เป็นบางครั้ง บางครา ว่าทำได้
ความในใจ กลัดกลุ้ม รุมกระหน่ำ
ต้องบังคับ จิตตน วนซ้ำซ้ำ
เหมือนเวรกรรม ตามประกบ ให้พบเจอ
การปล่อยวาง บางครั้ง คล้ายว่างเปล่า
จิตของเรา ไม่วุ่น ยืดหยุ่นเสมอ
ลมหายใจ แผ่วผ่าน ปานละเมอ
สุขจริงเออ ถ้าทำได้ สบายพลัน
พันทอง
เห็นปล่อยวาง ข้างกาย ผู้ชายเพียบ
หลากล้วนเฉียบ เปรียบเช่น เป็นสวรรค์
มากหมู่เหล่า เฝ้าอยู่ ดูพัลวัน
จนยากสรร หมั่นเฟ้น เลือกเน้นชม
เลือกคนนั้น ท่านนี้ ร้องมี่อึง
เหตุใดจึง เลือกเขา เอากันขรม
เสียงเอ็ดดัง ฟังไป ให้ระงม
ต้องตรอมตรม ขมจิตต์ คิดเลือกชาย
อยากปล่อยวาง ห่างรัก เพื่อพักหลบ
คิดมิจบ พบทางตัน พลันตื่นสาย
ทุกชายล้วน ควรถนอม พร้อมข้างกาย
แสนเสียดาย ตายแน่ แม่พันทอง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
หลากล้วนเฉียบ เปรียบเช่น เป็นสวรรค์
มากหมู่เหล่า เฝ้าอยู่ ดูพัลวัน
จนยากสรร หมั่นเฟ้น เลือกเน้นชม
เลือกคนนั้น ท่านนี้ ร้องมี่อึง
เหตุใดจึง เลือกเขา เอากันขรม
เสียงเอ็ดดัง ฟังไป ให้ระงม
ต้องตรอมตรม ขมจิตต์ คิดเลือกชาย
อยากปล่อยวาง ห่างรัก เพื่อพักหลบ
คิดมิจบ พบทางตัน พลันตื่นสาย
ทุกชายล้วน ควรถนอม พร้อมข้างกาย
แสนเสียดาย ตายแน่ แม่พันทอง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
