
จำปล่อยนาง ลงก่อน ผ่อนหายใจ

ต้องรู้จัก ปล่อยวาง ในบางสิ่ง
โดนผู้หญิง โดดทับ รับไม่ไหว
เหมือนสิบล้อ พุ่งชน คนอะไร
เจ้าทรามวัย เกือบตัน แล้วพันทอง

.....ยากูซ่า......

[ไม่รู้ใจ]

ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด   
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา   
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ

มหาซัง

คิดจะยุดฉุดใจเลิกไขว่คว้า
สร้างศรัทธากูลเกื้อมาเอื้อหนุน
ใจพิสุทธิ์น้อมธรรมคอยค้ำจุน
อาศัยบุญเบิกทางละวางตน

แม้จิตจักไหวเอนยากเจนจบ
ใช่เกินพบครรลองทำนองผล
ความเชื่อมั่นเลื่อมใสในกมล
จะพาพ้นผ่านยื้อยึดถือครอง

ไม่รู้ใจ

[amika29]

"ปล่อยวาง"
ก่อนจะนอน ย้อนคิด ชีวิตหนึ่ง   
ทำไมถึง ทุกข์เศร้า เหงาเหลือหลาย
เพราะยลยิน กลิ่นหอม ที่ล้อมกาย   
รูปมากมาย ชายตา มองหาเอา

มหาซัง

ฉันทุกข์...กับการไขว่คว้า
โดยลืมคิดว่า...เป็นเพียงความเขลา
หลงในบางใคร...คอยวิ่งไล่ได้เพียงเงา
ที่สุดก็ต้องเศร้า...ร้าวระบม

เพียงเพราะใจ...หลงใหลไม่ยั้งคิด
ไม่ห้ามจิต...เมื่อผิดหวังจึงขื่นขม
เจ็บเพราะเขา...แต่เพียงเราที่ตรอมตรม
ฝืนและข่ม..ความระทมอย่างลำเค็ญ

ฉันเหนื่อย...กับการไขว่คว้า
โดยลืมคิดไปว่า...สิ่งที่เห็น
บางครั้ง...ก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็น
ความเจ็บที่หลบเร้น...เฝ้าเค้นถามว่าทำไม

ถึงที่สุด...ฉันจึงหยุดไขว่และคว้า
เลิกตามหา...ไม่ว่าสิ่งไหน
แม้นไม่ใช่ของของเรา...ยื้อเพื่ออะไร
ก่อนนิทราจะพ้นไป...ปล่อยและวางให้ไหว...ใจเจ้าเอ๋ย

ก็ยังงงเหมือนกันค่ะ
เอ-มิ-กา

[m1]

กลางคืนเป็นควันกลางวันเป็นไฟ
ลุกลามเรื่อยไป    ด้วยไฟชรา
เชื้อหนึ่งหมดไปเชื้อใหม่เข้ามา
ไฟมรณาลามล่าทุกวัน

จากวันเป็นดือนจากเดือนเป็นปี
เอาแต่วิ่งหนีไฟเบญจขันธ์
แบกถือเอาไปไหม้หัวทุกวัน
ถือว่าสำคัญยึดมั่นเป็นตน

ต้องค้นหาทางปล่อยวางกองไฟ
ลำบากเพียงไหนต้องใช้อดทน
ต้องใช้ความเพียรหยุดการเวียนวน
เดินตามมรรคผลหยุดวนหยุดเวียน

                       
               m1
             16/2/55

[panthong.kh]

ขอปล่อยวาง สักที จะดีไหม
อุ้มไม่ไหว ทูนหัว ตัวเท่าช้าง
เดินรอบเตียง สามรอบ หอบแทบคราง
จำปล่อยนาง ลงก่อน ผ่อนหายใจ

ต้องรู้จัก ปล่อยวาง ในบางสิ่ง
โดนผู้หญิง โดดทับ รับไม่ไหว
เหมือนสิบล้อ พุ่งชน คนอะไร
เจ้าทรามวัย เกือบตัน แล้วพันทอง

.....ยากูซ่า......

ตอนรักกัน ดันบอก ชอบไซส์ใหญ่
เตียงคิงไซส์ เร้าใจ ในเราสอง
อุ้มทั้งคืน ยืนหยัด รัดประคอง
ไม่เห็นร้อง สักคำ ทำสปอย

แรกรักฉัน เธอหมั่น ขยันอุ้ม
ตอนนี้บอก เป็นตุ่ม อุ้มแขนห้อย
ตัวเท่าช้าง วางก่อน นอนตาปรอย
พี่ไม่ไหว เนื้อกลอย ขอถอยลา
พันทอง

[..กุสุมา..]

กลางคืนเป็นควันกลางวันเป็นไฟ
ลุกลามเรื่อยไป    ด้วยไฟชรา
เชื้อหนึ่งหมดไปเชื้อใหม่เข้ามา
ไฟมรณาลามล่าทุกวัน
จากวันเป็นดือนจากเดือนเป็นปี
เอาแต่วิ่งหนีไฟเบญจขันธ์
แบกถือเอาไปไหม้หัวทุกวัน
ถือว่าสำคัญยึดมั่นเป็นตน
ต้องค้นหาทางปล่อยวางกองไฟ
ลำบากเพียงไหนต้องใช้อดทน
ต้องใช้ความเพียรหยุดการเวียนวน
เดินตามมรรคผลหยุดวนหยุดเวียน
               m1
             16/2/55


ทุกเวลาเดินย่างทางขันธ์ห้า
ปรารถนารั้งฉุดหยุดแปรเปลี่ยน
ส่องสว่างข้างจิตสู่พิศเพียร
ด้วยบทเรียนธรรมมะพุทธองค์

ดับจิตจากทุกอย่างวางขันธ์ห้า
ยึดศรัทธาปล่อยวางทางลุ่มหลง
สัจจะธรรมนำดับกับปล่อยปลง
หลับ-ตื่นคงรับรู้อยู่ลมปราณ..
             ..กุสุมา..
                 

[panthong.kh]

เริ่มปล่่อยวางนางไว้ไม่ยึดติด
นางเคยชิดสุขสมเชยชมใกล้
เริ่มปล่อยวางห่างกันหันเหไกล
แต่คนใหม่นี่สิริเข้ามา

เริ่มปล่อยวางอย่างดีแต่มีเหลว
จิตส่วนเลวยังใครคิดใฝ่หา
ยังยึดติดคิดรั้งยังกามา
บางเวลาปล่อยวางไว้ข้างกาย

อยากปล่อยวางอย่างแน่แต่ทำยาก
ช่างลำบากเพราะจิตไม่คิดหน่าย
เห็นหญิงสวยสาวใสใจวุ่นวาย
ยังกระหายชิดเชยเพราะเคยตัว

ยามอ่อนล้าพาใจให้คิดปล่อย
แข็งแรงหน่อยไยจิตคิดทำชั่ว
รู้ทั้งรู้ไม่ดีไม่มีกลัว
นี่แหละมัวยึดติดไม่คิดวาง

สล่าผิน

การปล่อยวาง บางครั้ง ก็ทำได้
แต่เชื่อไหม บางครั้ง ช่างเคว้งขว้าง
ชอบมัวเมา ใฝ่ต่ำ ซ้ำหลงทาง
ต้องอ้างว้าง ว้าเหว่ จบเห่กัน

อยากจะปล่อย ค่อยวาง ทางชีวิต
แต่เหมือนกรรม ตามติด คิดผกผัน
นั่งทบทวน หวลไห้ ใจจาบัลย์
จิตผูกพัน กับเขา จึงเศร้าทรวง

อยากตัดรัก ตัดใจ ไม่ข้องเกี่ยว
แต่เหมือนเกลียว เชือกแน่น ถึงแดนสรวง
อันตัดรัก นั้นยาก มากพุ่มพวง
เพราะเป็นช่วง โปรโมชั่น ฉันจึงตรม
พันทอง

[Prapacarn ❀]

อ้างจาก ท่าน"มหาซัง"
.....ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด   
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา   
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ.....

"มหาซัง....งงเหมือนเคย"

เพราะวาดขอบรอบรั้วตัวเรานั่น
เพราะมัวหัน วก-วนจนหัวหมุน
เพราะเป็นห่วงพ่วงพันกันชลมุน
เพราะใจหมุนจิตหม่นไม่พ้นตัว

ตัวอะไรใครเล่าเจ้าตัวไหน
หลงคว้าไขว่ซุกซนจนเวียนหัว
ตัวอยู่ไหนคอยหาหูตามัว
จนจิตมั่วมัวเหลิงกระเจิงซุก

จะปล่อยวางว่างเปล่า...วางเราก่อน
ตัดนิวรณ์รากเหง้าความเจ่าจุก
เราหมดสิ้นไร้อัตตาตัวพาทุกข์
ไม่มีสุข...ไม่มีเศร้า..เพราะเราวาง

แซม (เขียนตอนที่เป็นลูกศิษย์พระถังซำจั๋งค่ะ...)

[panthong.kh]

อ้างจาก ท่าน"มหาซัง"
.....ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด   
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา   
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ.....

"มหาซัง....งงเหมือนเคย"

เพราะวาดขอบรอบรั้วตัวเรานั่น
เพราะมัวหัน วก-วนจนหัวหมุน
เพราะเป็นห่วงพ่วงพันกันชลมุน
เพราะใจหมุนจิตหม่นไม่พ้นตัว

ตัวอะไรใครเล่าเจ้าตัวไหน
หลงคว้าไขว่ซุกซนจนเวียนหัว
ตัวอยู่ไหนคอยหาหูตามัว
จนจิตมั่วมัวเหลิงกระเจิงซุก

จะปล่อยวางว่างเปล่า...วางเราก่อน
ตัดนิวรณ์รากเหง้าความเจ่าจุก
เราหมดสิ้นไร้อัตตาตัวพาทุกข์
ไม่มีสุข...ไม่มีเศร้า..เพราะเราวาง

แซม (เขียนตอนที่เป็นลูกศิษย์พระถังซำจั๋งค่ะ...)

ยินดีด้วย คนสวย ช่วยปล่อยทิ้ง
น้ำใจงาม อย่างยิ่ง ทิ้งเสียบ้าง
บุญกุศล ที่ทำ คอยนำทาง
ความอ้างว้าง ให้ลับ อย่ากลับมา

การปล่อยวาง เอาไว้ ให้ได้คิด
เป็นลูกศิษย์ แม่ชี ศัลสนีย์จ้า
แม่ชีสอน ให้ปล่อยวาง เสียบ้างนา
อย่าแบกไว้ จะหนักบ่า ถึงบ้าบอ

เมื่อนึกถึง คำสอน ย้อนดูเรา
ช่างโง่เง้า งมงาย ตั้งหลายต่อ
วางลงเถิด เปิดใจ มองให้พอ
ความสุขหนอ ที่ตามหา มาแน่นอน
พันทอง
ขอแจมด้วยคนจ้า

[กามนิต]

ฉันปล่อยวางไม่ได้หรอกที่รัก
ใจมันปักในพงดงอักษร
หลับหรือตื่นชื่นหรือเศร้าเฝ้าอาทร
วันนี้มีบทกลอนแล้วหรือยัง

"เขียนเพื่ออ่าน อ่านเพื่อเขียน เพียรเพื่อโลก"
รำบายโศกเศร้าบ่มหรือสมหวัง
จะปล่อยวางอย่างไรในรักชัง
ยากจะตั้งกลอนได้หากไร้รัก

กามนิต - ๑๙ ก.พ.๕๕
 

[Prapacarn ❀]

เขียนกลอนวาง ว่างเปล่าให้เข้าที่
ปล่อยวจีล่องลอยคล้อยสลัก
ถึงก็ช่าง..ไม่ถึงก็ผ่อน...แอบนอนพัก.... ♫
กลอนเปี่ยมรักมาปล่อยวาง..ข้าง.ข้างคุณ.... ♥
 
แซมค่ะ

[panthong.kh]

ฉันปล่อยวางไม่ได้หรอกที่รัก
ใจมันปักในพงดงอักษร
หลับหรือตื่นชื่นหรือเศร้าเฝ้าอาทร
วันนี้มีบทกลอนแล้วหรือยัง

"เขียนเพื่ออ่าน อ่านเพื่อเขียน เพียรเพื่อโลก"
รำบายโศกเศร้าบ่มหรือสมหวัง
จะปล่อยวางอย่างไรในรักชัง
ยากจะตั้งกลอนได้หากไร้รัก

กามนิต - ๑๙ ก.พ.๕๕
 

พี่กามนิต คิดดี มีความหมาย
เรื่องนี้ร้าย จริงจริง หญิงประจักษฺ์
อยากถอนตัว หลายครั้ง ยังนึกรัก
แม้อกหัก ยังมาพัก รักบ้านกลอน

นั่งอยู่ได้ ไหงเป็น เฉกเช่นนี้
สิบชั่วโมง บางที มิมีผ่อน
นึกว่านั่ง แป๊บเดียว เชียวบังอร
ตั้งแต่เช้า ถึงเข้านอน ออนประจำ

ยิ่งวันหยุด สุดสัปดาห์ ใจว้าวุ่น
ลุกมาอุ่น เครื่องก่อน ออนเห็นเห็น
ข้าวไม่กิน ก็ได้ ไม่ลำเค็ญ
คนอื่นเป็น หรือไม่ ช่วยไขที
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

อิจฉาคอมพ์ ตรอมตรม สุดขมขื่น
ด้องสะอื้น กลืนน้ำตา เลยยาหยี
โอ้อกชาย ขายหน้า ประชาชี
ด้วยคนดี หนีพักตร์ มารักคอมพ์

เกิดชาติหน้า ระอาจิตต์ อธิษฐาน
ขอสาบาน หวานรัก จักถนอม
ให้เป็นคอมพ์ เคียงกัน ขวัญพะยอม
ตั้งใจพร้อม น้อมพลัน ให้สัญญา.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์