ฟ้าคร่ำหัวใจครวญหวนเทวษ
ไม่เหลือเศษป่นปี้ธุลีผง
ทิ้งซากรักหักใจไม่พะวง
ตัดใจปลงอย่างไรไม่ขาดเลย
รสความรักมักหวานสะท้านจิต
ตื่นก็คิดหลับก็ฝันมั่นเขนย
ตักละมุนอุ่นละไมได้แอบเอย
เกินภิเปรยรสสวาทมิคลาดกัน
ร้องเถิดร้องกองน้ำตาตรงหน้าเข่า
เมื่ิอรักเราปวดแปลบให้แสบสันต์
แล้วลุกยืนฝืนประคองน้องสุนันย์
เผื่อใจปันรักคนใหม่ดูไหมเอย