ถึงที่สุด จุดหนึ่ง จึงได้คิด
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ
มหาซัง
ด้วยหลงผิด ติดบ่วง ความห่วงหา
รู้ปล่อยวาง ทางสุข ทุกนิทรา
ลืมคำว่า ของเรา เขาและคุณ
มหาซัง
คิดจะยุดฉุดใจเลิกไขว่คว้า
สร้างศรัทธากูลเกื้อมาเอื้อหนุน
ใจพิสุทธิ์น้อมธรรมคอยค้ำจุน
อาศัยบุญเบิกทางละวางตน
แม้จิตจักไหวเอนยากเจนจบ
ใช่เกินพบครรลองทำนองผล
ความเชื่อมั่นเลื่อมใสในกมล
จะพาพ้นผ่านยื้อยึดถือครอง
ไม่รู้ใจ
สร้างศรัทธากูลเกื้อมาเอื้อหนุน
ใจพิสุทธิ์น้อมธรรมคอยค้ำจุน
อาศัยบุญเบิกทางละวางตน
แม้จิตจักไหวเอนยากเจนจบ
ใช่เกินพบครรลองทำนองผล
ความเชื่อมั่นเลื่อมใสในกมล
จะพาพ้นผ่านยื้อยึดถือครอง
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
