ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[@free]

             


   

  น้ำตาเดือนตุลา
......
รำลึกธ.พ่อเจ้า     ถวาย สักการ
ใจมุ่งรองบาทหมาย     มั่นล้น
ทุกชาติว่ามลาย     มิต่าง มิแปร
ใจปริ่มปานเอิบท้น     เอ่อน้ำตานอง

…..

การใดมิควร ขอทรงพระกรุณา ข้าพระพุทธเจ้าผู้อ่อนด้อยคำกลอน
ผิดพลาดขอท่านผู้รู้แนะนำ

[@free]

   

   อัตลักษณ์ไทย ไม่มีแล้วจริงหรือ
วางคลิปมาให้ เผื่ออยากรักไทย
เพียงนึ้ไม่ชอบ เห็นต่างตามใจ

               
         
           


 

 


อาจถึงวายผู้ใหญ่หนอทรยศ
…..
งามสะอางอย่างไทยฤๅไม่ชอบ
อยู่ในกรอบนารีมีแบบบท
งามสะอ้านหวานกริ่มยิ้มช้อยชด
อยู่ในกฏประเพณีมีมานาน

นวลนางในฝัน เชยชวนชมจันทร์
น้ำผึ้งน้ำหวาน
แนบเนื้อนวลน้อง ตระกัดตระกอง
โนมพรรณนงคราญ
หอมชื่นหอมซ่าน เริงรัตติกาล
สมรักสมปอง

ฤๅอ้างศักดฺิ์ปักจิตสิทธิ์สากล
คิดต่างตนย่างไรไม่ยิ้มย่อง
ฤๅอ้างศรีมีพรรคหนักเงินทอง
คิดต่างต้องเลิกเก่าเอาใหม่
แทน

 อัตลักษณ์คร่ำ เอกชนนำ
หลากความตามแผน
ความคิดมากหลาย เชื้อชาติมากมาย
ร่วมครองดินแดน
ใครผูกแน่นแฟ้น ใครเล่าหวงแหน
ใครชื่นใครชัง
……
ยังไม่คุ้นชิน เขียนมานิดหน่อยแค่ทดสอบ

[@free]

 

 ได้รับคำแนะนำ แก้ไขจากท่านสุวัฒน์(ขออนุญาตเผยนาม เผื่อเป็นประโยชน์ต่อท่านอื่น)


  น้ำตาเดือนตุลา
......
รำลึกธ.พ่อเจ้า     ถวาย สัก(การ)
ใจมุ่งรองบาทหมาย     มั่นล้น
ทุกชาติว่ามลาย     มิต่าง มิ(แปร)
ใจปริ่มปานเอิบท้น     เอ่อน้ำตานอง
- - - - - - - - - - - - - -
เป็น "คำสร้อยเจตนัง" ทั้งสองบาท ซึ่งปรกติ คำสร้อยเจตนังนี้ จะใช้เมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น
อย่างบทนี้ บาทที่ ๑ ใช้คำสร้อยเจตนัง พอได้สมเหตุผล  แต่บาทที่ ๓ เราสามารถใช้คำสร้อยทั่วๆไปได้ เช่น
ทุกชาติว่ามลาย    มิต่าง กันเนอ





ขิม ครูชยุดี วสวานนท์

         
     

[@free]

   

  โอเค เคๆ  เบญจกัลยาณีไม่มีแล้ว
นางในวรรณคดีจะมีอยู่ไหม
นี่สิใช่
ครูเจี๊ยบ ยมะคุปต์ (ข้าพเจ้าเข้าใจว่า อาจารย์อยากให้เรี ยกแบบนี้)
แบบนี่เร้ยนางในวรรณคดี
อายแท้ เอียงจริง อย่างหญิงไทย
สมัยนี้เขาว่าไม่จำเป็นต้องอาย
…..
  
           
        

  

   ใครผผูกแน่นแฟ้น ใครเล่าหวงแหน
ใครชื่นใครชัง
…
ลำนำเรื่องเมืองสยามหญิงงามโฉม
ฝั่งฟ้าโลมเสกดลดังมนต์ขลัง
ลำนำร้อยคล้อยใคร่สุดใจยั้ง
ฝั่งฟ้าหลั่งหยาดให้หวังใจคว้า

ยอดหญิงเลอศักดิ์
นวลนางเลิศลัษณ์
ยอดขวัญแก้วตา
ควรสมชมเชย
เปรียบ"วิสาขา"
เบญจกัลยา
สวรรค์หยาดหรือไร

ผมยาวคล้ายปลายงอนแหงนยูงแพนหาง
รักษ์ท่าทางอ่อนหวานขานอ่อนไหว
ผมยาวเคลียเรี่ยร่างช่างละไม
รักษ์ท่าไทยเช่นนี้นะดีงาม

เยี่ยงยูงอ้อนอ่อย
ย่างเยื้องแช่มช้อย
วิ่งว่องต้องปราม
จารีตแบบแผน
ใดเสริมใดห้าม
เปรียบหญิงเมื่อยาม
รักษ์ศรีรูปตน

ธรรมชาติสร้างอย่างไรไม่แต้มแต่ง
ปากนางแดงคล้ายฉ่ำตำลึงผล
ธรรมชาติเสริมเติมเผื่อเมื่อได้ยล
ปากนางดลชายหลงพะวงเพ้อ

ปากแดงกระจับ
คล้ายแย้มคล้ายขยับ
เสมือนยิ้มเสมอ
ริมฝีปากสนิท
คล้ายหยาดเผยอ
ชวนเคลิ้มละเมอ
ขานคำน่าฟัง

สุกใสแววแพรวพรายประกายปิ๊ง
ยิ้มสวยจริงฟ้นขาวราวเปลือกสังข์
สุกใสวาวคราวเผยเอ่ยทุกครั้ง
ยิ้มสวยจังฟันเรียบเปรียบกว่ามณี

ฟันขาวใช่ขัด
ธรรมชาติวิวัฒน์
สุขภาพต้องดี
ใสกว่าไข่มุก
คือสังข์ขัดสี
เรียงชิดสนิทนี้
จักหายากแท้

เนียนละมุนสุนทรีฉวีวรณ
เหมือนไหมภัณฑ์ละเมียดละเอียดแน่
เนียนละไมไร้เทียบมาเปรียบแปร
เหมือนไหมแพรอุบลวรรณพรรณมาลา

นุ่มนวลชวนต้อง
นวลเนียนชวนมอง
เปรียบเช่นบุปผา
คล้ำว่าอุบล
ขาวกรรณิการ์
ชุ่มชื่นวรรณา
เปล่งปลั่งน้ำนวล

งามเสมอเผลอปลี้มลืมพรรษา
คือรู้ค่าสุขะพละถ้วน
งามสมัยวัยชราท่าเย้ายวน
คือรู้ควรคงค่อนอ่อนกว่าวัย

เวลาอายุ
พุ่งพล่านอย่างพลุ
คงงามตามสมัย
กระติ้งกระเตง
รูปตามวิสัย
ว่าอ้อนวอนนัย
ก็อายจึงเอียง

[@free]

 

*พระราชนิพนธ์มัทนะพาธา
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้า*


กลายเถอะร่างสุมะทะนา…..ดุจะมาลี,
เปนสุกุพชะกะฉนี้…..เถอะนิรันดร!’



*มะเมี๊ยะ - จรัล มโนเพ็ชร*

มะเมี๊ยะตรอมใจ๋ อาลัยขื่นขม ถวายบังคมทูลลา
สยายผมลงเจ๊ดบาทบาทา ขอลาไปก่อนแล้วจ๊าดนี้
เจ้าชายก็ตรอมใจ๋ตาย มะเมี๊ยะเลยไปบวชชี
ความฮักมั๊กเป๋นจะนี้แลเฮ้อ
………

ก็อายจึงเอียง
…..

จึงกำเนิดจุติผกา...ก็กถาเพียง
ฤทธิ์วิเศษพระสุรเสียง...ธ."สุเทษณ์"ดล

"สุเทษณ์"องค์หลงปภัสร์"มัทนา"
มิให้ช้าประมาทจะพลาดผล
"สุเทษณ"อ้างนางหาใคร่ใช่ของตน
มิให้ชนบุรุษไหนได้ครองนาง

"มัททะนา"วะจะนะสาป...วะ"กุหลาบ"ร่าง
สัญลักษณ์รติสิอ้าง...ก็นิรันดร์กาล

สุวคันธ์อันย้อมใจหอมใดเทียบ
กุหลาบเปรียบรักแน่แท้หอมหวาน
สุวคนธ์ดลจิตชิดนงคราญ
กุหลาบปานแก้มถนอมหอมยวนกาม

ฤๅถนนทุรลำบาก...กวะขวากหนาม
ฤๅวะกุพชะกะ*สิงาม...ผิวะท้าทาย

ใคร่จะดอมหอมดอกหนามยอกแล้ว
ว่าไม่แคล้วอกแตกแลกสิ่งหมาย
ใคร่จะดมคมเสี้ยวเกี่ยวใจกาย
ว่าไม่คลายใจก่อขอแลกใจ

รักมิสมปิติประสงค์...ฤดิหลงใหล
ทั่งมิเกรงกะภยะใด…ฤฉะนี้ควร

ตกหลุมกามความรักมักห้าวเหิม
นี่แหละเริ่มอาเพศเหตุผันผวน
ตกหลุมกลคนหลอกหยอกยั่วยวน
นี่แหละล้วนกลกามความรักนอ
……….
*กุพชกะ (อ่านว่า กุบ-ชะ-กะ) ว่า กุพชกะ ในภาษาสันสกฤตมี ๒ ความหมาย คือ กุหลาบและคนค่อม หากยืดเสียงข้างท้ายเป็น กุพชกา (อ่านว่า กุบ-ชะ-กา) จะแปลว่า นางค่อม


 







 

[@free]

 

 ใครเล่า กล้า ทำลายความฝันของเด็ก
ใครเล่า กล้า ทำลายความสุขสุดท้าย ของบั้นปลายวัยชรา
…..

ชาติไทยพิเศษชื่อ   มนะถือสิเป็นไทย
ยึดเสริภาพไพ    บุลมั่นณสันดาน
…..
กรุงเทพ ฯ คำฉันท์
ประพันธ์โดย ขุนสุนทรภาษิต กับ นายชิต บุรทัต
…
น้อง น้ำเพชร

 

รำไทยในภาพยนตร์สารคดีปีพ.ศ. ๒๔๘๐ ของสหรัฐอเมริกา เรื่อง "Serene Siam"
ผู้แสดงบทนางเมขลาคือคุณครูส่องชาติ ชื่นศิริ ศิลปินแห่งชาติ (๕ ก.ค. ๒๔๖๑ - ๑๖ เม.ย. ๒๕๖๑ อายุ๙๙ปี๙เดือน



แต่ละท่าน
5- 6ปี ท่านก็รำไทย พอ 90กว่าปี ท่านก็หยุด

น่าชม อัจฉริยะภาพ คุณครูส่องชาติ

 

นี่แหละล้วนกลกามความรักนอ
…..
แรกเยาวนงคราญ   ปณิธานก็เกิดก่อ
สืบไปมิทดท้อ   พิรยอดตลอดวัย

รักคือมั่นสัญญาว่าสืบชาติ
แพรววิลาศน้ำดีที่วิสัย
รักคือมอง"ส่องชาติ"ประกาศชัย
แพรววิลัย"น้ำเพชร"เก็จเกี่ยวใจ

ชีวิตและข้อวัตร
ปฏิบัติประวัติใหม่
เสรีก็กว่าใคร
สิฉะนี้ผิว์ใหม่จริง

วัฒน์คือการสานใหม่ใช่เลิกล้ม
ใดควรชมควรเชื่อเพื่อสุงสิง
วัฒน์คือกิจคิดปรับไม่ขับทิ้ง
ใดควรชิงควรฉุดปิยะบุตรคิด

สองนางธิดานุช   อภิบุตรสตรีสิทธิ์
ร่างกายและชีวิต   สดุดีมิเพียงพอ

หนึ่งคือกาจอาจกล้าอายุน้อย
อนาคตคอยเพียงภายหลายพอศอ
หนึ่งคือเก่งเปล่งถนัดอัจฉริย์พอ
อนาคตขอศิษย์แท้แม่ส่องทาง


 

[@free]

 

น้อมระลึก พระมหากรุณาธิคุณ บารมี บรมราชวงค์จักรี



เครดิต จากเว็บ
https://phralan.in.th/coronation/finalceremonies.php

งดกลอนครับ ด้วยข้าพเจ้าไร้ความสามารถ
…..

กรุงเทพ ฯ คำฉันท์
ประพันธ์โดย ขุนสุนทรภาษิต กับ นายชิต บุรทัต

ดำเนิรโดยนัยดำนาน    ราชปวัตติการณ์
บรมกระษัตริย์ทรงศรี     
๏ มไหศูริยศักดิจักรี    ปฐมวงศ์องค์วี
รขัตติยรัชย์เรืองนาม     
๏ ครองรัตนโกสินทรสยาม    กรุงสงบสบงาม
ด้วยราชอำนาจนำเถลิง     
๏ พระองค์ทรงเดชดำเกิง    ก่นภัยเพียงเพลิง
ผลาญลวกพลวกลามปรามศูนย์     
๏ มีอัตถประวัตน์เป็นมูล    มานณตระกูล
สูงศักดิ์พิสัยไพศาลย์     
๏ สืบยั้งตั้งมั่นมานาน    นิวาสนฐาน
ที่เหนือป้อมเพ็ชร์พระบุรี     
๏ ในกรุงเทพทวาราวดี    อยุธยาศรี
พิสุทธสมภพสบสรรพ์
……….
 

   

[@free]

 

             กำลังตื่นเต้นกัน
จอห์น ฟรูชานเต้ กลับมาอึกครั้งกับ rhcp.
 
ตั้งแต่ทำกระทู้นี้ สักพัก
เพลงอะไรที่เคยชอบ ทุกประเภท ทุกแนว ทุกชาติภาษา เดี๋ยวนี้  เรอะ ฟังไม่ได้ ไม่ อยากฟัง หนังก็งั้นๆ เช่นกัน
…
หลากเหลือจะเชื่อจิตร์       ผิวะคิดประหวั่นพะวง
เมตตาและเต็มปลง    จิตระจักประคับประคอง ฯ
 หนักข้างระคางอยู่    บมิรู้จะรับปจะรอง
ภายหลังก็ตั้งตรอง    ตริฤเว้นระวังระแวง
…
สามัคคีเภทคำฉันท์  นายชิต บุรทัต
…..

 ต้องอย่างนี้ สิใช่

 

อนาคตขอศิษย์แท้แม่ส่องทาง
…..
มอนทาน่า คิด ไอ้ตัวเหม็น
https://youtu.be/8PdP_0ySD_4

คาวบอยตะวันตก   สิระหกระเหินละห่าง
ทิ้งมาตุภูมิร้าง   ปศุสัตว์มิเหลือจะจำ
 
ข้าวโพดและสาลี   ปฐพีจะขี่นจะขำ
จนตรอกผิว์ชอกช้ำ   เถอะเดอะคิดสิท้าสิดวล

หนุ่มสาวคาวบอยพลอยป่วน  ไร่นาป่าล้วน
สิ้นหนุนทุนเอาเข้าชุม

สิ้นปืนฝืนใจให้กลุ้ม   กฏหมายคล้ายคุ้ม
สีสันคันทรี่หรี่รอง

ขาดเพลงเก่าเม้าท์ออร์แกนไร้แบนโจ
เหลือเพียงโชว์ขี่ม้าปากระป๋อง
ขาดเพลงโก้โห่ละเล็นเป็นทำนอง
เหลือเพียงช่องทีวีมีร็อคแบนด์

ปลูกข้าวโพดโอดสะอื้นเขาหมื่นไร่
สุุดท้ายไฟท์หมดเงินเกินหลายแสน
ปลูกข้าวพันธ์ขั้นเท็คโนฯโง่เองแค้น
สุดท้ายแฟนหนีรักหานักบอล

   
แต่งจบไม่ตรวจทานให้ดีพอ แก้ไขใหม่ จึงขาดความขาดไพเราะ ขออภัย ต่อไปจะตรวจ ทานให้เรียบร้อยก่อนโพส

[@free]

 

 

ดิถีปีเก่าพ้น   อีกสมัย
บางสิ่งผิดโปรดอภัย   เพื่อแก้
ยอมรับเยี่ยงวิสัย   ดีชั่ว ตัวนอ
ขอว่าอโหสิแม้   ล่วงแล้วกลับใจ

ผู้ผ่านวัยผ่านชีวิตจิตทบทวน
รู้สิ่งชวนสิ่งเชื่อเพื่อวันใหม่
ผู้ผ่านวันผ่านวารคิดการณ์ใด
รู้สิ่งใช่สิ่งชอบตอบไมตรี
   
   
 
ดิถีศกใหม่แล้ว   สุขสันต์
บุญแต่งกานท์กลอนฉันท์  ร่วมบ้าน
กุศลส่งอวยฝัน   ทุกท่าน สวัสดิ์เทอญ
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้าน ช่วยป้องกันภัย

สิ่งศักดิ์สิทธ์ฤทธิ์นำอำนวยพร
ชุมบ้านกลอนถิ่นอารักษ์พักอาศัย
กุศลบุญคุณรัตนตรัย
อำนวยชัยสุขีทวีทอง
…..
ข้าพเจ้าได้เป็นสมาชิก ณที่แห่งนึ้ หากนับเอาเฉพาะระยะเวลา พอพูดได้ว่านาน ทั้งที่ผลงานน้อย
การนี้ ข้าพเจัาได้อาศัยเป็นสื่อแสดงความคิดส่วนตน ด้วยความเชื่อว่า ความเห็นแปลกกระทั่งว่าผิดแผก เป็นสิ่งยอมรับได้ด้วยเหตุแห่งการแสดงออกทางศิลป์(หมายถึงเจตน์ของคนไม่ใช่เจตน์แห่งศิลป์) ภายใต้การยอมรับของกฏหมาย ระเบียบ ประเพณี จารีต
อย่างไรก็ดี(ไม่ดีอย่างไร) ความรู้สึกผิดในใจย่อมมี โดยเฉพะต่อชุมชน และบุคคลณ.ที่นี้
ข้าพเจ้า ขอโทษรับผิด หากไม่สุภาพ ล่วงเกิน ละเมิดด้วยการใดๆ และยอมรับการตักเตือน
ในโอกาสเริ่มต้นปีใหม่ขออวยพรท่าน ครูกลอน ผู้บริหารบ้าน สมาชิก จงสุขสวัสดิ์ พบแต่สิ่งมงคล ที่สำคัญ จงพ้นภัยร้ายใดๆ
…..

เมื่อยอมรับผิดแล้วข้าพเจ้ายินดีรับคำติเตือนใดๆแม้กระทั่งการเขียนกลอนหากท่านสมาชิกเห็นว่าต้องแก้ไข โดยติเตือนมาได้โดยตรงที่กระทู้นั้น
ส่วนคำชม คำนิยมก็ไม่ค่อยจำเป็นก็ได้ครับ ตัวเองก็ไม่รูัสึกว่าตัวเองสมควร
โดยเฉพาะคะแนนกลอน ระดับข้าพเจ้ายังไม่สามารถเห็นว่าใครให้คะแนนบ้าง(ยังถูกปิด) ไม่ได้ผิดหวังใดๆ แต่เกรงว่าไม่ได้ตอบรับ จะเป็นการเสียมารยาท

     

[@free]

 
 

 ใครดูกัปตันอเมริกา   ฉันดูคาวี 
รำคาญสตีฟ โรเจอร์ ดีแต่เก่ง คาวีสิน่ารัก ไม่เชื่อก็ลองดู



                                   เมื่อนั้น   
พระเชษฐายิ้มแย้มแจ่มใส
จึงว่าเจ้าพลั้งพลาดประมาทใจ    พระฤๅษีสอนไว้ไม่ยั้งคิด

อันเชื้อชาติช้างสารแลงูเห่า   
ใจข้าเก่าเมียรักอย่าวางจิตร
ทั้งสี่อย่างมักล้างเอาชีวิตร
    เจ้าไม่จำทำผิดจึงบรรไลย
…..
บทละครนอกเรื่องคาวีแต่งเป็น
กลอน เป็นพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
…..

พระเอยพระทรงชัย
เคราะห์อะไรกระทำเข็ญ
เข็ญใจก็ยังเย็น
เพราะพระโปรดพระปราณี

น้องเอยวิสัยสัตว์
อุปบัติในโลกีย์
สุขทุกข์ก็จำมี
ตะละอย่างบ่วางวาย

พระเอยพระตรัสต้อง
……….
ตับคาวี พระนิพนธ์ใน
สมเด็จฯ เจ้าฟ้า
กรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์
…..

 

 สุดท้ายแฟนหนีรักหานักบอล
…..
ดีชั่วกระทำเอง   
บ่มิเกรงกะใครวอน
พ่อแม่ก็พร่ำสอน   
บุรชนก็พร่ำเตือน

คนดียั้งพลั้งผิดคิดแก้ไข
คนชั่วไม่ฟังบทอ้างกฏเคลื่อน
คนดียอมแก้ไขไม่บิดเบือน
คนชั่วเหมือน
ภัยเภทเหตุทลาย

คิดสร้างอนาคต
บริบทและกฏหมาย
ช้างสารกะงูร้าย
บริวารสิแปลกปน

งูเห่าเหมือนเตือนว่าอย่าคิดคาด
ทุรชาติทรยศหมดเหตุผล
งูเห่าหมายร้ายชมัดขัดมติคน
ทุรชนซื้อไม่ขายย้ายข้างฟรี

ข้าเก่าและเมียรัก
คณะพรรคผลิศักดิ์ศรึ
เชื่อใจสมุนลี้
ภริยาอะต่างใจ

ชนชั้นวิสัยนาย
คติหมายอำนาจใหญ่
คนชิดสนิทใกล้
มิสหายก็เมียคด

เพื่อนเอ๋ยวิสัยสัตว์
จะวิบัติอำนาจหมด
 ทุกฃ์ยากเพราะปากพจน์
ตะละคำกระทำตน

 

[@free]

 

  แนะนำ เพลงไพเราะ พระ นางสวย ท่ารำงาม 
แช่มช้า สง่าล้ำเลิศ ทั้งสองคลิป
                 

สามัคคีเภทคำฉันท์
…..
 
สรวมชีพหัดถประณามประนตพระบทมาลย์
บพิตระสมภาร           พระองค์ ฯ
 สมเด็จอรรคะมหาจุฑาธิปะพระมง
กุฎเกล้าพิศิฎฐ์พงศ์    กระษัตริย์ ฯ
 บานบำเทองพระเถลิงถวัลยอธิปัติ์
ที่หกดิลกรัฏฐ์    ประชา ฯ   ……..

สามัคคีเภทคำฉันท์”เป็นนิทานสุภาษิต 
ในมหาปรินิพพานสูตรและ
อรรถกถาสุมังคลวิลาสนี 
ทีฆนิกาย มหาวรรค 
ที่เรียบเรียงเป็นภาษาบาลี
นายชิต บุรทัตอาศัยเค้าคำแปล
ของเรื่องสามัคคีเภทนี้มาแต่งเป็นคำฉันท์

…..
สิ่งใดว่าควรเลิก ก็ได้ลด ละ เว้น 
ให้สมใจแล้ว โดยประพฤติเพียงควรอย่างสากลเป็นปก
จะมีบางกาล การ พิธีแสดงออกด้วยอ่อนน้อมและงดงามตามประ
เพณี ยังจะหยามขั้นว่า คู้คลานเช่นดิรัจฉาน
 หนักอย่างนั้นทีเดียวหรือ

               
                   

[/cุุุolor]

[/pre]


 

  ตะละคำกระทำตน
…..
หลังตรงสื่อถือไถไปทางตั้ง
คลานคู้ดังคืบขวางตามทางหน
     หลังตรงศอคอหยักสักว่าคน
     คลานคู้ด้นดิรัจฉานการกริยา

ว่าคือคนปิยบุตรพิสุทธิพจนา
เหยียดตรงนะสองขา   ขจร

วาทะเด็ดเพ็ดผายอายฝร้่งหนา
ลูกบิดาขื่นขำคาวชาวอักษร
   วาทะเดือดเชือดฉาดราชนิกร
     ลูกบิดรเกรี้ยวกราดชาติต่ำคลาน

ชนช่อชั้นกณิการ์ประสามธุระหวาน
คำดาดก็ผาดพาล     พิกล
.....
บางคำ
บิดา-บิดร แปลว่า มารดา-มารดร กะแล่วแต๊

[@free]

 
 

  กระนั้น ดิรัจฉาน อีกยาวนาน อมตะ



คำดาดก็ผาดพาล     พิกล
…..
พ่อแม่จ๋าอาจารย์เอย
ลูกเล่าเคยเผยกุศล
หมอบคลานกราบซาบกมล
ไฉนผลตนดิรัจฉาน...ฉะนั้น

แค่นขอโทษประโยชน์ไรเมื่อไม่ลืม
ครั้งเคยปลื้มพจนาภาษาสาส์น
ครั้นครา(เอิ่ม)..ปูดครูดแคะก็แบะบาน
วันหลุดวานคู่คี่ไม่มีคืน
(บางคำ    คูุคี่ แปลว่า คู่ขี้   กะแล่วแต๊)

[@free]

   

    ลาวแพนฟังมาหลายเวอร์ชัน หลายทาง
คราวนี้ฟังทาง หวานๆ เดิมๆ โดย
บรมครูจะเข้ ครูระตี วิเศษสุรการ
บรมครูทางขับร้อง อ.เจริญใจ สุนทรวาทิน
สุดยอดฝีมือสองท่านนี้ ร่วมอยู่ในเพลงเดียวกัน เห็นปุบตื่นเต้นปับ

หาฟังจากที่บันทึกเก่ายังยาก ได้ฟังจะเรียกว่าบุญหูก็ว่าไป ใครจะว่าอะไร กะชาง



 

   
   

  หวานเอิบซาบสู่ขั้ว   หัวใจ
ฝึกคร่ำสำนักใน   ฝ่ายเจ้า
สามัญเล่าหลงใหล   สืบต่อ ศิลป์แล
ครูท่านสานวางเค้า   แต่งเต้าชวนตาม
…..
ขออภัย วันนี้แต่งกลอนไม่ได้ มันแปร่งหนักหนาทีเดียว ขอผลัดไปวันหน้า ครานึง

 

 ขอเพิ่มเติมครับ เคยคิดว่าไม่มีใครขับร้องได้แบบอ.เจริญใจแน่ พอเห็นคลิปเพลงเดียวกัน นกขมิ้น ตื่นเต้นอีกแหละ รีบเอามาลงเปรียบเทียบกัน
ครูเลื่อน สุนทรวาทิน พี่สาวอ.เจริญใจ นั่นเอง
ท่านผู้นี้ แม้90กว่ายังไปสอนลูกศิษย์ทุกที่ ถีงขนาดต้องคืบคลานก็ยอม วันหลังจะลงคลิปให้ชม น่าเคารพท่านเป็นอย่างสูง หมอบกราบได้สนิทใจ

[@free]

 

  คนหรือท่าน ดิรัจฉานหรือควาย






ควายเอยเจ้าเขาจัดดิรัจฉาน
สัตว์ขี้คร้านฝึกให้คู้ดูน่าหยาม
ควายเอยจำคำสั่งยังทำตาม
สัตว์ขี้คร้ามคนขี่ก็สีซอ

คนไร้คิดจิตลึกฝึกไม่ไหว
สุดแก้ไขต่ำตมจมก้นบ่อ
คนไร้ค่ากว่าควายอายคนล้อ
สุดแก้ขอยี่สิบล้านขายท่านควาย

[@free]

 

   ครูลมุล ยมะคุปต์ ผู้ประดิฐย์ ท่ารำแม่บทใหญ่

 ผลงานครู มากมายจริงๆ แค่อ่านผมยังอ่านไม่จบ!&?***
ผมว่าท่านน่าได้เป็นนายกฯหญิงคนแรก กว่า คุณหญิง คุณยิ่ง ใดๆทั้งนั้นแระ

[youtube=4 emo_8625,350]WGsTu_QS3og[/youtube]

อ.เวนิกา บุนนาคก็ใช่ธรรมดา ซะ ที่ไหน



เมื่ออายุได้ ๕ ขวบ คุณครูได้เข้าศึกษาวิชาสามัญที่โรงเรียนสตรีวิทยาเป็นเวลา ๑ ปี จากนั้นบิดาได้พาคุณครูเข้าไปถวายตัวสนองพระเดชพระคุณเป็นละครในสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าอัษฎางค์เดชาวุธ กรมหลวงนครราชสีมา ณ วังสวนกุหลาบ โดยอยู่ในความปกครองของคุณท้าวนารีวรคณารักษ์ (แจ่ม ไกรฤกษ์)  การฝึกหัดละครที่วังสวนกุหลาบนั้น มีการฝึกหัดกันอย่างเข้มงวดกวดขัน …...
การเป็นละครในวังสวนกุหลาบนั้น จะต้องมีความอดทนและตั้งใจจริงอย่างยิ่ง จึงจะสามารถปฏิบัติออกมาได้ดี อีกทั้งต้องมีความสามารถพิเศษกอปรเข้าอีกด้วย คุณครูลมุลเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติดังกล่าวทุกประการ จึงได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวพระและแสดงในบทบาทตัวเอกแต่แรกเริ่ม  คุณครูผู้ถ่ายทอดความรู้ด้านนาฏศิลป์ไทยแบบราชสำนักให้คุณครูลมุลมีดังนี้ หม่อมครูแย้ม หม่อมครูอึ่ง หม่อมครูนุ่ม คุณท้าววรจันทร์ (เจ้าจอมมารดาวาด ในรัชกาลที่ ๔ ) เจ้าจอมมารดาเขียน ในรัชกาลที่ ๔ เจ้าจอมมารดาทับทิม ในรัชกาลที่ ๕ เจ้าจอมมารดาสาย ในรัชกาลที่ ๕ เจ้าจอมละม้าย สุวรรณทัต ในรัชกาลที่ ๕ พระยานัฏกานุรักษ์ คุณหญิงนัฏกานุรักษ์ ท่านครูหงิม นอกจากจะได้รับการถ่ายทอดโดยตรงจากคุณครูที่กล่าวมาแล้ว คุณครูลมุลยังมีท่ารำอีกมากมายที่ได้รับมาจากการจดจำจากสิ่งที่เคยพบเคยเห็น หรือที่เรียกกันว่า “ครูพักลักจำ” เช่นกระบวนท่ารำของพม่า มอญ ฯลฯ เป็นต้น

ชีวิตในวังสวนกุหลาบของคุณครูดำเนินไปได้ด้วยดี โดยคุณครูได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวเอกตลอดมา จากนั้นคุณครูได้กราบบังคมทูลลาจากวังสวนกุหลาบ ไปถวายตัวสนองพระเดชพระคุณเป็นละครในสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าจุฑาธุชธราดิลก กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราชัย ณ วังเพชรบูรณ์……….

ปีพุทธศักราช ๒๔๗๖ คุณครูกลับลงมาอยู่กรุงเทพตามเดิม  และได้มาช่วยวางหลักสูตรเพื่อเปิดโรงเรียนนาฏดุริยางคศาสตร์ และเปิดทำการสอนเมื่อวันที่ ๑๗ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๗๗ คุณครูลมุลจึงได้บรรจุเป็นข้าราชครู ตำแหน่งครูวิสามัญ ขณะนั้นคุณครูอายุได้ ๒๙ ปี ๘ เดือน ๖ วัน  ขณะที่ดำรงตำแหน่งครูจนกระทั้งดำรงตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญการสอนนาฏศิลป์นั้น คุณครูได้สร้างผลงานด้านนาฏศิลป์ร่วมกับคุณครูท่านอื่น ๆ ไว้อย่างมากมาย ยกตัวอย่างเช่น รำแม่บทใหญ่ รำซัดชาตรี รำวง รำวรเชษฐ์ ระบำเทพบันเทิง ระบำฉิ่ง ระบำพม่า - มอญ ระบำยกยูง ระบำกรับ ระบำสวัสดิรักษา ฟ้อนเล็บ ฟ้อนเทียน ฟ้อนแพน เซิ้งสราญ เซิ้งสัมพันธ์  ระบำชุมนุมเผ่าไทย ฯลฯ อีกมากมาย เครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุดที่คุณครูได้รับพระราชทานได้แก่ ตริตราภรณ์มงกุฎไทย โดยได้รับพระราชทานเมื่อวันที่ ๕ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๒๐

บั้นปลายชีวิตคุณครูสุขภาพแข็งแรง และทำการสอนและฝึกซ้อมให้กับวิทยาลัยนาฏศิลปอย่างต่อเนื่อง

๓๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๒๖ คุณครูได้จากไปด้วยอาการสงบ สิริรวมอายุได้ ๗๗ ปี ๗ เดือน ๒๘ วัน
…..
ธำมรงค์ บุญราช : #เรียบเรียงเนื่องในวันคล้ายวันเสียชีวิตคุณครูลมุล ยมะคุปต์ คุณครูผู้มีคุณูปการต่อวงการนาฏศิลป์ไทย  ๓๐ มกราคม ๒๕๖๓
……

[/size]

 

  "ยมะคุปต์"คือชื่อเชื้อ   สายสกุล
นาม"แม่ครูลมุล"   แห่งหล้า
ศิลปินเด่นเพราะบุญ   คุณแม่
ศิลป์แห่งชาติแถวหน้า   เช่นผู้ครูศิลป์

 

[@free]

 

 
คลิปวันไหวัครูที่เหล่าลูกศิษย์คลานเขัาหมอบกราบคณะครู เป็นภาพแสลงใจใครหลายคนไม่น้อย พูดได้ว่ามากจริง จนถึงกับ สร้างวาทะกรรมในทางหยามว่า คืบคลานเหมือน ดิรัจฉาน  ได้สิ  ุคนต่างกันคิดต่างกัน ฉะนี้แหละคน
.....

ครูเลื่อน สุนทรวาทิน พี่สาวอ.เจริญใจ นั่นเอง
ท่านผู้นี้ แม้90กว่ายังไปสอนลูกศิษย์ทุกที่ ขนาดถึงกับคืบคลานก็ยอม

ครู ผู้ไม่ยอมให้ผิด
ตราบชีวิตทุกชั่วจังหวะการเต้นของหัวใจ






สัททุลลวิกกีฬิตฉันท์ มีความหมาย "เสือผยอง" ใช้แต่งบทไหว้ครู บทโกรธ และบทยอพระเกียรติ

กราบไหว้คุณพระสุคตอนารณญาณ
ยอดศาสดาจารย์   มุนี
 อีกคุณสุนทรธรรมะคัมภิรวิ
พุทธ์พจน์ประชุมตรี   ปิฎก
ทั้งคุณสงฆะพิสุทธิศาสนะดิลก
สัมพุทธสาวก   นิกร

สามัคคีเภทคำฉันท์”เป็นนิทานสุภาษิต
ในมหาปรินิพพานสูตรและ
อรรถกถาสุมังคลวิลาสนี
ทีฆนิกาย มหาวรรค
ที่เรียบเรียงเป็นภาษาบาลี
นายชิต บุรทัตอาศัยเค้าคำแปล
ของเรื่องสามัคคีเภทนี้มาแต่งเป็นคำฉัน

 
ศิลป์แห่งชาติแถวหน้า   เช่นผู้ครูศิลป์
....
มนุษย์หนึ่งพึงพร่ำคร่ำศึกษา
บรรเจิดจ้าเผ่าพันธ์อย่าหยันหมิ่น
มนุษย์นั้นคั้นคาดวาทเล่ห์ลิ้น
บรรเจิดจินต์หยามหยาดชาตฉะนั้น

มนุษย์ ไหนไพร่เผ่าคือเจ้าข้า
วิวาทมากล้ำกลืนเกินขื่นขัน
มนุษย์นี้ชี้เฉียบเหยีบแล้วยัน
วิวาทมั่นครื้นเครงมิเกรงกู

น้อมจิตกราบสดุดีกระนี้อริยะผู้
เทียบฐานะคือครู   มนุษย์
ไม่แพ้ผิดมิระย่อมิท้อพิรประมุท
แม้นแม่พิทักษ์บุตร   ละมุน

ครูเลื่อน สุนทร(ะ)วาทิน
แผ่นดินจดจำ"แม่"นำหนุน
เรียกแม่สนิทใจในพระคุณ
อบอุ่นใจน้อมค้อมกราบกราน

 
ชั่วชีวิตหนึ่ง ครั้งหนึ่งพึงได้หมอบคลานเพื่อหมอบกราบ ผู้หนึ่งนั้น กระนั้น
....
ทุกวินาทีใช้ไปอย่างมีคุณค่าตลอด90กว่าปี ชีวืตครูยิ่งใหญ่เหลือเกิน เขียนกลอนไปแล้วรู้สีกว่าชีวิตครูยิ่งใหญ่เกินความวามสามารถของคนระดับผมจะหาคำมาบรรยายได้จะให้แต่งต่อไปคงทำได้แค่ว่าระบายวาทะต่างตอบโต้ล้วน ไม่ควร
ปูชนียบุคคล เรามีต่างกัน เคารพต่างกัน เข้าใจ
ขออนุญาต ว่าฝึกเขียนกลอนให้ถูกตัองตามฉันทลักษณ์

 

[@free]

 emo_82ส 

สลับเสนอ ครู"นพ"และอีกหลายท่าน บ้านกลอนไทยนี่เอง เก่งๆทั้งนั้นเลย
.....
 จุดสัมผัสบังคับรองรับอยู่
ดั่งที่ครูบ้านกลอนเคยสอนฉัน
ตำแหน่งนั้นจำได้ให้คงมั่น
ชิงสัมผัสคำนั้นก่อนมั่นไง

สัมผัสซ้ำอีกบทมีจดอ่าน
คอยตรวจทานเตือนจิตผิดตรงไหน
ก่อนวางกลอนอ่านย้ำจำขึ้นใจ
กลัวผิดไงจะซ้ำคำบทบน

สัมผัสเลือนเลื่อนลากจากตำแหน่ง
ครูเคยชี้แจงให้หมายฝึกฝน
อยากเรียนรู้ให้หมดต้องอดทน
เขียนทุกวันฉันชอบกลกลอนกานท์
................
คลาดเคลื่อนหรือผิดผัง ขออภัยด้วย

นพ
19 มิ.ย.55

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=20761.0

  อารีรัง คือ นิราศ




อยากอ่านกลอนวอนหวานอาจารย์"นพ"
จวบบรรจบวันวารนานไฉน
คิดถึงคำพรำพรายจำรายไกล
จำเรียงไหลร้องรำนำสำเนียง

พ่อ"รพี"มีหมายเรียกรายงาน
คอยฟังขานนวลนุ่มกรุ้มกริ่มเสียง
หลายท่านเลยเชยชอบลอบลำเอียง
พุทโธเพี้ยง"ครูนพ"หนอขอก่อนใคร

[@free]

 

 ครูส่องชาติ ชื่นศิริ  หนึ่งเดียว ไม่มีใครเหมือน




  https://youtu.be/hakM6rRWd1I


ท่ารำเดียวกันต่างกันเพียงองศา สง่างามกว่ากัน แม้ว่าสูงวัยเช่นนั้น

ครูผู้ไม่ยอมผิดแม้เพียงองศา



นี่ไง อดีตเก่าคือครูของอนาคตใหม่
.....
อบอุ่นใจน้อมค้อมกราบกราน
.....
มนุษย์สร้างร่างใหม่ให้ชีวิต
รือแผกผิดส่ำสัตว์ดิรัจฉาน
มนุษย์สืบคืบก่อส่อสันดาน
รือแผกพานชั่วชอบแค่หมอบคู้

ควรมนุษย์พุทธพรรณฉะนั้นไฉน
ผองผู้ไร้ศีลประสาทประหลาดหมู่
ควรมนัสจรัสจิตคือศิษย์ครู
ผองผู้รู้หมายมนาค่ามนุษย์

อดีตหรือคือค่าอนาคต
ุยุบยกหมดหรือไรไยมิหยุด
อดีตเราเหง้างามตามวัยวุฒิ
ยุบยกหมุดแม้นหมายย้ายหลักรั้ว

เก้าสิบสรรพนับปีไม่มีถอย
คงความถ้อยเขตคือชอบหรือชั่ว
เก้าสิบไซร้ไม่ท้อก็มิกลัว
คงความบัวช่อชูท่านครูไทย
.....
บัวช่อชู แปลว่า ช่อพ้นน้ำ ...ละกัน

[@free]

  

อ.เจริญใจ สุนทร(ะ)วาทิน
ผู้ไม่ยอมผิด แม้เสี้ยววินาที หอมคือหอม เย็นคือเย็น
ทฤษฎีเสียงร้องเพลง ที่ฝรั่งเอามาสอนกัน เรารู้ไ้ด้ยังไง ร่วมร้อยปีก่อน
คลิปประวัติ การขับร้องของ"ครู"มีมาก ยาวมาก จึงคัดมา ที่ไม่ยาวนัก ถ้าจะฟังกันครบ คงใช้เวลามาก สรุปเพียงว่าไม่ว่าใครๆต่างยอมรับ ครูเป็นหนึ่งจริง หนึ่งเดียว

  

เก้าสิบไซร้ไม่ท้อก็มิกลัว
คงความบัวช่อชูท่านครูไทย
.....
คุณครูขาชราแล้วจอดแจวก่อน
กูเกิลสอนซึมทราบมิกราบไหว้
คุณครูครับนับเนื่องเรื่องกาลไกล
กูเกิลไซร้เขาคาดอาจทดแทน

ต่อแต่นั้นยันย้ำใครสำคัญ
ไม่มีผันแผ่เผยก็เลยแก่น
ต่อแต่นี้ทีท่าคล้ายว่าแคลน
ไม่มีแผนเยื่อใยใต้บัวบัง
.....
กลอนสองบทนี้มิได้หมายถึง อ.เจริญใจครับ ไม่กล้า
ข้าฯพูดเสมอว่าสำหรับผู้มีเกียรติภูมิสูง ข้าฯไม่มีความสามารถจะแต่งกลอนถึงท่านได้ กลัวจะเป็นการก้าวล่วง
และจะสลับแต่งกลอนเพื่อการบันเทิงสลับกันไปบ้าง
.....
คลิปนี้ยาวมาก ไว้เป็นทางเลือกชมยามว่าง

[@free]

 

 


กลับมาเขียนกลอนได้และ
ทีแรกนึกว่าจะไม่ไหว เนื่องด้วยโควิด ที่ไทยด่าไทยกันเอง เราสู้มาดี ฝรั่งยังชม แต่ที่น่ารังเกียจที่สุดคือด่าลามปามไปถึงบุคลากรหมอ สาธารณสุขและอาสาสมัคร เหมือนน้ำเน่าละลายลงน้ำดีชัดๆ
   เพราะรู้น้ำดี จึงเห็นน้ำเน่าฉะนั้น
ไม่กลัวน้ำเน่า  กลัวน้ำดีจะเสียกลายเป็นน้ำเน่า
 
 รู้ละ ไม่กลัวละ

 

 



    ไม่มีแผนเยื่อใยใต้บัวบัง
.....

เราฤๅแพ้แย่โย้เหวยโคหวิด
พลังผลิตเคี่ยวไขไม่หมดหวัง
เราฤๅพ่ายหมายมั่นยันไม่ยั้ง
ผลิตพลังแรงรุดหมายหยุดมัน

ร่วมแรงใจสดุดีฉะนี้คุณะอนันต์
สองกลุ่มประชุมกัน     ทวี

นอบน้อมจิตสหจินต์และสิ้นทุรวจี
ท้องฟ้าสลายสี    อำไพ

ทีมแพทย์อายุรเวชประเทศสิชนะชัย
้้เชื่อแพทย์และกฏอัย     ยะการ

ขอบคุณแพทย์สละตนผจญปะทะประหาร
เชื้อร้ายมิให้พาน     ประชา
 
้ิเอ่ยอ้างโทษโคตรขืนผู้อื่นผิด
เสื่อมเสียมิตรขื่นขันเหตุปัญหา
้เอ่ยอ้างเท็จเข็ดคำล้นตำรา
เสื่อมเสียหมาหมู่เมินเกินเภทภัย