ดั่งผีเสื้อ เขียนกวี
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
09 ธันวาคม 2024, 08:11:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ดั่งผีเสื้อ เขียนกวี  (อ่าน 6025 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
24 กุมภาพันธ์ 2022, 06:11:AM
แสงไต้
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 14



« เมื่อ: 24 กุมภาพันธ์ 2022, 06:11:AM »
ชุมชนชุมชน

เขียนกวี ออกมาเถิด จากหัวใจ
เล่าเดือนร้าว ดาวรินไหล โลกไพศาล
เพียงสะทก ผีเสื้อข้าม ฟากลำธาร
ยังเก็บถ้อย ร้อยสาน...เป็นล้านกลอน
ตราบมนุษย์ ยังมีอยู่ ความรู้สึก
ย่อมวาดว่าย ตริตรึก หมึกอักษร
จวบไม่สิ้น เวทนา เหล่าอาทร
ฤาจะสุด หยุดสะท้อน...ความร้อนเย็น
เขียนกวี กันเถิด สหายเอ๋ย
ด้วยคำสัจ ที่เอื้อนเอ่ย ด้วยเคยเห็น
โลกจึงเศร้า โลกจึงสวย ด้วยโลกเป็น
ดั่งผีเสื้อ ไม่ว่างเว้น...เขียนกวี

"ดั่งผีเสื้อ เขียนกวี"

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : โซ...เซอะเซอ, ระนาดเอก, พิณจันทร์, masapaer, ตะวันฉาย

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
04 มีนาคม 2022, 02:29:PM
ตะวันฉาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 427
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,159



« ตอบ #1 เมื่อ: 04 มีนาคม 2022, 02:29:PM »
ชุมชนชุมชน

.
..ให้ตัวอักษรร่ายรำให้คำถัก
ร้อยประจักษ์ชัดแจ้งแถลงนี้
เป็นคำฝากจากมิตรกลอนอ้อนฤดี
ตอบไมตรีภาษากลอนตอนมาเจอ

...อาจเป็นเพียงคำดาษที่กลาดเกลื่อน
อาจจะไม่สะเทือนทรวงจิตให้คิดเผลอ
อาจจะไม่ทำให้คำพร่ำละเมอ
อาจเพราะเจออักษรกลอนร่ายรำฯ

...จึงสลักคำร้อยเป็นถ้อยถัก
หวังพำนักผ่อนคลายให้หายช้ำ
ก่อนวลีจะจืดจางในบางคำ
เป็นบทจำแห่งข้าฯ ผู้มาไกลฯ

ตะวันฉาย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, แสงไต้, พิณจันทร์, masapaer, โซ...เซอะเซอ

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ว่างเปล่า
25 ตุลาคม 2022, 05:16:AM
นานะ
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 90
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 41



« ตอบ #2 เมื่อ: 25 ตุลาคม 2022, 05:16:AM »
ชุมชนชุมชน


อยากบินข้ามฟ้าไกลไปไกลโพ้น
ไปสู่อ้อมอ่อนโยนแห่งต้นกล้า-
ที่ปลูกด้วยร้อยรัดด้วยศรัทธา
ประคองฝ่าพายุคืนดุร้าย!

แต่ปีกบางคงบิน จนสิ้นแรง
ไม่ถึงแหล่งสิ้นสุดยังจุดหมาย
เมื่อผู้ที่เป็นแสง แห่งสุดท้าย..
กลับทำฉันแหวกว่ายในน้ำตา
ก็ผีเสื้อ..ปีกบางอย่างที่เห็น
และเขาเป็นจุดหมายที่ใฝ่หา
หากมองหาเพียงเห็นความเย็นชา..
ก็เหมือนฆ่าฉันให้ตายไปแล้ว...
เกินสรรคำดอกไม้.. มาใส่กวี
ก็เพราะมีแค่เพียงเสียงแผ่วแผ่ว
ที่ฝากถึงคนไกลไร้วี่แวว
ว่าคนแถวนี้ยัง..ฝังใจรอ
...........
เพราะฉันเขียนถ้อยคำ ตามรู้สึก
มิใช่นึกคิดได้ตามใครขอ
ตัวอักษรเติมวรรคที่ถักทอ
จึงเขียนต่อเพื่อใคร ไม่ได้แล้ว!
 น้อยใจแล้วด้วย
..นานะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : โซ...เซอะเซอ, แสงไต้, masapaer

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

แค่รู้ว่า ที่ นี่ มี ฉั น แ ล ะ มี เ ธ อ เ ป็ น จุ ด ห ม า ย ข อ ง ค ว า ม ผู ก พั น ก็พอ  ยิ้มแบบรักนะ..
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s