"ปล่อยวาง"
ว่ายวังวน จนเมื่อย แสนเหนื่อยหน่าย
มองเป้าหมาย ปลายทาง ยังว่างเปล่า
ด้วยยึดมั่น ปั้นแปลง ปรุงแต่งเอา
ว่าของเรา เขาคุณ จนวุ่นวาย
ก่อนจะนอน ย้อนคิด ชีวิตหนึ่ง
ทำไมถึง ทุกข์เศร้า เหงาเหลือหลาย
เพราะยลยิน กลิ่นหอม ที่ล้อมกาย
รูปมากมาย ชายตา มองหาเอา
ล่อลวงใจ ให้หลง พะวงหา
อวิชชา พาเพลิน เดินทางเขลา
โกรธเกลียดชัง บังตา หาทุเลา
เข้าแนบเนาว์ เป่าหู หลงลู่ทาง
ความทุกข์หมอง ครองจิต เกินปลิดปล่อย
ความมืดลอย ล้อมใจ ไม่สว่าง
พายุยาก พรากธรรม กรรมก่อราง
คอยอำพราง อ้างสิทธิ์ ถูกปิดตา
ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ
มหาซัง....งงเหมือนเคย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
