ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

นางเมา
.....
ยังคงค้างอยู่ในความทรงจำ
-ใคร-เป็นผู้กระทำ-ใคร-กำหนด
เป็นเรื่องราวสาวหนึ่งซึ่งรันทด
รับเล่นบทชีวิต--ติดสุรา--
.....
มันเกาะกุมคลุมเครือแต่เมื่อก่อน
ท่ามกลางเสียงสะท้อนย้อนมาหา
เพื่อลบเลือนความขลาด, หยาดน้ำตา
ผ่านเวลา-ล้าโรย โดยลำพัง
.....
ดุจโลกจริงนิ่งงันคอยกลั่นแกล้ง
การแสดงความอยากจากฟากฝั่ง
เสน่หาราตรี-ไม่จีรัง
เกินกว่าความชิงชัง หวังเช่นไร?
.....
ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่ามันเกิด
ประตูเปิดแล้วปิด สนิทได้!
ภาพตรงหน้าตาเปียกร้องเรียกใคร
ที่เป็นการจากไปไม่หวนคืน
.....
เหลือร่องรอยแผลเป็นไว้ในอก
และรอยฟกช้ำดำความจำอื่น
หลังชีวิตซานซมล้มทั้งยืน
เหมือนหลับฝันแล้วตื่น สะอื้นนัก!
.....
นางจึงเลือกสุรารักษาพิษ
เมื่อชีวิตที่หมายเสียหายหนัก
แลกกับคำว่าพอต่อความรัก
หลงจมปลักดักดานอยู่นานปี
.....
จนเกิดเป็นความวิบัติอันวิบาก
เพื่อหลุดจากสังคมทุกข์ล้นปรี่
ทดแทนความหมั่นคง-ตรงดีกรี
ทอดวิถีทางเปลี่ยว ร้างเยียวยา
.....
...
..
กลิ่นความเมาติดตัวแต่หัวค่ำ
เกิดซ้ำซ้ำประจำเกินรักษา
นางยังคงนั่งนิ่ง ริมศาลา
ในมือถือสุรา, นั่น...อาเจียน!!
.....
 
ภาพจาก oknation.net

[panthong.kh]

เป็นละคร ชีวิต คิดแล้วเศร้า
ดื่มน้ำเมา เคล้าคลุก ทุกข์ไม่เปลี่ยน
ด้วยระทม ตรมหม่น คิดวนเวียน
ร่างกายเพียร ผ่ายผอม มิถนอมตน

เป็นเมรี ขี้เหล้า เมาทุกบท
รอพระรถ ไม่มา ผวาบ่น
คิดวนวก อกร้าว หนาวกมล
เหมือนไฟรน ป่นปี้ ไม่มีใคร

กอดขวดเหล้า เช้าสาย บ่ายยันดึก
หมดสำนึก ฆ่าเวลา พาหมองไหม้
จักกี่ร้อน กี่ฝน ทนช้ำใจ
เหมือนตกใน อเวจี สีชมพู
พันทอง