ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…เขียนถึง… เขียนถึงรักปักใจในวันก่อน ยังสั่นคลอนหัวใจในวันนี้ เขียนถึงทุกข์ระทมสั่งสมมี ยังร้อนรุ่มสุมฤดีมิคลี่คลาย เขียนถึงฝันค้างคาอุราหนึ่ง ยังก้าวไปมิถึงซึ่งจุดหมาย เขียนถึงคนพรั่งพร้อมห้อมล้อมกาย แม้มากมายหามีที่จริงใจ… …ขอเขียนแปะไว้ก่อนครับ ไว้มาต่อ… โซ…เซอะเซอ 1 กรกฎาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงเศร้าประสมอารมณ์กวี ผ่านพจีอาวรณ์อันอ่อนไหว เขียนถึงเสียงหยาดฝนหล่น มิไย- ปลุกรอยยิ้มพริ้มละไมในเหงานั้น   โซ…เซอะเซอ 5 กรกฎาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงตีบตื้อยาวหาวนอนเบื่อ เหินห่างเรื้อเข้มคมอารมณ์ขัน เขียนถึงยามเย้าแหย่แม่เอวตัน ยังเก็บเอาไปฝันกลั้นอมยิ้ม เขียนถึงกลอนเกี้ยวสาวแก่คราวลูก หวังเรียนผูกรูปนามความกรุ้มกริ่ม เขียนถึงคำหวานรักแจกนักชิม เพื่อลองลิ้มรสหวานแห่งกานท์กลอน เขียนถึงชายเจ้าชู้ประตูดิน ยอมด่าวดิ้นด้วยรักในอักษร เขียนถึงถ้อยคะนึงซึ้งอาวรณ์ ตราบม้วยมรณ์มิคลายแม้ปลายปราณ โซ…เซอะเซอ 7 กรกฎาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงเรื่อง ความรัก กับความเหงา เรื่องของเรา ในอดีต สวีทหวาน มาวันนี้ กลับมิเป็น เช่นวันวาน ดั่งสายธาร ล่วงลับ มิกลับคืน เขียนถึงสุข ทุกข์ภัย ใดประสบ กี่คำรบ ชอบ ชัง ทั้งขมขื่น เรื่องสมหวัง ผิดหวัง ล้มพังครืน เสียงสะอื้น เสียงหัวร่อ เคล้าคลอไป เขียนถึงกาลนานยาว ราวมิหยุด หาต้นหมุด จุดจบ หาพบไม่ คล้ายต่อเนื่อง อรรณพ ชาติภพไกล หมุนโยงใย ในวังวน แห่งกลกาม เขียนถึง เนาแนบชิด อวิชชา ถึงดวงตา เห็นธรรม ตั้งคำถาม เขียนถึงทางดับทุกข์ สุขนิยาม เขียนถึงความเข้าใจ ในชีวิต เขียนถึงการปล่อยวาง อย่างเที่ยงแท้ เขียนถึงความพ่ายแพ้ แก้ถูกผิด เขียนถึงเหง้าอยุติธรรม มืดดำมิด เขียนอุทิศตัวตน เพื่อค้นคว้า เขียนถึงชีวิตนี้ ที่แสนสั้น ผูกไมตรี ยิ้มให้กัน นั้นดีกว่า เขียนถึงโลกธรรมแปด แผดเผาอุรา เหลือเวลาอาจน้อยนิด…ฝากมิตรตรอง โซ…เซอะเซอ 10 ตุลาคม 2568

[กรีนซี]

เขียนถึงยามสายฝนสาดกระเซ็น
เม็ดเล็กเล็ก..กระเด็นเย็นชื่นฉ่ำ
ยืนใต้ร่มอยู่นั้นวันฝนพรำ
ตกเปาะแปะตอกย้ำท่วงทำนอง
 
เพียงปลายนิ้ว...ยื่นออกไปนอกร่ม
รับหยาดฝนประพรมสายลมล่อง
สดชื่นสัมผัสได้ใช่แค่มอง
ใจฟูฟ่องร้องทักขอสักครั้ง

เปียกทั่วตัวตากฝนหล่นเป็นสาย
เย็นสบายอยากลองสมองสั่ง
ได้ยินเสียงฟ้าร้องกึกก้องดัง
รัวบ่อยจังฟังช้ำ..ใจจำนน
 
ทำ ไ ม ต้ อ ง ก ลั ว ใจจึงดึงความกล้า
คงไม่ผ่าแค่ร้องตรองอีกหน
โยนร่มทิ้งวิ่งผ่านธารสาชล
ยิ้มท่ามกลางสายฝนที่หล่นโปรย

กรีนซี

[กัลมลี*]

เงยหน้าเช็ดน้ำตาอย่าเศร้าหมอง
ฝืนประคองให้ไหวแม้ไห้โหย
มิมีดอกไม้ใดไม่ร่วงโรย
รอฝนโปรยอีกครั้งหวังผลิบาน

หากลำต้นนั้นยังหยัดหยั่งราก
ช่วงลำบากยากเข็ญเช่นทางผ่าน
เธอจะเป็นไม้แมกที่แหลกราน
หรือยืนกรานผ่านพายุฝ่าฟัน

เขียนถึงเธอวันนี้ที่เศร้าหมอง
มีทางสองยื่นส่งจงเลือกสรรค์
คราวิกฤติจะเดินหน้าฝ่าทางตัน
หรือคู้เข่าอยู่อย่างนั้นนั่นหรือเธอ

[PIKuL]

เขียนถึงผู้พ่ายแพ้แก่ชีวิต
ที่อุทิศความตั้งมั่นอยู่เสมอ
ทุ่มเททั้งแรงใจหมายปรนเปรอ
ให้ความฝันยังละเมอไม่อ่อนแรง

เขียนถึงผู้พยายามจะก้าวต่อ
แม้นทดท้อแต่ความหวังยังส่องแสง
ยังมุ่งมั่นสักวันหนึ่งจะเปลี่ยนแปลง
สร้างหนทางราคาแพงให้กับตน

เขียนถึงผู้พยายามมีชีวิต
ที่หันหน้าท้าลิขิตอันหมองหม่น
ลมหายใจไม่ยอมสิ้นละชีพชนม์
สู้ยิบตาตราบจนจะสิ้นใจ

เขียนถึงผู้เสียสละเพื่อประเทศ
ปกป้องเขตพื้นที่ถิ่นอาศัย
รักษาชาติ ศาสตร์กษัตริย์ อธิปไตย
เพื่อคงความเป็นไทยในดินแดน

เขียนถึงผู้ปกป้องอารยะ
ถึงรากเหง้าศิลปะมีแบบแผน
มิให้ชนเหล่าใดได้ดูแคลน
แลติดแบรนด์ชนชาติวัฒนธรรม

สิ่งที่เราคู่ควรย่อมควรค่า
ปรารถนาสิ่งใดใช่ สูง-ต่ำ
จงหยัดยืนฝืนสู้เป็นผู้นำ
จิตวิญญาณอยู่ค้ำแรงชิงชัย.

ร่วมสนุกด้วยคนค่ะ  เห็นเพื่อนๆมาแล้วมันมีแฮง

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงยามสายฝนสาดกระเซ็น
เม็ดเล็กเล็ก..กระเด็นเย็นชื่นฉ่ำ
ยืนใต้ร่มอยู่นั้นวันฝนพรำ
ตกเปาะแปะตอกย้ำท่วงทำนอง
 
เพียงปลายนิ้ว...ยื่นออกไปนอกร่ม
รับหยาดฝนประพรมสายลมล่อง
สดชื่นสัมผัสได้ใช่แค่มอง
ใจฟูฟ่องร้องทักขอสักครั้ง

เปียกทั่วตัวตากฝนหล่นเป็นสาย
เย็นสบายอยากลองสมองสั่ง
ได้ยินเสียงฟ้าร้องกึกก้องดัง
รัวบ่อยจังฟังช้ำ..ใจจำนน
 
ทำ ไ ม ต้ อ ง ก ลั ว ใจจึงดึงความกล้า
คงไม่ผ่าแค่ร้องตรองอีกหน
โยนร่มทิ้งวิ่งผ่านธารสาชล
ยิ้มท่ามกลางสายฝนที่หล่นโปรย

กรีนซี

เขียนถึงความซื่อใส ของวัยเด็ก ถอดหัวใจเล็กเล็ก กระหายโหย ไร้กังวลปอนเปียก ร้องเรียกโวย ชื่นฉ่ำโชย เย้ยฟ้า จังก้าทะนง ยะเยียบยืนตากฝน จนชุ่มโชก ปล่อยโซมโซกซอนทรวง ล่วงประสงค์ คล้ายต่อเชื่อมสัมผัส ชี้ตัดตรง- เจตจำนงธรรมชาติ พิลาสเลอ เสียงหัวใจเต้นรำกับพรำฝน ทิ้งโลกหม่นทั้งใบ พ้นใจเหม่อ อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ฉันและเธอ หลอมละเมอร่วมฝัน…วันฝนพรำ โซ…เซอะเซอ 9 ตุลาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงคนชอบเรียกป๋า ว่าขอเถอะ ป๋าต้องมีขนหน้าแข้งเยอะ ให้ทึ้งถอน ลุงมีแต่ดาวเดือน เป็นเพื่อนนอน กับอักษรร้อยเรียง เคียงคู่ใจ เพลาหนาวกอดคำว่า…“อุ่นไอรัก” โหยหิวนักกอดรอยยิ้ม…“อิ่มเกินไหว” ครั้นเปล่าเปลี่ยวเดียวดายกอด… “สายใย” คราป่วยไข้กอด…“ชีวิตอนิจจัง” โซ…เซอะเซอ 14 ตุลาคม 2568 ป.ล. ยกมาจากเวปอารมณ์กลอน กลอนเลยไม่ต่อกันครับ

[กัลมลี*]

ไม่เรียกป๋าแล้วให้เรียกไรนี่
เรียกคุณพี่เหมาะไหมใจมันสั่ง
มิชอบเรียกใครลุงมันนุงนัง
โถยากจังคำใดใช้แทนดี

เรียกน้องเกรงไม่นับรับไม่ได้
อายุไม่บอกมาเผยราศี
หรือจะเรียก เธอ-ฉัน กัลมลี*
ลงท้ายมีดอกจันทั้ง ฉัน* เธอ*

 

ทักทายท่านโซ...เซอะเซอ* ค่ะ

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงผู้มอบดอกจัน* แด่ฉัน*นี้ เหมือนดั่งมียิ้มสดใส เคียงใจเสมอ มิต้องคอยห่วงถาม ยามมิเจอ หรือนอนเพ้อกอดฝัน ทุกวันคืน ยามเธอ*ทุกข์เหนื่อยท้อ ต่อชีวิต แฝงลิขิตฝากไว้ ใช้ยามตื่น หว่างราตรี เหน็บหนาว ยืดยาว ยืน- รอหยิบยื่น สำนวนสนิท จวบนิทรา …ขอบคุณครับ ส่งทักทายคุณดอกจัน* เช่นกันครับ…   โซ…เซอะเซอ 15 ตุลาคม 2568

[ViVee]

เขียนถึงคนที่เราเคารพรัก
จากกันไปไกลนักลับเวหา
ไร้โอกาสบอกกล่าวคำร่ำลา
ความคิดถึงโหยหาทุกราตรี

คนที่อยู่..ต้องสู้ต่อไร้ทางเลือก
แข็งเพียงเปลือกป่นภายในใจกดขี่
อยากปล่อยวางแต่ยากไร้ซึ่งวิธี
ความคิดถึงจึงย่ำยี..อย่างสุดใจ.

ViVee

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงเหล่านักกวี ที่น่ารัก ขอส่งยิ้มทายทัก ยักคิ้วให้ ช่างพากเพียร เขียนกลอน อ้อนบรรลัย โชว์ว่าไผเป็นไผ ใส่เต็มร้อย สวมบทเล่น เสมือนจริง แค่ติ๊งต่าง ด้วยท่าทาง สอดคล้อง ร้อยกรองถ้อย สดับพจน์เพียงเพลิน เมินตามคล้อย ชื่นชดช้อยรมณีย์…เปรมปรีดา   โซ…เซอะเซอ 18 ตุลาคม 2568

[PIKuL]

เขียนถึงกาพย์ กลอนกานท์ ลานอักษร
ประดุจดั่งบทละครสะท้อนว่า
มันเคยเป็นเรื่องจริงก่อนนำมา
วางถ้อยอักษราเป็นร้อยกรอง

จะสวมบทผู้ใดใน"ตัวเลือก"
ต้องใช้ใจกลั้วเกลือกความหม่นหมอง
ต้องคลุกเคล้าความยินดีที่หมายปอง
จึงประลองร้อยรสบทกวี.

[โซ...เซอะเซอ]

เขียนถึงคน ตามหารัก มิพักเหนื่อย คิดเรื่อยเปื่อย มิคลาย หน่ายแหนงหนี บุกขึ้นเหนือลงใต้ ในปฐพี- รักดีดี จริงใจ อยู่ไหนกัน เขียนถึงคน ตามหารัก มักผิดหวัง เครียดจริงจัง เกินไป จนไหวหวั่น มิเป็นตัวของตัวเอง เกร็งกดดัน หวาดรู้ทัน เห็นตัวจริง คงทิ้งเรา ก็คนมันขี้หึง แถมขี้บ่น ยิ่งยามเศร้าสับสน ปนความเหงา ชอบวีนแตก แหกอก ซกมกมิเบา แล้วถ้าเขา รับไม่ได้ ทำไงดี เขียนถึงคน มิเร่งเร้า เฝ้าหารัก ย่อมตระหนัก มั่นตรง คงศักดิ์ศรี เราคือเรา เปลี่ยวเหงาไป ทำไมมี พบคนที่เต็มใจรัก เขาจักยอม บางสิ่งยิ่งวิ่งไล่ ยิ่งไกลห่าง ครั้นปล่อยวางลงซะ วจะถนอม กลับประสบพบวีถี ประนีประนอม รู้รอมชอม ฟูมฟัก รักยืนยาว โซ…เซอะเซอ 19 ตุลาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

…เขียนถึงคนทางซ้ายเจอส่ายหน้า เขียนถึงคนทางขวาทำท่าหาว เหมือนเขียนกลอน ใกล้ตกยุคเข้าทุกคราว กว่าโน้มน้าวนี่โน่น…แพ้โอนตังค์ เขียนกลอนจีบ ตีบตัน ยังหมั่นเขียน มุพากเพียร สัมผัส สะพัดสะพรั่ง ครั้นเจอเสี่ยโอนไว ให้ภินท์พัง สุดยับยั้ง ระทวยเธอ เพ้อตามเงิน โซ…เซอะเซอ 22 ตุลาคม 2568

[PIKuL]

เขียนถึงรักสลักถ้อยในกระดาษ
แม้นร่องรอยจะฉีกขาดเพราะขลาดเขิน
แต่ทว่า"ความหมาย"ไม่ยับเยิน
จะขาด-เกินก็คือรัก..ประจักษ์ใจ

เขียนถึงความ"ซื่อสัตย์"ที่คอยมอบ
แม้นเธออาจไม่ชอบเอาใจใส่
อาจมีบ้างหมางเมินจนเกินไป
แต่ความรักสลักไว้ไม่ลบเลือน.

[โซ...เซอะเซอ]

…เขียนถึงกลอนแบบอินดี้ นี้สักนิด      มิเคยคิดสักครั้ง หวังเคลมเพื่อน      ปลอดตอแหลตอหลด พจน์บิดเบือน      แม้ดูเหมือนแฝงเงื่อนงำ เจตจำนง… …เขียนถึงหมวยสำอาง หมางเมินหน้า เขียนถึงซ้อเสื้อฟ้า ชอบด่าส่ง ปลุกวิญญาณ อาม่าแลอากง บอกตามตรง หาสาวใหม่ให้อั๊วที่ ขอหน้าตาจิ้มลิ้ม โปรยยิ้มหวาน มิต้องการ แบบว่า  หน้าก๊อปปี้ ศัลยกรรม เสริมตัดต่อ ไม่ขอมี ส่วนหน้าอกขอคัพอี ดีต่อกาย* เพราะใจฉันมั่นคง ซื่อตรงภักดิ์ ตกหลุมรักสาวแปลกหน้า อย่างว่าง่าย ควักคารมเชื่อมวรรคหวาน ปานละลาย พร้อมสะพายเป้ กระเป๋า…เข้าห้องเธอ …กลอนแต่งหยอกกันขำๆนะครับ เห็นแต่กลอนตัดพ้อ อกหัก รักคุด เกรงจะเครียดกันไปใหญ่ เลยขอช่วยเปลี่ยนบรรยากาศครับ... …มาๆ ฟังเพลงวัยรุ่น ยุคปี ‘80 คลายเครียดกันครับ “… (ช): อาทิตย์จะสิ้นแสง โลกแห้งแล้งปานใด ไม่อาจแปรเปลี่ยนใจฉันนั้น (ญ): ต่อให้ดินฟ้าพังทลาย โลกสลายฉันนี้ไม่หวั่น ไม่มีวันฉันจะผันแปรจิตใจ…” [“ใจเธอใจฉัน” 18กะรัต : 2529 ] โซ…เซอะเซอ 23 ตุลาคม 2568 ป.ล. *“ดีต่อกาย” ใช้ในบริบทคล้ายๆ “ดีต่อใจ”

[ViVee]

เขียนถึงฟ้าฟากโน้นฝนตกไหม
ฟ้าฝั่งนี้ยังครึ้มใจให้หมองเหม่อ
รอน้ำฝนหล่นรินเพียงเพื่อเธอ
หากวันใดได้พบเจอหลอมรวมกัน

ฝากสายลมห่มฟ้าข้ามฝั่งฟาก
เป็นห่วงมากรู้ไหมในใจฉัน
ยามต้องแสงแรงกล้าท้าตะวัน
ฝากพระจันทร์ประโลมปลอบยอดดวงใจ

เขียนถึงใครผู้เป็น "เธอที่รัก"
หากเหนื่อยนักพักก่อนนะรู้ไหม
สบายดีรึเปล่า...ยามห่างไกล
คนทางนี้ห่วงใย...นะรู้ยัง?

ViVee