ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย?
หรือกำลังกายใจเหลือน้อย...ถดถอยลงทุกคราว
หรือเพราะลมฟ้าอากาศ...ที่ประกาศกร้าว
ว่าเดินมาถึงบทสรุปของเรื่องราว...ที่ผ่านๆมา

พออุณหภูมิลดต่ำ...ใจเจ้ากรรมก็ช้ำหนัก
พอหัวใจไร้รัก...ก็ยิ่งหนักก็ยิ่งผวา
เดี๋ยวป่วยเดี๋ยวไข้...เดี๋ยวเจ็บเดี๋ยวไหวเจียนบ้า
เพราะอากาศนำพา...หรือเพราะเวลาพังใจ

[กรีนซี]

อาจเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
เธอเฝ้าคอยถามไถ่ไม่เมินเฉย
ส บ า ย ดี ไ ห ม คำธรรมดามาเช่นเคย
ความนัยเผยยังคงแอบ ห่ ว ง ใ ย

สายลมหนาวนั้นเยือนเหมือนทุกปี
ปรารถนาดีต่อกันแบ่งปันให้
อ่านหลายรอบชอบนะประทับใจ
สื่อความนัยข้อความถามถึงกัน

ยิ้มให้กับข้อความยามเปิดอ่าน
ใจสื่อสารถึงเสมอเธอและฉัน
คำถามเดิมยังคงส่งทุกวัน
ความหนาวนั้นผันเวียนเปลี่ยนฤดูกาล

อุณหภูมิอากาศอาจลด,เพิ่ม
ใจดวงเดิมคงมั่นคืนวันผ่าน
ยากเปลี่ยนแปลงเหมือนเก่าตราบเท่านาน
กัลปาวสานสวยงามความห่วงใย

กรีนซี

[PIKuL]

เป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย? หัวใจดวงน้อย-น้อยดวงนี้...เลยอ่อนไหว ยามเหน็บหนาว...ก็คิดถึงคนที่...เคยเอาใจ ยามฝนตกก็ยังแอบร้องไห้...กับเรื่องราวที่ผ่านมา เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย? หรือเพราะฉัน..ยังคอยเฝ้าห่วงหา จึงรู้สึกคิดถึงจัง...ในทุกห้วงของเวลา มันไม่ได้เกี่ยวกับฝนฟ้า...แต่เป็นเพราะว่า... ...."ไม่เคยจะลืมเธอ"....

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

หรืออาจเพราะหัวใจ...ก็เปลี่ยนแปลงบ่อยไม่แพ้อากาศ?
หรืออาจเพียงเพราะบรรยากาศ...ที่แสนประหลาดยามพลั้งเผลอ
หรืออาจเป็นเพราะอากาศหนาว...กับเรื่องราวแสนเพ้อเจ้อ
ล่องลอยดั่งฝันละเมอ...พร่ำเพ้อพรรณา

เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย?...ใช่แน่!!!
ร่างกายก็อ่อนก็แอ...พ่ายเเพ้แก่ชรา 
หนาวทั้งกายหน่ายทั้งใจ...แพ้เงื่อนไขของกาลเวลา
แขนขาก็เลยอ่อนล้า...หัวใจก็ยิ่งเหว่ว้าจนน่าตกใจ 

[PIKuL]

ไม่เคยคาดคิด....และ....ไม่เคยคาดฝัน ความรู้สึกของฉันมันแปรปรวน...จนต้องร่ำไห้ อากาศเปลี่ยนแปลง..ยังไม่แย่เท่าอาการ...แสลงใจ แม้อากาศจะดีสักเท่าไหร่...แต่หัวใจไม่เคยจะฟื้นคืน อารมณ์ที่รวนเรเซกระทบ...ระหกระเหิน สองเท้าที่ก้าวเดิน...ต้องเผชิญกับความ"ขมขื่น" ในหัวใจเธอ...ไร้ที่ว่างให้ฉัน...ได้หยัดยืน เพราะเธอเปลี่ยนแปลง..ฉันจึงสะอื้นในคืนเหงาเดียวดาย.

[มังตรา]

โลกสงบจบลงตรงผู้แพ้
รู้ดีแน่หมดกัน ณ.วันหาย
กับความท้อห่อเหี่ยวสุดเดียวดาย
หัวใจตายกลัวกลั้นจนสั่นเทา

ความสัมพันธ์สะบั้นครานั้นหรือ
ภาพหลุดลือเรื่องลับเธอกับเขา
แลัวเรื่องรักถักสานเนิ่นนานเนา
ของเราเล่าเธอทิ้งทุกสิ่งลืม

มิได้โทษโกรธหนักแค่รักมาก
คำซ้ำซากพร่ำเอ่ยแค่เคยปลื้ม
เศร้าหัวใจไฉนเลยแค่เคยยืม
รักดูดดื่มเล่าเอ๋ยแค่เคยมี


มังตรา

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

โลกสงบจบลง....ตรงแพ้พ่าย
โลกกลับร้ายกลายเป็นร้ายกว่า...ล้าเกินหนี
อากาศร้าวปะทะอากาศหนาว...ร้าวกว่าทุกๆปี
กระดูกพรุนลุ้นนาที...ที่บรรเทาและเบาบาง

แค่เคยมีแค่เคยรัก...ตระหนักรู้
คราวหดหู่ชู้ทางใจ...ให้บาดหมาง
ทั้งทางกายร้ายกว่านัก...รักสุดทาง
คงต้องวางคงต้องร้าง...ทางรักเรา

เพราะอากาศที่เปลี่ยนไม่แนบเนียนเท่าใจคน

เพราะความปี้ป่นบนเส้นทางที่เศร้าเหงา
แค่เคยรักแถมปักใจให้มอมเมา
และวันนี้เหลือเพียงแค่ตัวของเรา...ที่สัมผัสความเหน็บหนาวเพียงผู้เดียว

[กัลมลี*]

ตื่นขึ้นมาหนาวนิดเพราะพิษไข้
ง่วงและไอทั้งจามน้ำมูกเหนียว
นอนทั้งวันทั้งคืนฝืนคนเดียว
ช่างเปล่าเปลี่ยวเช้าค่ำตามลำพัง

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยคอยความรัก
จะมีสักคนไหมให้ความหวัง
ทั้งป่วยกายป่วยใจไร้พลัง
หนาวทุกครั้งป่วยง่ายเพราะใจบาง

 

[โซ...เซอะเซอ]

ความเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนไปในชีวิต จะเรียกพรหมนิรมิตลิขิตสร้าง หรือกรรมเก่าเกินหลีกลี้ชี้นำทาง หรือทุกอย่างสุขเศร้าเพราะเราเอง ทุกทางเลือกทุกการตัดสินใจ หรือถูกใครบังคับบีบให้รีบเร่ง เพราะความรัก หรือความกลัว ทั่วยำเกรง หรืออวดเก่งโอหัง มมังการ จำยอมรับกับผลการกระทำ เรียนรู้จำเขลาขลาด ด้วยอาจหาญ เริ่มต้นใหม่จะกี่ครั้ง ตั้งดวงมาน- ปณิธาน สู้สุดใจ ไม่ยอมท้อ …ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มที่ใจ ขอส่งกำลังใจให้ทุกท่าน ทั้งผู้ประสบอุทกภัย หรือผู้ที่กำลังเผชิญความท้าทายใดๆ ในชีวิตครับ… โซ…เซอะเซอ 28 พฤศจิกายน 2568

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ตื่นขึ้นมาหนาวนิดเพราะพิษไข้
ง่วงและไอทั้งจามน้ำมูกเหนียว
นอนทั้งวันทั้งคืนฝืนคนเดียว
ช่างเปล่าเปลี่ยวเช้าค่ำตามลำพัง

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยคอยความรัก
จะมีสักคนไหมให้ความหวัง
ทั้งป่วยกายป่วยใจไร้พลัง
หนาวทุกครั้งป่วยง่ายเพราะใจบาง

 

ใจก็บาง  ร่างก็พัง  หลังก็ปวด
ใจร้าวรวด บรรเทาปวด ด้วยขวดสีจางๆ
ไม่ไหวบอกไหว จิบเบาวนไป พลางนั่งไขว่ห้าง
หนาวหนักจนคว้าง...ใจยิ่งบางอย่างตั้งใจ

อากาศยิ่งเปลี่ยน...ยิ่งเซียนความเศร้า...เจ้าบทเจ้ากลอน
อารมณ์เว้าวอน ...สั่นคลอนความเหงา ....ยิ่งกว่าครั้งไหน
ทั้งป่วยทั้งหนาว...ทั้งร้าวทั้งรวด...ปวดไปทั้งใจ
นี่มันฤดูกาลอะไร!!!!...ทำมั๊ยทำไม...ปวดใจเหลือเกินนน

[มังตรา]

อากาศหนาวร้าวลึกผนึกเศร้า
ผสมเงาจิตจางที่ห่างเหิน
ล้าอกเอื่อยเหนื่อยซ่อนตอนเผชิญ
จึงหมางเมินหมองหม่นเหมือนจนทาง

อากาศหนาวเท่าใดอย่าได้สน
ระลึกตนสั่งใจมิไกลห่าง
ปัญหาพาปัญญาแท้ช่วยแก้วาง
มองรอบข้างละทุกข์สนุกไป

ปวดร้าวลึกฝึกฝนเปลี่ยนจนปรับ
เศร้าเหงารับยิ้มอยู่แล้วสู้ใหม่
ทุกข์แสนทุกข์จุกอกเลิกตกใจ
หนาวคราใดสุขหนุนห่มอุ่นนอน


มังตรา

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยจริงไหม?
หรือเพราะกำลังจะขาดอากาศหายใจ..ให้สั่นคลอน
เพราะอากาศจริงๆใช่ไหม...ที่ชีพจรไหวอ่อน
หรือเพราะความจริงที่หลบซ่อน...อ่อนกำลัง?

เพราะอากาศที่เยือกเย็นเลยเป็นแบบนี้จริงไหม?
หรือเพราะกำลังจะจากไป...ทิ้งใจจากความหลัง
เพราะอากาศหรือเพราะคนที่ใช้อากาศร่วมกัน...ทำมันพัง
หรือเพราะไร้กำลังไร้ความหวัง?...และหมดแรง

เพราะอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อยเดี๋ยวร้อนหนาว
หรือเพราะความว่างเปล่ากับเรื่องราว...คราวเสเเสร้ง?
เวทีชีวิตที่ไร้ซึ่งลิมิต...สู่ขิตลงแดง
เพราะอากาศที่ร้อนแรง....หรือเพราะไร้แสงในตัวตน