"...นางเมา..."

นางเมา
.....
ยังคงค้างอยู่ในความทรงจำ
-ใคร-เป็นผู้กระทำ-ใคร-กำหนด
เป็นเรื่องราวสาวหนึ่งซึ่งรันทด
รับเล่นบทชีวิต--ติดสุรา--
.....
มันเกาะกุมคลุมเครือแต่เมื่อก่อน
ท่ามกลางเสียงสะท้อนย้อนมาหา
เพื่อลบเลือนความขลาด, หยาดน้ำตา
ผ่านเวลา-ล้าโรย โดยลำพัง
.....
ดุจโลกจริงนิ่งงันคอยกลั่นแกล้ง
การแสดงความอยากจากฟากฝั่ง
เสน่หาราตรี-ไม่จีรัง
เกินกว่าความชิงชัง หวังเช่นไร?
.....
ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่ามันเกิด
ประตูเปิดแล้วปิด สนิทได้!
ภาพตรงหน้าตาเปียกร้องเรียกใคร
ที่เป็นการจากไปไม่หวนคืน
.....
เหลือร่องรอยแผลเป็นไว้ในอก
และรอยฟกช้ำดำความจำอื่น
หลังชีวิตซานซมล้มทั้งยืน
เหมือนหลับฝันแล้วตื่น สะอื้นนัก!
.....
นางจึงเลือกสุรารักษาพิษ
เมื่อชีวิตที่หมายเสียหายหนัก
แลกกับคำว่าพอต่อความรัก
หลงจมปลักดักดานอยู่นานปี
.....
จนเกิดเป็นความวิบัติอันวิบาก
เพื่อหลุดจากสังคมทุกข์ล้นปรี่
ทดแทนความหมั่นคง-ตรงดีกรี
ทอดวิถีทางเปลี่ยว ร้างเยียวยา
.....
...
..
กลิ่นความเมาติดตัวแต่หัวค่ำ
เกิดซ้ำซ้ำประจำเกินรักษา
นางยังคงนั่งนิ่ง ริมศาลา
ในมือถือสุรา, นั่น...อาเจียน!!
.....
เคารพรัก

ภาพจาก oknation.net

	ผู้เขียน	หัวข้อ: "...นางเมา..." (อ่าน 2757 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้