คืนข้างแรมแซมดาวพร่างพราวฟ้า
คิดเห็นหน้านวลแขดั่งแพ้พ่าย
ต้องระทมขมขื่นยืนเดียวดาย
เจ้าโฉมฉายลืมวันเคยสัญญา
ครั้งสองเราเชยชื่นในคืนนั้น
เฝ้ารำพันหวั่นไหวอยู่ในหน้า
ร้องเพลงเคล้าคลอคู่อย่างบูชา
ฝากนภาเป็นพยานถิ่นบ้านไพร
วังตะไคร้ นางรองเคยท่องเที่ยว
เราก้อยเกี่ยวเคียงกันดั่งจันทร์ใกล้
ดวงอาทิตย์ชิดชมรักห่มใจ
มอบฤทัยเพียงนางยามห่างลา
สุดอาวรณ์อาลัยยามไกลห่าง
ใจครวญครางต่างรู้ดั่งภูผา
รักป่าไม้,น้ำตก,นก,ปู,ปลา
หลั่งน้ำตาวันพรากจากดวงมาน
คำสัญญาพร่ำบอกยามออกปาก
ดั่งขอฝากดวงใจที่ใสซ่าน
มอบให้น้องดั่งทรายฝากสายธาร
ดั่งบัวบานบังใบกลางใจเธอ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
