ก่อนจะไปต่อ ขออนุญาตเสนอ ครับ


@ เสียงร้อยกรอง ประเภทกลอน ท้ายวรรคใหั
วรรคแรกไซร้ เลี่ยงเสียง สามัญหนา
วรรคสองเสนาะ ไพเราะด้วย เสียงจัตวา
วรรคสามสี่ สรรหา เสียงสามัญ

@ คราเนื้อหา สาระ ประเด็นตรอง
เสียงวรรคสอง โทเอก เสกบ่พรั่น
วรรคสามสี่ เสียงตรี ก็เช่นนั้น
ปราชญ์ไป่ยั่น หยิบใช้ ไม่หลุดประเด็น

ตัวอย่าง

ถึงบางพลูคิดถึงคู่เมื่ออยู่ครอง (สามัญ)
เคยใส่ซองส่งให้ล้วนใบเหลือง (จัตวา)
ถึงบางพลัดเหมือนพี่พลัดมาขัดเคือง
ทั้งพลัดเมืองพลัดสมรมาร้อนรน

๏ โอ้ปางหลังครั้งสมเด็จพระบรมโกศ
มาผูกโบสถ์ก็ได้มาบูชาชื่น (โท)
ชมพระพิมพ์ริมผนังยังยั่งยืน
ทั้งแปดหมื่นสี่พันได้วันทา

๏ ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต (เอก)
แม้นพูดชั่วตัวตายทำลายมิตร (ตรี)
จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจาฯ

นิราศภูเขาทอง
=====

บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว   
สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา 
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา
ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต (ตรี)

พระอภัยมณี

อยากลอง    กลบท จระเข้ฟาดหาง

..กลอนอะไร ไม่ถนัด จัดมาให้
ไม้โทใช้ ไว้หลัง ใช่ข้างหน้า
เขียนแล้วเงย เอ่ยบ่น บนฟากฟ้า
ดวงดารา อยู่ไหน ไยไม่ซี้

..ลองสักครา ถ้าผิด ติดตรงโน้น
ก็ไม่โดน มาทำ ซ้ำตรงนี้
นั่งเขียนไป ไม่ออก กรนคร่อกฟี้
เดี๋ยวพี่พี่ เขกหัว กลัวไม่พร้อม

..โอยจะบ้า น่าหลับ จับมาค้อน
ขอวิงวอน อีกที ตีวงล้อม
นั่งหน้าหงิก จิกงอ พอแกล้มกล้อม
เห็นทียอม โอดโอย โอ๊ยจะบ้า

                น้องจ๋า

        
               เรื่องยาก
ยังคงมาช้า เพราะเรื่องยาก ยากจริง
ข้าพเจ้า สร้างกลอนแปดเป็นกลบท บังคับเสียงวรรณยุกต์ครบ 5 เสียง ทุกวรรค จริงๆแล้วยากตรงที่ออกแบบผัง ถึงวันนี้ยังไม่ได้ผังที่เป็นแบบแผนฉันทลักษณ์
        เหตุที่พยายามออกแบบผังนี้ เพราะเห็นว่า โคลงบังคับรูปวรรณยุกต์ ฉันท์บังค้บเสียงหนัก เบา
         หรือว่ากลอนควรบังคับเสียงวรรณยุกต์ ซึ่งอันที่ข้าพเจ้ายอมรับไปแล้วว่าท่านบรมครูสุนทรภู่ท่าน ออกแบบไว้ สมบูรณ์ดีแล้ว

   ข้าพเจ้า ผิดไปแล้ว ข้าพเจ้า ขอโทษ


คลิปวันนี้อาจเคยลงไว้แล้ว
แต่นี่ก็เป็นเรื่องยาก และ ต่อไปอาจหาชมได้ยาก
ขอนำมาแชร์เพื่อเชิดชู ท่ารำที่สวยงาม ขอบคุณ อ.ผู้ออกแบบท่ารำ ผู้ถ่ายทอด ศิลปิน เจ้าของคลิป ผู้เกี่ยวข้องทุกท่าน
นี่คือท่ารำที่ยาก สวยงาม และแปลกจากท่ารำปกติ


              


      


เธอเหมือนฝันมั่นคล้าย         หมายปอง
ครวญใคร่คราครอบครอง     คร่าวครั้ง
สานสายสื่อสาสอง           สมส่ง หงส์เฮย
คอยคู่เคียงเตียงตั้ง      หยั่งเหย้าเฮือนฮา (ฮาคือเฮา)

ภุชงคประยาตฉันท์” หรือ “ภุชงคปยาตฉันท์
มิลืมรักประจักษ์หมด     ระตีรสเสน่หา
หะหนเหเพราะเวลา     ก็หญิงนางแหละห่างไป


รสรักหวาน ผ่านผึ้ง จึงรู้สม     ฤทธิ์รักขม ขื่นข้น ทนทุกข์ไฉน
หรือรมย์แปร แต่ต้น พ้นผ่านไว     หลงกามนัย ถี่ถ้วน ล้วนถ่องทน

รับร้อนสุม หนุ่มเหน้า ยวนเย้าสาว  รู้ฤทธิ์หนาว แน่วหน้า ท้าทายผล
เหมือนใจจาน ผ่านผู้ รู้แผ่ตน     หมายเจือจน ปริ่มแปร้ แท้เปี่ยมจินต์

รักรู้เสริม เริ่มสล้าง ทางทัดถวัลย์     วืวัฒน์สรร ถ่องถ้วน ใจล้วนถวิล    
เหกาเม เห่ห้อม ล้อมจิตภินท์     โหราคิน เบี่ยงบ้า ฟ้าบิดเบน

เห คือ เอ๋ (ขออภัยติดมาจากซีรี่ย์จีน)

ราคินเหมือนดินฟ้า มีเวลามัวหมองไม่ผ่องผล   

                  

กลบทผวนลอดสะพาน
ผสม กลบทสะบัดสะบิ้ง

ผวนวิหกผกหวนกระปรี้กระเปร่า
ไม่ใช่เราเมาไล่กะปลกกะเปลี้ย
ครูทูแชร์แคร์ชูกะลิ้มกะเหลี่ย
เวลคัมเฮียร์เวีย(เออ)ร์เฮ้ลท์กระวนกระวาย

นวลประพันธ์นั้นผวนสำนวนสำเนา
ละออเจ้าเล่าจะสวิงสวาย
กลเม็ดเกล็ดมนกำจัดกำจาย
สายสะดือสื่อได้เจ้าบทเจ้ากลอน…

ดุหยง Pantip
12 เมย. 2568

กลบทผวนลอดสะพาน
ผสม กลบทสะบัดสะบิ้ง

13.37 น.

๏ ชวนสร้างเพิง เชิงผวน คำกวนคำกล
ค่ายถนน คนหน่าย สวายสวิง
เพิ่มลูกเล่น เพ็ญเริ่ม สะบัดสะบิ้ง
รักจริงจริง ลิงจั๊ก กระจู๋กระจี๋
.
๏ เนาสะพาน นานเผา เตาไฟเตาฟืน
เมาแตกตื่น หมื่นเต้า เขย่าขยี้
หมาหอนเห่า เมาห่า กระด๊ากระดี๋
กวีคำผวน กวนวะผี ไล่ตีไล่ตบ ๚ะ๛

วันเสาร์ ที่ 12 เมย. 2568
นกผี * กวีคำผวน

# พี่มอบใจแก่น้อง แก้วตา
สมที่คะนึงหา แต่เจ้า
แสนรักทุกเวลา เช้าค่ำ
นึกอยากอุ้มกลับเล้า บัดนี้หรือไฉน

Soul Master
08 เมษายน 2568



สัมผัสระหว่างบท

แบบแรก : รับสัมผัส "เล้า"

@ เมตตาจึ่งเจ้า
มั่นมุ่ง"แบ่งปัน"
ผอง"ทุกข์ท้น"พลัน
สงบสุขสันต์แท้..โดยธรรม


แบบสอง : รับสัมผัส "ไฉน"

@ เมตตารักให้
จึ่งใจ"แบ่งปัน"
ผอง"ทุกข์ท้น"พลัน
สงบสุขสันต์แท้..โดยธรรม

โคลงสี่ล่องธารา
เป็น
โคลงสี่สุภาพ ​ตัดหัวตัดหาง

ริเริ่ม : Soul Master
           08 เมษายน 2568


มอบใจแก่เจ้า
ที่คะนึงหา
รักทุกเวลา
อยากอุ้มกลับเล้า หรือไฉน

ท้ายบาท4 ต่อท้ายบาท1 บทต่อไป

เมื่อถึงวันลาจากน่าใจหาย
เรานั้นต่างแยกย้ายตามความฝัน
จากที่เคยพบหน้ากันทุกวัน
เหลือเพียงความสัมพันธ์ในคำนึง

ส่งข่าวคราวมาบ้างคนทางนี้
ไม่เซ้าซี้ขอให้รู้ว่าคิดถึง
ก็อย่าลืมว่ากูน่ะเพื่อนมึง
แม้ไม่มีคำซึ้ง-ซึ้งแต่จริงใจ

Vivee

กินข้าว..เพียงลำพัง
จำใจสั่งทำเป็นเก่ง
หัวเราะ..พอครื้นเครง
แต่น้ำตามันตกใน

ก่อนนอน..ก็คิดฮอด
ถึงอ้อมกอดเคยหวั่นไหว
วันนี้..ไม่เหลือใคร
เหลือเพียงใจที่อ่อนแอ

กอดหมอน..นอนลำพัง
มันเจ็บจัง..แม้ไร้แผล
กฎของ..ผู้พ่ายแพ้
ทำได้แค่..เสียน้ำตา.



ทักทายค่ะคุณกรีนซี ^_^