อ้างจาก ท่าน"มหาซัง"
.....ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ.....
"มหาซัง....งงเหมือนเคย"
เพราะวาดขอบรอบรั้วตัวเรานั่น
เพราะมัวหัน วก-วนจนหัวหมุน
เพราะเป็นห่วงพ่วงพันกันชลมุน
เพราะใจหมุนจิตหม่นไม่พ้นตัว
ตัวอะไรใครเล่าเจ้าตัวไหน
หลงคว้าไขว่ซุกซนจนเวียนหัว
ตัวอยู่ไหนคอยหาหูตามัว
จนจิตมั่วมัวเหลิงกระเจิงซุก
จะปล่อยวางว่างเปล่า...วางเราก่อน
ตัดนิวรณ์รากเหง้าความเจ่าจุก
เราหมดสิ้นไร้อัตตาตัวพาทุกข์
ไม่มีสุข...ไม่มีเศร้า..เพราะเราวาง
แซม (เขียนตอนที่เป็นลูกศิษย์พระถังซำจั๋งค่ะ...)
ยินดีด้วย คนสวย ช่วยปล่อยทิ้ง
น้ำใจงาม อย่างยิ่ง ทิ้งเสียบ้าง
บุญกุศล ที่ทำ คอยนำทาง
ความอ้างว้าง ให้ลับ อย่ากลับมา
การปล่อยวาง เอาไว้ ให้ได้คิด
เป็นลูกศิษย์ แม่ชี ศัลสนีย์จ้า
แม่ชีสอน ให้ปล่อยวาง เสียบ้างนา
อย่าแบกไว้ จะหนักบ่า ถึงบ้าบอ
เมื่อนึกถึง คำสอน ย้อนดูเรา
ช่างโง่เง้า งมงาย ตั้งหลายต่อ
วางลงเถิด เปิดใจ มองให้พอ
ความสุขหนอ ที่ตามหา มาแน่นอน
พันทอง
ขอแจมด้วยคนจ้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
