นุ่มสัมผัสในหัวใจยามไล้เล่น
ผืนพรมเย็นนัยย์ตาของหญ้าไหว
เป็นริ้ว ริ้ว ปลิวพัดระบัดใบ
โอนแกว่งไกวใต้ฟ้าอย่างน่าชม
อากาศเช้าเย้าหมอกกับดอกโศก
ดั่งบทเพลงกล่อมโลกให้โศกสม
แล้วประโคมโหมแดดแผดสายลม
ขับเสียงขรมข่มโศกโบกเศร้าเลือน
ม่านหมอกพรม โจมจับ กับใบหญ้า
รุ่งทิวา ฟ้ากรุ่น ใดอุ่นเหมือน
รำเพยแผ่ว พลิ้วผ่าน สะท้านเตือน
ช้ำยังเกลื่อน กลางใจ มิไยครวญ
พะวงหวัง ครั้งเก่า เคยเนาข้าง
โศกแม้จาง สร่างซา บางคราหวน
แอบไห้โหย หาห่าง ที่ร้างรวน
ทรงจำอวล ป่วนเย้า ปลุกเหงาคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
