ความเกรงใจให้เกียรติกันมันหดหาย
ฉันกลับกลายเป็นคนโดนบ่นว่า
หรือเพราะฉันขาดรายได้ไร้ราคา
ต้องก้มหน้ารับการกระแทกใจ..(ใช่หรือเปล่า)

เธอแรงมาฉันแรงไปแล้วใครเจ็บ
จำต้องเก็บอารมณ์สุดข่มไหว
เธอแรงมาฉันรับหมดกดลงไป
จะทนไว้ไม่โต้ตอบปลอบใจตน
 

@ ทุกวัน มั่น"ตั้งสติ"
.....ไตร่ตรอง
ใช้ชีพ ธรรมครรลอง
.....โอบเอื้อ
ฤ ปล่อย กิเลส ครอบครอง
.....ผยองจริต
เพียงร่ำ ฤๅ กระทำ เกื้อ
.....ชีพใช้เหมาะสม

@ ปัญญาคมขจัดร้าย
.....เลวทราม
ไป่ปล่อยกิเลสลุกลาม
.....รุ่มร้อน
ธรรมปฏิบัติทุกยาม
.....ยั้งหยุด  ทุกข์นา
ร้องร่ำกึกก้องสะท้อน
.....ทั่วหล้าธรรมไสว

ไม่ลืมบ้านกลอนไทยไม่ลืมฝัน
สายสัมพันธ์วันเก่าเฝ้าโหยหา
สมาชิกหลายรุ่นหลายเวลา
ต่างเข้ามาต่อกลอนเกือบทุกวัน

เมื่อเก๋าไปใหม่มาไม่ขาดสาย
เพื่อนมากมายมอบไมตรีสร้างสีสัน
แต่สุดท้ายเฟสบุ๊กพรากเราจากกัน
เธอกับฉันจึงห่างไกลไม่เหมือนเดิม

เคยพยามชักชวนเพื่อนมาเยือนบ้าน(กลอนไทย)
แต่ป่วยการเพื่อนหายไม่ฮึกเหิม
แม้นแต่งกลอนงอนง้อรอเพื่อนเติม
สิ่งที่เพิ่มคือความเหงาไม่เข้าใจ...

 

@ กายใจ ใฝ่ฝ่า ฟันกิเลส
ฟุ้งเหตุ แห่งทุกข์ ซุกเฟ้อแฝง
"รัก"ฝัน "ปัน"ฝึก เมตตาแสดง
แจงมาก ฝากงง ฟูกงกรรม

@ "จักรี" พระโปรด ธ สุข(ะ)ศานต์
สิริฉาน ประเจิดไทย
บ้านเมือง ธ ทรง ทะนุไสว
มน(ะ)น้อม ระลึกคุณ

@ รักธรรม กรรมดีเกิด
กระทำเถิด ใช่ชี้หน้า
อย่าลืม หลายนิ้วหนา
พุ่งเป้ามา ชี้ตนเอง

@ รักธรรม ย้ำ"ตัดตู"
ลำพองกู ก่อข่มเหง
ธรรมะ ละยำเกรง
อลเวง วนทุกข์กรรม

ปลามีปอด
---------
พูดถึงปลายังกังขาบางชนิด
ถูกหรือผิดที่ได้ใช้เรียกขาน
ตัวนั้นคือโลมาและปลาวาฬ
โดนคัดค้านบ่อยนี้ มิใช่ปลา

ด้วยโครงสร้างหายใจมิใช้เหงือก
คือตัวเลือกแบ่งชั้นกันนั้นหนา
แต่พจนานุกรมที่อ่านมา
เขียนไว้ว่าอย่างนี้ชี้นำวาง

"สัตว์เลือดเย็นมีกระดูกสันหลัง
ร่างกายยัง หัว ลำตัว และส่วนหาง
หัวใจมีสองห้องที่บอบบาง
หายใจทางเหงือกนั้นรู้กันดี

แต่ระบุยกเว้นปลามีปอด"
เห็นตลอดคือโลมาปลาวาฬนี่
พอสรุปได้ไหมในวารี
พ่นอากาศทุกที่ นี่คือปลา.