เริ่มปล่่อยวางนางไว้ไม่ยึดติด
นางเคยชิดสุขสมเชยชมใกล้
เริ่มปล่อยวางห่างกันหันเหไกล
แต่คนใหม่นี่สิริเข้ามา
เริ่มปล่อยวางอย่างดีแต่มีเหลว
จิตส่วนเลวยังใครคิดใฝ่หา
ยังยึดติดคิดรั้งยังกามา
บางเวลาปล่อยวางไว้ข้างกาย
อยากปล่อยวางอย่างแน่แต่ทำยาก
ช่างลำบากเพราะจิตไม่คิดหน่าย
เห็นหญิงสวยสาวใสใจวุ่นวาย
ยังกระหายชิดเชยเพราะเคยตัว
ยามอ่อนล้าพาใจให้คิดปล่อย
แข็งแรงหน่อยไยจิตคิดทำชั่ว
รู้ทั้งรู้ไม่ดีไม่มีกลัว
นี่แหละมัวยึดติดไม่คิดวาง
สล่าผิน
การปล่อยวาง บางครั้ง ก็ทำได้
แต่เชื่อไหม บางครั้ง ช่างเคว้งขว้าง
ชอบมัวเมา ใฝ่ต่ำ ซ้ำหลงทาง
ต้องอ้างว้าง ว้าเหว่ จบเห่กัน
อยากจะปล่อย ค่อยวาง ทางชีวิต
แต่เหมือนกรรม ตามติด คิดผกผัน
นั่งทบทวน หวลไห้ ใจจาบัลย์
จิตผูกพัน กับเขา จึงเศร้าทรวง
อยากตัดรัก ตัดใจ ไม่ข้องเกี่ยว
แต่เหมือนเกลียว เชือกแน่น ถึงแดนสรวง
อันตัดรัก นั้นยาก มากพุ่มพวง
เพราะเป็นช่วง โปรโมชั่น ฉันจึงตรม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
