เขียนกวี ออกมาเถิด จากหัวใจ
เล่าเดือนร้าว ดาวรินไหล โลกไพศาล
เพียงสะทก ผีเสื้อข้าม ฟากลำธาร
ยังเก็บถ้อย ร้อยสาน...เป็นล้านกลอน
ตราบมนุษย์ ยังมีอยู่ ความรู้สึก
ย่อมวาดว่าย ตริตรึก หมึกอักษร
จวบไม่สิ้น เวทนา เหล่าอาทร
ฤาจะสุด หยุดสะท้อน...ความร้อนเย็น
เขียนกวี กันเถิด สหายเอ๋ย
ด้วยคำสัจ ที่เอื้อนเอ่ย ด้วยเคยเห็น
โลกจึงเศร้า โลกจึงสวย ด้วยโลกเป็น
ดั่งผีเสื้อ ไม่ว่างเว้น...เขียนกวี

"ดั่งผีเสื้อ เขียนกวี"