ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หนามเตย]

ถูกนะท่าน หมั่นฝึก ระลึกถึง
ซักวันหนึ่ง จะรู้ดี ที่ใฝ่หา
เมื่อก่อนนั้น ก็เคย เผยออกมา
ความระอา ยากเขียน เวียนจังงัง

แต่พอโดน เม้นท์หนัก หน้าชักด้าน
โดนสอนงาน ให้อด อย่าหมดหวัง
เดินตามฝัน ต่อไป ไม่ต้องฟัง
ใครจะดัง จะก่อ ต่อให้เลย 

สู้สู้ สู้ว๊อย)))))

หนามเตย
   

[ีืuncleyork]

............ขอเป็นบาทวิถี........
......ไม่ได้เป็นนักเลงกลอนกระฉ่อนชื่อ   
ไม่ได้มีฝีมือไปเทียมเทียบเปรียบใครได้
ไม่ได้มาโอ่โอหังอวดอ้างใดๆ
เข้ามาเป็นน้องใหม่ฝากตัวไว้ให้ปราณี
........เป็นนักกลอนที่อ่อนเยาว์เขลาและขลาด
เพียงหวังวาดมาขอกวาดบาทวิถี
ให้ผู้กล้าที่ที่ก้าวแกร่งแบ่งวิธี
ช่วยบ่งชี้นำทางข้าพาออกเดิน
.......จะขอเป็นผู้น้อยต่ำต้อยติด
ฝากญาติมิตรจงอย่าหมางทำห่างเหิน
แม้ต่ำต้อยด้อยราคาจงอย่าเมิน
ขอข้าเดินร่วมทางไปในมรรคา......
....จะขอเป็นเพื่อนร่วมทางสร้างวิถี
จะสร้างสรรค์งานที่ดีที่มีค่า
จะจรรโลงกลอนไทยให้โอฬา
จะร่วมสร้างคุณค่าด้วยมรรคา วจี.....
.......ขอคารวะ.....
......อ้วนอรชร.....

[อนุวาต]

ผมนั้นมาใหม่ ไม่เคยเข้ามา
จงช่วยเมตตา ช่วยสั่งช่วยสอน
อายุยังน้อย  จึงขอวิงวอน
ที่ผมเเต่งกลอน ไว้ณ ที่นี้
ฝากช่วยติชม  เเก้ไขให้ที
ชี้เเจงให้ดี   จะได้เเก้ไข
ผมขอขอบคุณ ทุกท่านด้วยใจ
ที่ติชมไว้    จะได้ปรับปรุง

[ีืuncleyork]

[pre

]

......อัสดง......

.....เมื่ออาทิตย์     อัสดง       ตรงขอบฟ้า
 เหล่านกกา      กลับรังนอน    ก่อนจะค่ำ
 สูรย์ส่องฉาย    แสงสุดท้าย    ให้จดจำ
 ก่อนถลำ          หลงทางไป    ในค่ำคืน
 ....สีทองทาบ   อาบขอบฟ้า   ก่อนลาลับ
 ไม่หวลกลับ       มาล่ำลา       พาขมขื่น
 นับจากนี้          คงมืดดำ      ของค่ำคืน
 ดั่งฟ้ายื่น          เงาบาป       เข้าทาบทา
 ......ที่สุดขอบ   ฟ้าไกล      คราใกล้ค่ำ
 เหมือนเตือนย้ำ   หัวใจ        ให้โหยหา
 แสงแห่งสูรย์     กรุ่นใจ        ให้ตรึงตรา
 กลับจะลา        ร้างไป        จากใจคอย
 .....โปรดเถิดสูรย์   จงลับฟ้า   ช้าลงบ้าง
 ใจคนร้าง           ห่างรังนอน   มันอ่อนสร้อย
 อยู่ส่องทาง        ให้กับคน      ที่หม่นคอย
 และหลงรอย      และเลือนลาง  ทางกลับรัง
......หากสิ้นแสง   ของสูรย์ฉาย    ก็ไหวหวั่น
 จะเหหัน           ทิศทางใด      ให้อ้างว้าง
 แม้นหมดแสง     ข้าคงบิน       อย่างสิ้นทาง
 คงเคว้งคว้าง      วกเวียนฟ้า     ในราตรี
.......เมื่ออาทิตย์    อัสดง         ลงลับฟ้า
 เหมือนดั่งข้า      ถูกพร่าผลาญ  วิญญาณนี้
 เจ้าลับลา         แรมร้างไป       ไม่ใยดี
 นับแต่นี้           มีเพียงกาย       ไร้วิญญาณ......

[/pre]

............ช่วยชี้แนะด้วยครับ....

[ไพร พนาวัลย์]

      

ขอเชิญท่าน ร่วมมรรคา มานี่เถิด
ร่วมทูนเทิด ภาษาไทย ให้ไพศาล
ร่วมสนุก ร่วมสุขสันต์ กลั่นกลอนกานท์
สมัครสมาน สามัคคี อย่างปรีดา 

“ไพร พนาวัลย์”

[toshare]

จาก ......อัสดง......uncleyork
ขอแบ่งปันนะครับ

มาล่ำลา -> ร่ำลา
ล่ำ ว. มีเนื้อแน่นแข็ง.        ร่ำ ๑ ก. พูดซํ้า ๆ, พรํ่า

ให้กับคน -> ให้แก่คน
กับ ๒ เป็นคําที่เชื่อมคําหรือความเข้าด้วยกัน มีความหมายว่า รวมกัน
 หรือเกี่ยวข้องกัน เช่น ฟ้ากับดิน กินกับนอน หายวับไปกับตา
แก่ ๒ บ. ใช้นําหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.

ทางกลับรัง  .......  ให้อ้างว้าง
ส่งรับสัมผัสกันไม่ได้ครับ คนละเสียงกัน

จากใจคอย  ........  ที่หม่นคอย
การใช้คำซ้ำ ในบทติดๆ กัน เขาห้ามครับ ต้องเลี่ยงให้ห่างบทกัน


แต่งได้ดีขึ้นกว่าบทก่อน แต่เนื้อหายังไม่กระชับครับ

ขอบคุณครับ

[ดาว อาชาไนย]

ขอเสริมอีกนิดครับ

หวน  = เวียนกลับ เช่น ลมหวน.  คำว่า หวล ไม่มีในพจนานุกรม

เลือนราง  = ไม่ชัดเจน, พอระลึกได้บ้าง

ไยดี  =  พอใจ, ยินดี, เอื้อ  มักใช้ในความปฎิเสธ เช่น ไม่ไยดี, อย่าไปไยดี

นักกลอนรุ่นผมถือกันมากว่าต้องใช้ภาษาให้ถูกต้อง

คืน  เป็นสัมผัสนอกที่ซ้ำกัน ถือกันมากว่าภาษาไทยฟุ่มเฟือยคำมากมาย
สัมผัสนอกเพียง ๔ คำเท่านั้น  ไม่ควรให้ซ้ำกัน

วิญญาณนี้   "นี้" แม้จะใช้ไม้โท  แต่ก็เป็นเสียงตรี ใช้ท้ายวรรค ๒ ไม่ได้  ที่ใช้ท้ายวรรค ๒ ได้
มีเฉพาะคำเหล่านี้เท่านั้น คือ

ก จ ด ต ฏ ฎ บ ป อ     = อักษรกลาง
ข ฉ ถ ฐ ผ ฝ ศ ษ ส ห  = อักษรสูง

นอกนั้นเป็นอักษรต่ำ ใช้ไม่ได้

ต้องขออภัยผู้ที่คอยด่าเวลาผมแนะนำใคร  ขอเรียนให้ทราบว่า ผมจะแนะนำผู้ที่ปวารณาตัวขอให้
แนะนำ  และผู้ที่รักใคร่ชอบพอกันเท่านั้นด้วยความหวังดี  นอกจากนี้ผมก็ไม่กล้าแนะนำเขาหรอกครับ
  [/[/font]color]

[พยัญเสมอ]

ท่านทั้งหลายมาใหม่ให้ฟังหน่อย
อย่าใจน้อยดูแคลนตนว่าหม่นไหม้
เข้ามาดูอู้ฮู้กลอนไฉไล
เกิดท้อใจกลับหลังหันในทันที

เขาว่าสร้างกรุงโรมจนโฉมฉาย
ส่องประกายเจิดจรัสรัศมี
กว่าร้อยช่างฝีมือยื้อหลายปี
จึงเกิดมีกรุงโรมประโคมคุณ

การแต่งกลอนอ่อนช้อยหยดย้อยนั้น
ต้องขยันเรียนรู้ครูอุดหนุน
มีหลายท่านฤทธิ์เกรียงไกรใจการุณย์
ให้ไออุ่นโอบไหล่พาไต่เดิน

หลายหลายคนรวมผมกลอนขมขม
โดนเพาะบ่มพอคลานไปไม่อายเขิน
สรรพสุขคลุกฤทัยให้เพลิดเพลิน
เพราะเพื่อนเดินอุ้มชูเคียงคู่กัน

เมื่อพระอาทิตย์มาประชันแสง  หิ่งห้อยน้อยต้องถอยหนีแหละครับ

 

[ดาว อาชาไนย]

เป็นเพียงดาวริบหรี่ที่แสงน้อย
เทียบหิ่งห้อยพอได้อย่าไหวหวั่น
ใครใคร่สุขจงมองจ้องดูมัน
ร่วมรังสรรค์โลกสวยด้วยความงาม

ดาว อาชาไนย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ช่วยกันขัดผลัดกันเกลาเอาใจใส่
สืบกลอนไทยให้อยู่คู่สยาม
ตามสมญาบุราณ์เลื่องประเทืองความ
ได้รับนามตามบอกเล่าเจ้าบทกลอน

ของของเราเขาไฉนใครจะห่วง
ประจักษ์ทรวงหวงรักในอักษร
เราประดิษฐ์คิดค้นจนสุนทร
ไม่ง้องอนอ้อนขอพะนอใคร

ร่วมเคียงข้างสร้างสรรค์จรรโลงรักษ์
ด้วยตระหนักอักษราค่าไฉน
ให้อักษรกลอนลือระบือไกล
ว่าเป็นไทยใหญ่ค่าสมญานาม...

"  บูรพ์  "


 

[รัตนาวดี]

เป็นเพียงดาวริบหรี่ที่แสงน้อย
เทียบหิ่งห้อยพอได้อย่าไหวหวั่น
ใครใคร่สุขจงมองจ้องดูมัน
ร่วมรังสรรค์โลกสวยด้วยความงาม

ดาว อาชาไนย

ตามดาวดวง ทอแสง เป็นแรงให้
ด้วยดวงใจ ฉายส่อง มิมองข้าม
ยามทอแสง สวยส่ง เฝ้าหลงตาม
เจอดาวแล้ว พยายาม จะตามไป...

ด้วยรักจากใจค่ะ

รัตนาวดี

[Moo Dum]

เพิ่งแวะเวียน ผ่านมา ที่หน้านี้
พบน้องพี่ สร้างสรร วรรณศิลป์
ร่วมรักษา ศาสตร์เรืองรอง ของแผ่นดิน
ให้ยลยิน ยั้งไว้ ไม่หายจร
ขอสมัคร เป็นน้องใหม่ ในกลุ่มด้วย
พี่น้องช่วย ชี้นำ คำสั่งสอน
ให้แตกฉาน อ่านเรียน เขียนบทกลอน
เป็นเสียงวอน จากใจ ใครคนนึง

--------  หมูดำ -----------
         19/8/12

[ไร้นวล^^]

ขอต้อนรับหมูดำด้วยคำหวาน
ให้สำราญรื่นพักตร์กลอนรักถึง
โศกจากไหนเศร้าเมื่อไรให้คลายคลึง
เหลือเพียงหนึ่งน้ำคำหอมคอยกล่อมเกลา

แสนยินดีมีมิตรวิจิตรเพิ่ม
จะเห่อเหิมเปรมปรีดิ์วจีเฉลา
ขอท่านเร่งร่ายกลอนบวรเชาว์
ทุกค่ำเช้าคงแช่มชื่นรื่นฤดี

[Moo Dum]

แม่ผู้อยู่แสนไกล

จะกวาดดวง เก็บดาว พราวนภา
แทนมาลา มาร้อย มาลัยใหม่
มาลัยที่ มีรัก ฟูมฟักใจ
ด้วยสายใย โยงผูก แม่ลูกกัน

มาลัยแวว ระยิบ ระยับพราว
มาลัยดาว ก้าวผ่านล่วง สรวงสวรรค์
สู่มือแม่ มากมาย สายสัมพันธ์
ตราบนิรันดร์ จากวันนี้ ไม่มีคลาย

บอกรักแม่ รักแม่ มากที่สุด
ให้โลกหยุด ฟ้าสิ้น ดินสลาย
ถึงสูญสิ้น สรรพสรร อันมากมาย
ไม่เทียบได้ ดั่งแม่พราก ไปจากใจ

ฝากฟากฟ้า ฝั่งสมุทร สุดชื่นชม
ฝากสายลม พรมพริ้ว ที่ริ้วไหว
หอมละเมียด หวานละมุน รักอุ่นไอ
สู่แม่ไกล สุดฝัน นิรันดร์กาล
-----------------------------------
คิดถึงแม่จัง
หมูดำ
วันแม่ 12/8/55

ช่วยแนะนำน้องใหม่ด้วยครับ   

[หลงเงาจันทร์]

น้องใหม่  คารวะ  ศิษย์พี่
ที่เเนะนำ  กฏเกณฑ์ อย่างเป็นกันเอง

[สวัสดี ^^ เมืองไทย]

ผมมาใหม่ ด้วยใจหวัง คิดสร้างสรรค์
สืบประพันธ์ สานกวี ที่ควรค่า
อยู่เมืองกลอน "นครศรี" ล้วนลีลา
จึงเข้ามา แนะนำหน่อย ค่อยเป็นไป
ชื่อ "บุรินทร์" ขอถ่อมตน คนเป็นน้อย
ริเรียงร้อย คำกลอน อักษรสมัย
จะผิดบ้าง พลั้งเผลอ เพ้ออย่างไร
ขอน้ำใจ ช่วยติชม นิยมเชย

[toshare]

555 บอกกันมาอย่างนี้ ก็มิกริ่งเกรงใจครับ จัดให้เลย

จึงเข้ามา แนะนำหน่อย ค่อยเป็นไป

"จึงเข้ามา แนะนำหน่อย" อ่านแล้วให้รู้สึกว่า ผู้แต่งประสงค์เป็น ผู้ให้คำแนะนำ


ขอน้ำใจ ช่วยติชม นิยมเชย

เชย ตั้งใจสื่อถึงอะไรครับ ไม่ชัดเจน

เชย  ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ 
 เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคําว่า ฝนเชย; พัด
 มาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอานํ้ามันเรียกว่า เชยนํ้ามันงา; 
 (ปาก) ว. ไม่ทันสมัย, เปิ่น.

ขอบคุณครับที่ให้โอกาส ซ่า 555

[kttp2012]

 
น้องใหม่ฝากตัว ดีใจหนา
เมื่อคืนมาแวบดู ก็เข้าตา
ล่วงมาเย็นช่วงนี้ ได้เพลา
เลยเข้ามาโพสตอบ เวบบอร์ดเอย

[toshare]

* สวัสดี น้องใหม่ ใจกล้า
ตัวข้าฯ ขอแหย่ ให้แหยง 555
รักดอก จึ่งหยอก อย่าแคลง
รีบแปง แต่งตอบ สุขพลัน

แปง = สร้าง
เช่น สร้างบ้านแปงเมือง

แปลง = เปลี่ยน

พวกเรา บ้านกลอนฯ ยินดีต้อนรับครับ

[(พระอภัย)]

ฐิติวุฒิ หนุ่มหน้ามล คนหนองบัว
หลงเมามัว ในบทกลอน อักษรสานต์
ได้เรียงถ้อย ร้อยลิขิต จิตชื่นบาน
ได้ขับขาน บทกวี มีสุุขใจ
จะฝึกหัด รัอยอักษร เป็นกลอนกลั่น
จะเสกสรรค์ หมั่นเพียร เขียนให้ได้
จะจำนรรจ์ จารจด บทกลอนไป
เพราะหลงใหล ในกวี สุุนทรีเอย
(พระอภัย)