ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ViVee]

ยามต้นรักเพิ่งเติบโตในครั้งแรก
เกินจำแนกความสุข-ทุกข์เป็นแบบไหน
แม้นยามเจออุปสรรครักทางไกล
แต่ยังคงมั่นใจในสัมพันธ์

ไร้คำซึ่งสัญญามาร้อยถัก
เราผูกใจในรักเป็นแม่นมั่น
เราก่อร่างสร้างตนจนผ่านวัน
ถึงเวลาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว

เราจบมือกันมาถึงซึ่งวันนี้
ไปด้วยกันทุกที่จนถ้วนทั่ว
เที่ยวที่ไหนไปกันไม่นึกกลัว
ความสุขโอบรอบตัวเราสองคน

เมื่อไหร่นะที่สองมือของเราห่าง
แม้เรายังร่วมทางฝ่าฟ้าฝน
แต่เราต่างห่างเหินกันเกินทน
ห่างกันจนไม่รู้จัก..เหมือนอย่างเคย.

ViVee

[กวินพัฒน์]

 รักที่แปรผัน

ยามรักเริ่มต้นงามดั่งความฝัน
เติมสีสันชีวิตจิตเฉลย
แต่กาลผ่านทุกสิ่งกลับเปลี่ยนเลย
กลายเป็นเชยชินชาปร่ากลางใจ

มือที่เคยกุมมั่นพลันเลื่อนห่าง
ความอ้างว้างก้าวแทรกแยกชิดใกล้
แม้ร่วมทางห่างออกลอกเลือนไป
ดั่งเหมือนใครสองคนต่างหนทาง

แต่รักแท้ต้องฟื้นคืนอีกหน
ก่อสายชลแห่งใจไหลสล้าง
ลบระยะความไกลให้เลือนราง
เพื่อรักสร้างคืนใหม่ได้เหมือนเดิม

กวินพัฒน์

[ViVee]

เราเคยคุ้นจนเผลอคิดมองข้าม
ไร้คำถามนิยามรักครั้งริเริ่ม
ที่ผ่านมาเราละเลยมิเคยเติม
สิ่งที่เพิ่มคือถ้อยคำอันหยาบคาย

เพราะสนิทชิดกายกันสินะ
ไม่จำเป็นที่จะให้ความหมาย
ความสำคัญก็เป็นเพียงคนเคียงกาย
การกล่าวพูดคำร้าย-ร้าย..ธรรมดา

สายตาเธอเคยอบอุ่นละมุนหวาน
อันตรธานหายสิ้นถวิลหา
ไม่ต้องหวานชื่นเหมือนที่ผ่านมา
แค่อยากรู้สึกว่า...ยังห่วงกัน

ตอนนี้เหมือนตัวฉันนั้นคนนอก
พูดตะคอกใส่หน้าดังอดกลั้น
เราต่างเหมือนคนเกลียดชังในทุกวัน
กอดที่เคยผูกพัน...มันลางเลือน.


ViVee

[กวินพัฒน์]

ความคุ้นเคยเลยข้ามความสำคัญ
เคยผูกพันผันกลายคล้ายคลาดเคลื่อน
คำที่เคยปลอบใจในทุกเดือน
กลับกลายเหมือนสับสนคนแปลกไป

เพราะสนิทจนข้ามมองต่างค่า
ความเมตตาจึงหายกลายไฉน
สิ่งที่เหลือเย็นชาดูห่างไกล
เสียงละมุนอุ่นใกล้...ก็คลายลง

สายตาที่เคยอ่อนโยนและห่วงหา
เป็นเพียงความเฉยชาพาใหลหลง
อ้อมกอดที่เคยฝันต่างบรรจง
วันนี้คงแค่ฝันไม่ผันคืน

ลองสักครั้งด้วยใจในอีกหน
เติมเหตุผลด้วยรักประจักษ์ยื่น
หยุดคำร้ายหมายทำให้กล้ำกลืน
รักคงฟื้นคืนใจเช่าเคยมี

กวินพัฒน์

[กัลมลี*]

คนหนึ่งปล่อยง่ายดายเมื่อไม่รัก
เหมือนไม่เคยรู้จักเมื่ออยากหนี
รักไม่เท่ากับรอไม่พอดี
ทางเลือกที่ยัดเยียดฉันเกลียดนัก

ไม่เหลือความสัมพันธ์แม้ฉันมิตร
อย่าทวงสิทธิ์บอกใจให้ห้ามหัก
หากแม้เจอตรงหน้าอย่าไปทัก
ได้รู้จักชาติเดียวพอเลิกต่อกรรม

[ViVee]

บ้างก็ว่าเหตุผลคนเคยรัก
แต่ก่อนนั้นแน่นหนักยามเพ้อพร่ำ
วาสนาครานั้นพลันน้อมนำ
ถูกจองจำจับไว้ให้คู่เคียง

เมื่อเวลาผ่านพ้นจนเลยล่วง
เข้าสู่ช่วงรุ่งโรจน์เกินหลบเลี่ยง
ความเป็นอยู่ฟูฟื้นอย่างร้อยเรียง
ยินแต่เสียงชื่นชมพรรณนา

หัวใจเขาก็บั่นลงตรงที่หมาย
คนสุดท้ายมิใช่เราแล้วสิท่า
ที่ร่วมสู้อดทนจนโรยรา
เพียงฝันฝ่ามาเพื่อเขาได้พบเธอ.


ViVee

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ควรปล่อยมือ  ควรเลิกถือ มือควรปล่อย
ให้หลุดลอย ลอยล่องไป ในความฝัน
เมื่อมันหนัก รักเท่าไหร่ ไม่สำคัญ
ที่ตรงนั้น มันไม่เคย เป็นของเรา

ถึงเวลา คราต้องปล่อย ให้ลอยห่าง
โลกแสนกว้าง ทางยาวไกล ให้คาดเดา
ไม่จำเป็น ต้องสำคัญ ดั่งวันเก่า
ไม่จำเป็น คำว่าเรา ที่เก่าเกิน

[PIKuL]

เมื่อความรักยากเกินจะฉุดยื้อ
จำเป็นต้อง"ปล่อยมือ"ไปจากเขา
อยากจะกอดก็กอดได้เพียงเงา
เพราะไม่มีคำว่า "เรา"อีกต่อไป

ฉันปล่อยมือ ปล่อยหัวใจ อันโดดเดี่ยว
ออกท่องเที่ยวอีกครั้งกับโลกใบใหญ่
เพื่อเป็นการปลอบประโลมเจ้าหัวใจ
ตอกย้ำว่า "ไม่เป็นไร" แค่ปล่อยมือ.

[ViVee]

ทั้งปล่อยมือ ปล่อยใจ ให้อิสระ
ความสัมพันธ์เหมือนขยะไม่ยึดถือ
คำที่เคยบอกว่ารักเพียงร่ำลือ
ความจริงคือ...ไม่เคยจะสนใจ

ปล่อยมือเธอจากไปจนไกลลับ
ไม่คิดหวนคืนกลับมาชิดใกล้
ขอสาปส่งคนเลวที่จากไป
อย่ามีใครรักจริงเพียงสักคน.

ทักทายค่ะทุกคน

[Rattikal]

ทั้งปล่อยมือ ปล่อยใจ ปล่อยความรัก
ความรู้จัก จะหักลง ที่ตรงไหน
จะกี่คืน กี่วัน ผันผ่านไป
"ในหัวใจ" ก็ยังเหงา เศร้าระทม..

กาลเวลา ช่วยเยียวยา ความรู้สึก
ในส่วนลึก ผ่านไป ไกลหนักหนา
แต่สมอง ไม่ได้บอก ว่าเยียวยา
มันเป็นแค่ "ความรู้สึก" ที่ชาของ"หัวใจ"..
ทักทายครับทุกๆท่าน
#รัตติกาล

[lookgaow]

ถึงเวลา ป ล่ อ ย มื อ กั น ไปได้แล้ว
ถ้าวันนี้หมดสิ้นแววแห่งความฝัน
ยิ่งฝืนไว้ ยิ่ ง ทำ ร้ า ย กันและกัน
อย่าเสียดายคืนและวันที่ผ่านมา

ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ดีดีอาจมีอยู่
เราต่างรับรู้เรื่องราวมานานช้า
ถ้าต่างฝ่ายต่างอดทนตลอดมา
คื น อิ ส ร ะ คืนเวลาให้แก่กัน

จับให้แน่นสักเท่าใดก็ต้อง ป ล่ อ ย
หากปลายทางที่เฝ้าคอยไม่ใช่ "ฉั น"
ทางข้างหน้าไม่มี "เ ธ อ" ร่วมคืนวัน
โอบกอดกัน ค รั้ ง สุ ด ท้ า ย ค่อย ค ล า ย มื อ

❀ ⭒ ✿ ⭒ ❀ ❀ ⭒ ✿ ⭒ ❀ ❀ ⭒ ✿ ⭒ ❀

[ViVee]

สุดปลายมือยื้อไว้ให้คงอยู่
ทำได้เพียงพิศดู...ไม่ยึดถือ
จะบังคับให้รักด้วย"สองมือ"
ปล่อยดีกว่า..ไม่ยื้อ...เสียเวลา

ฉันรักเธอหมดแล้วเกินจะให้
ทุ่มเททั้งหัวใจให้รักษา
อนาคตมอบให้ในสัญญา
คำมั่นว่า"จะรักกัน"ตลอดไป

หากผลลัพธ์กลับคืนมาที่ฉัน
ถ้อยสัจจะที่เคยมั่นนั้นสั่นไหว
คำสัญญาแล้งน้ำเหนือสิ่งใด
แล้วเราจะเหลืออะไรให้ยินดี

ปล่อยมือเธอห่างไปคล้ายตายจาก
ไม่คิดอยากพบเจอในทุกที่
ความต้องการมากรักที่เธอมี
หากหัวใจของฉันนี้ ไม่คู่ควร.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ลองปล่อย ลองไม่ถือ ลองไม่เห็น
ใจที่เป็น เน้นหายใจ ในวันใหม่
ปล่อยมือ เลิกยึดถือ ยื้อใจใคร
เป็นคนใหม่ ที่หัวใจ ใช้เพียงเรา

จะคนรัก จะครอบครัว รอบตัวนี้
พ่ายแพ้หนี ที่เคยเป็น เช่นครั้งเก่า
ในครั้งนี้ ที่สาหัส กัดกินเรา
ควรปล่อยเขา เบาที่ใจ ได้สักครา

เราเพียงหนึ่ง ไม่อาจดึง ได้ทั้งหมด
ไม่อาจกด ปัญหา ที่หนักหนา
ปัญหาใคร ก็ให้เขา ได้พบพา
ปล่อยใจปล่อยมือที่ถือตลอดมา ปล่อยวางลง

[PIKuL]

ปล่อยมือเขาเท่ากับปล่อยเราด้วย
คือตัวช่วยหัวใจยามลุ่มหลง
ก็ในเมื่อหัวใจเธอไม่ซื่อตรง
อ้อมกอดนั้นไม่มั่นคงต่อจิตใจ

ยามลับหายในสายตาเธอเป็นอื่น
ยิ้มระรื่นรสรักยากผลักไส
ทั้งสองมือเกี่ยวกอดใครต่อใคร
ยอมปล่อยมือเธอจากไปไม่ต้องการ

ไม่ต้องการอ้อมกอดที่พร่ำเพรื่อ
ไม่ต้องการรักเผื่อเพียงทางผ่าน
ไม่ต้องการสองมือในวันวาน
ขอทำทานให้พวกเขาเพื่อเอาบุญ.

[กรีนซี]

คงลืมได้ไม่นานวานวันเก่า
เดินต่อไปสิเรา โลกยังหมุน
อยากบอกเธออีกรอบขอขอบคุณ
ฉันผ่านความว้าวุ่น หลังเลิกกัน



ก้าวเดินถอย ปล่อยมือเคยยื้อไว้
เธอเลือกเองจากไป โดยไร้ฉัน
มองปลายทางว่างเปล่าเพียงเรานั้น
คงถึงวันหันหลัง รักครั้งนี้

กรีนซี

[ViVee]

หากอยากแบ่งห้องใจให้ใครอื่น
โปรดหยืบยื่นใจของฉันมาคืนที่
ไม่ต้องการ"เศษซาก"ความใจดี
ความสงสารที่มี..โปรดเก็บคืน

หากเมื่อรักเคยให้ไปทั้งหมด
น้ำหนักใจเธอคงลด...อย่าทนฝืน
เมื่อแบ่งใจคงไร้ที่ให้หยัดยืน
ไม่จำเป็นต้องกล้ำกลืนว่า"รักกัน"

ฉันปล่อยมือ..เพื่อให้เธอได้ไปต่อ
หาอีกใจที่ยังรอ...เธอสานฝัน
อย่าถามว่า "อยู่ได้ไหม" ไม่สำคัญ
ได้โปรดเธอ..ไปจากฉัน..อย่ากลับมา.

[โซ...เซอะเซอ]

ครั้นปล่อยมือ….โปรดเปลี่ยนท่ามาควงแขน แล้วหยิบแว่นเรย์แบนด์ สวมให้พี่ ส่งไม้เท้า พร้อมประชิดติดกายี ยิ้มอย่างปรานี ต่อผู้พิการด้านสายตา…อิอิ   …จะโดนเรียกว่าฉวยโอกาสหักมุมตีเนียนไหมนี่… โซ…เซอะเซอ 8 ตุลาคม 2568 ป.ล. อ้าวโดนน้องสองหวี โฉบตัดหน้าซะแล้ว..หึหึ

[ViVee]

ได้นามแฝง"สองหวี"ที่ลุงตั้ง
น้ำตาหลั่งเพราะหัวเราะจนสิ้นท่า
แว่นเรย์แบนด์ กับไม้เท้าที่ถือมา
แบมือขอ สามพันห้า ป๋าเรย์แบนด์

โปรด"ปล่อยมือ"จากไม้เท้าแล้วล้วงหา
กระเป๋าเงินที่ว่าป๋าหวงแหน
โปรดปล่อยเงิน ไร้ดอก มาทดแทน
จะควงแขนเดินรอบทั่วเมืองกรุง


เดินพร้อม ลำโพงกับไมค์ร้องเพลงนะ อิอิ หยอกๆๆ

[โซ...เซอะเซอ]

คนที่เขาเรียกป๋า ต้องท่าที- มาดดูดี ภูมิฐาน งานเงินรุ่ง ส่วนคนที่มีเสน่ห์ เท่ห์แค่พุง เรียกเพียงลุงพอแล้ว นะแก้วตา ส่วนเรื่องคิดล้วงกระเป๋า โดราเอม่อน ที่ซุกซ่อนแอบไว้ ในร่มผ้า ลุงคงต้องคิดหนัก ขืนควักออกมา พาลทำเจ้าขวัญผวา…ตากุ้งยิง…หึหึ   …กระเป๋าลุงน่ะ ไม่ใช่ใครจะมาคิดล้วงกันได้ง่ายๆนะ…555 โซ…เซอะเซอ 8 ตุลาคม 2568

[ViVee]

หากล้วงเจอกระเป๋าเราตั้งท่า
กางนิ้วห้าหงายมือมิเกรงกริ่ง
หากเจอไมโครโฟนขอโยนทิ้ง
ฉกกระเป๋าแล้ววิ่งไม่อำลา

หรือหากพบไม้เท้าขาที่สาม
จะเรียกคนมาช่วยหามดีไหมหนา
ตากุ้งยิงที่ลุงมอบให้มา
เปิดดอกบัวใส่หน้า...อ้า..เอาคืนไป.

อุ๊ย!!! กลอนอะไรเนี่ย