ไม่รู้ว่า...เพราะรักมาจากฉัน
การทุ่มเททุกอย่างนั้นจึงไร้ค่า
เริ่มจากเช้า ตื่นนอน จนลืมตา
แปรงสีฟัน ผ้าเช็ดหน้า ฉันตระเตรียม
เสื้อผ้าเรียบ สะอาด ยามสวมใส่
ทุกอย่างไร้ ที่ติ ดูยอดเยี่ยม
ชุดมีแบรนด์ ของแท้ ไร้ของเทียม
ทั่วทั้งบ้าน สะอาดเอี่ยม เสมอมา
เป็นธุระ จัดการ ให้ทั้งหมด
ฉันสวมบท แม่บ้าน การจัดหา
ยามป่วยไข้ ดูแล แม้หยูกยา
ทำทุกอย่างให้มีค่าจะคู่ควร
แม้ฉันจะ ทำดี ถึงที่สุด
แต่ไร้จุด พึงใจ ให้คิดหวน
ความห่วงใย กลายกลับ เป็นก่อกวน
จุดชะนวน ความขัดแย้ง ภายในใจ
ทุกอย่างล้วนเรื่องมากหลังจากนั้น
อะไรที่เกี่ยวกับฉัน..ล้วนไม่ใช่
จากเคยชอบตอบมาเพียง"ไม่เป็นไร"
ทำสิ่งใด ล้วนผิด ในสายตา
ฉันไม่รู้ จริง-จริง...ผิดตรงไหน
เพราะถ้อยคำที่ห่วงใยใช่ไหมหนา?
แต่มันคือ "ปกติ" ที่ผ่านมา
หรือเพราะว่า..หัวใจเธอ..ที่ผิดไป.
