เสียเวลาย้อนอดีตคิดแก้ไข
อนาคตยังไม่มาอย่าร้อนใจ
แค่ตื่นรู้เตรียมพร้อมไว้ให้มั่นคง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
28 กันยายน 2023, 05:14:PM
|
|||
|
|||
|
1
เมื่อ: เมื่อวานนี้
|
||
| เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย hort39 | ||
|
สุขอยู่กับปัจจุบันนั้นดีกว่า
เสียเวลาย้อนอดีตคิดแก้ไข อนาคตยังไม่มาอย่าร้อนใจ แค่ตื่นรู้เตรียมพร้อมไว้ให้มั่นคง |
||
|
2
เมื่อ: เมื่อวานนี้
|
|||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
|||
|
3
เมื่อ: เมื่อวานนี้
|
|||
| เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
|||
|
4
เมื่อ: 22 กันยายน 2023, 07:04:AM
|
||
| เริ่มโดย toshare - กระทู้ล่าสุด โดย toshare | ||
|
@ ใครสร้างสุข ทุกข์ให้ มิได้เว้น "ตน"กำหนด กฎ/เร้น มิใช่หรือ มีแดดบ่น ฝนฉ่ำ ทำ/งด! คือ "ผิดเจ้า"ถือ รื้อประเด็น เป็นโทษทัณฑ์ |
||
|
5
บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ / กลอนเปล่า / การพยายามเข้มแข็งทั้งที่ใจอ่อนล้า...ทำให้แผลที่ได้มา~ใหญ่กว่าเดิม
เมื่อ: 18 กันยายน 2023, 07:55:PM
|
||
| เริ่มโดย meang007 - กระทู้ล่าสุด โดย meang007 | ||
|
ทั้งที่เตรียมร่มไว้ล่วงหน้า...
ตอนที่แหงนมองท้องฟ้า แล้วเจอเมฆฝน... ทั้งที่เตรียมตัวมาอย่างดี แต่ก็หนีไม่พ้น... ไม่เคยเลยสักหน...ที่จะไม่เปียกฝน~จนเปียกปอน เหมือนหัวใจที่พยายามจะเข้มแข็ง... ฝืนจนสุดแรง แต่ก็ไม่แกร่ง...เพราะใจอ่อน อาจเพราะหัวใจ มันมีความเป็นไปที่ซับซ้อน... คาดเดาไม่ได้...ไม่เหมือนฟ้าสีอ่อนตอนเมฆฝนมา บทสรุปสุดท้ายที่มี คือหนีไม่พ้น... ทั้งละอองฝนและหัวใจคนที่พยายามรักษา... ไม่อาจหลีกหนี~ทั้งที่รู้วีธี...แต่ก็ยังมีน้ำตา และการพยายามเข้มแข็ง ทั้งที่ใจอ่อนล้า... ...ทำให้แผลที่ได้มา~ใหญ่กว่าเดิม... ~ เมี่ยง เมี่ยง ~ 18/09/66 FB : กลอนเปล่า ความรัก |
||
|
6
เมื่อ: 16 กันยายน 2023, 04:34:AM
|
||
| เริ่มโดย เฮยอิง - กระทู้ล่าสุด โดย แป้งน้ำ | ||
|
ได้อ่านบันทึกความในใจของใครคนหนึ่ง คนที่ฉันเฝ้าคิดถึงเป็นคนแรกเมื่อลืมตาตื่น เขาเขียนในบันทึกไว้ว่า มีคนทำให้ว้าวุ่นทุกคืน ฉันอยากเขียนตอบไปว่า มีบางคนที่หยัดยืน . .. รักเขาเรื่อยมา อยากให้เขาเลิกเขียนเรื่องราวที่ไม่แฮปปี้เอนดิ้ง แล้วเริ่มบันทึกถึงคนที่มีอยู่จริง . .. ที่คอยห่วงหา ให้ตัวอักษรแทนสายสัมพันธ์ที่ไม่หวั่นไหวไปตามเวลา ขอให้สักวันฉันกลายเป็นที่ปรารถนา . .. เป็นชื่อสุดท้ายที่เขานึกถึงก่อนนิทรา . .. ทุกคืน~*   แป้งน้ำ 16092023 |
||
|
7
เมื่อ: 16 กันยายน 2023, 03:48:AM
|
||
| เริ่มโดย เฮยอิง - กระทู้ล่าสุด โดย แป้งน้ำ | ||
|
ฤดูกาลหมุนกลับมาอีกครั้ง เหมือนภาพที่แอบฝังของเราครั้งก่อน กี่ฝนที่โปรยสาย ผมที่สยายเปียกปอน กี่หนาวที่สั่นคลอน ไม่รู้กี่ร้อนที่เวียนวน ฉันยังเห็นสายหมอกที่หยอกเย้า รวมเป็นภาพสองเราทุกแห่งหน มือที่เคยเดินจับ ไหล่ที่อิงหลับจนหัวชน สายหมอกที่พร่าหม่น ยังฉายภาพจนมันชัดเจน แสงอาทิตย์ที่ปลายฟ้า ยังคงลอยหน้าลอยตาโดดเด่น เธอเคยบอกไม่มีแสงไหนสวยได้เท่าแสงเย็น วันนี้ฉันยังมองเห็นสองเรานั่งเล่นใต้ดวงตะวัน รู้ไหมเสียงฟ้าที่เธอเคยวิ่งหลบ ยังดังได้ไม่เคยกลบเสียงเธอกับฉัน กี่ฤดูที่หมุนครบ กี่คำว่าจบจนกลายเป็นนิรันด์ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฤดูกาลไม่เคยหมุนฉันไปจากเธอ ฉันยังคงชื่นชอบการเดินเล่นใต้แสงตะวันอุ่น ไม่เคยเกลียดชังฤดูกาลที่ผ่านหมุนไปเสมอ~เสมอ เพราะทุกเหตุการณ์ที่เข้ามาในชีวิต . .. ก็เพื่อให้รู้จักกับคำว่า "คิดถึงเธอ" ยังคงเป็นคนเดิมที่คอยนำเสนอ .. . ความรักดี~ดี ที่จริงใจ ลมร้อนที่พัดผ่าน ~ ธารฝนที่โปรยปราย ~ สายหมอกของยามเช้า ไม่ว่าฤดูกาลจะพาฉันย่ำเท้าไปไกลแค่ไหน เสียงหัวเราะที่เย้าหยอก . . . เสียงตะคอกที่เคยกวนใจ ทั้งเหว่ว้าทั้งทำให้ยิ้มได้ . .. ยังเป็นเรื่องจริงในใจทุกวัน "ยินดีต้อนรับ" ทุกขณะเวลา อยากขอโอกาสร่วมโต๊ะจิบชา . .. แทนของขวัญ ถนนที่นำสองเรามาบรรจบ บางคราพบ บางคราสวนทางกัน ขอฝากข้อความแทนใจไว้สั้น~สั้น "ถ้าเหนื่อยก็เชิญกลับมาพักผ่อนในความผูกพันของฉัน . . . ได้ตามสบาย~*  แป้งน้ำ 16092023 |
||
|
8
เมื่อ: 15 กันยายน 2023, 07:37:PM
|
||
| เริ่มโดย @free - กระทู้ล่าสุด โดย @free | ||
|
ส่วนที่ 1 กล่าว คู้ม คุ้ม คุ้ม คลิปนี้คุ้ม ดนตรี กลอนร้อง ขับร้อง รำ ระบำ สมแล้วว่า ไทยงาม มาณวกฉันท์ ๘ วันนี้แกะจาก พระนิพนธ์ใน พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ (น.ม.ส.) ซึ่งวางสัมผัสแบบกลอน จงจรเที่ยว เทียวบทไป พงพนไพร ไศลลำเนา ดั้นบถเดิน เพลินจิตเรา แบ่งทุขเบา เชาวนไว ปมาณิกฉันท์ ๘ - (จากคัมภีร์วุตโตทัยโดยนายฉันท์ ขำวิไล) ประดิษฐ์ประดับ ประคับประคอง เลบงลบอง จำแนกจำนรรจ์ ระเบียบและบท สุพจน์สุพรรณจะเฉิดจะฉัน วิเรขวิไล กลบทสร้อยคู่สะคราญ (คุณชาญชนะ ฆังคะโชติ ผู้ประพันธ์ต้นแบบ) สองสี่คิดได้ ไม่คิดหวง ใครตักตวงเล่นได้ ไม่คิดห้าม สร้อยคู่สะคราญเห็น เป็นนิยาม อย่ามองข้ามความเห็น เป็นนิยาย กลบทสร้อยคู่สะคราญ เป็นที่ นักกลอนนิยม และดัดแปลงกันมาก เป็น "สร้อยสลับคู่สะคราญ" ไม่ทราบใครคือต้นแบบ ผมเองก็ดีดแปลงไปหลายแบบ วันนี้ ยกตัวย่างจาก กลอนสร้อยสลับคู่สะคราญ ในกระทู้ของครู พี พูนสุข บ้านกลอนไทยนี่เอง ถึงยุพิน.. ถวิลร่ายพร่างพรายฟ้า ถึงยุพา.. ใจรักษ์ทรงศักดิ์ศรี ไม่ท้อถอยสร้อยคล้อง.. สองบุรี สานไมตรีสมสนอง.. สองบุรินทร์ ………. พี พูนสุข สร้อยคู่ คู่ที่สองอยู่ท้ายวรรค ทำให้เกิดสัมผัสซ้ำของคำตำแหน่งที่ 5กับ6ในวรรคที่ 3 และ4 คล้อง.. สองบุรี สนอง.. สองบุรินทร์ ได้ ไม่คิดหวง ได้ ไม่คิดห้าม เห็น เป็นนิยาม เห็น เป็นนิยาย และคุณ ศรีเปรื่อง ดัดแปลง แก้ไข ได้ถูกต้อง ดีงาม ดังนี้ พิรุณโปรย...โรยหลั่งถั่งเป็นสาย พิรุณปราย...พาหทัยเรียมไหวหวั่น ไร้กนิษฐ์เนื้อเย็น...เป็นเพื่อนกัน มีเพียงจันทร์ลางเลือน...เป็นเพื่อนไกล ………ศรีเปรื่อง ส่่งคำที่5 ไปสัมผัส คำที่ 6 แลเ7 ในวรรค3และ4 เพื่อให้สัมผัส ต่างตำแหน่งกัน ………เย็น...เป็นเพื่อนกัน …..เลือน...เป็นเพื่อนไกล ผมก็แต่งเช่นนี้ไประยะหนึ่ง จนกระทั่ง รู้สึกไม่ถนัดเหมือนอิสรภาพถูก จำกัด จึงดัดแปลงอีก คราวนี้ ให้คำสร้อยทั้งสองคู่ เปลี่ยนเป็น อยู่ ต้นวรรค ของทุกวรรค ……….. ส่วนที่ 2 กลอน สุขแทนฉันนอกนั้นฉันทุกข์แทน ทองกวะถิ่น ดินปิตุแดน สรวงสุระแสน แมนและวิมาน สองยุวสาว คราวผลิสะคราญ แม้นกุสุมาลย์ บานกะอุบล ก็"เปรื่อง"น่ะปราด ลุศาตร์กุศล แกะบท(ะ)กล และอักษรา เจาะจรรจ์วจี วสีวิสา ยุพินยุพา (เมื่อไร)..มิเป็น..(ก็)..มิไป..(สะที) ค่าบุรินทร์ถิ่นทองครองศักดิ์ศรี "เปรื่อง"ฉะนี้(พิ)โธ่ถังว่ายังไหว ค่าบุุรีทวีถวิลสินเศรษฐ์ไทย "เปรื่อง"ฉะไหนแอบเอื้อนเพื่อนวไม่มี ฝนเอยรำทำท่ามาพรั่งพรู ดาลฤดูวาดวนดลสุขศรี ฝนเอยรินถวิลว่าน่ำตานี้ ดาลฤดีฝอยฝนล้นนัยนา ฤๅฝนสุดหยุดหยาดสายสวาทสิ้น ตอบยุพินพุ่มพวงทวงถามหา ฤๅฝนซัดพลัดพรากยากไขว่คว้า ตอบยุพาเรไรยันไม่ยอม |
||
|
9
เมื่อ: 15 กันยายน 2023, 07:04:AM
|
|||
| เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
|||
|
10
เมื่อ: 11 กันยายน 2023, 09:38:AM
|
||
| เริ่มโดย hort39 - กระทู้ล่าสุด โดย hort39 | ||
|
ขออยู่อย่างพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ไม่ยึดติดทางโลกที่โยกไหว แต่ชีวิตบางครั้งหวังปัจจัย จึงต้องมีรายได้หลายช่องทาง ปลูกพืชผักสวนครัวไม่กลัวอด ผักสดสดปลูกกินเก็บขายบ้าง อยู่กับผักไม่วุ่นวายได้ปล่อยวาง ได้อยู่อย่างเรียบง่ายไกลผู้คน |
||
Email:
