ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ทะเลครืน คลื่นครวญ เหมือนนวลหม่น
วายุวน ปนย้ำ ระกำหมอง
หลงน้ำคำ ฉ่ำใส ใจคะนอง
อกกลัดหนอง ครองช้ำ มาคร่ำครวญ

เขาลืมแล้ว แผ่วผ่าว ปวดร้าวจิต
คนไร้สิทธิ์ ผิดหวัง นั่งกำสรวล
ปวดฤดี เพียงใด ใฝ่ทบทวน
จิตรัญจวน ป่วนปั่น ยามฝันจร

อาทิตย์ลา หล้าลับ ดับหล่นแล้ว
ยังมิแคล้ว แววหม่น คล้ายคนหลอน
ชายใดเหลือ เยื่อใย ใฝ่อาวรณ์
เอื้ออาทร หมอนตัก ขอพักพิง

"ดิน"

[Shumbala]

ทะเลหม่นคนเหงายิ่งเศร้าโศก
อยู่บนโลกมิเห็นโลกแสนโศกยิ่ง
วิมานทรายทรายก่อรอแอบอิง
เพียงคลื่นซัดทุกสิ่งก็สิ้นไป

เหลือแค่ใจกับกายแทบปลายคลื่น
คนขืนยืนหยัดอยู่หรือสู้ไหว
เส้นขอบฟ้าลอยเลือนยิ่งเหมือนไกล
จะคว้าไขว่อย่างไรไม่ถึงเลย

*****
 

[D]

สวยเนอะ!...แต่โดดเดี่ยว

แสนอ้างว้าง ร้างไร้ ใครเป็นเพื่อน
น้ำตาเปื้อน เกลื่อนทาบ อาบอกเอ๋ย
มีค่าเศษ เม็ดทราย ที่ก่ายเกย
เขาเลือนเลย เฉยชา มิมามอง

วิมานพัง ทั้งยืน ดุจพื้นโศก
ฝืนวิโยค โบกลุ พายุต้อง
ภาณุมาศ สาดแสง แรงเกินปอง
รอวันผ่อง รองเรือง เชื่องช้าจัง

"ดิน"

[Shumbala]

เห็นเธอเหงาเขามิคืนคอยขืนข่ม
ทนทุกข์ตรมซมซานปานสิ้นหวัง
เห็นน้ำตาเธอร่วงห่วงประดัง
ขอหยัดยังข้างกายหมายประโลม

จะคอยซับอัสสุชลที่ล้นหลาก
ให้แห้งผากซากรอยอันคอยโหม
จุดแสงส่องผ่องพรายประกายโคม
ประดุจโดมดับร้อนช่วยผ่อนคลาย


แม้แสงดาวหรี่ริบมิพริบพร่าง
จะส่องทางด้วยใจในที่หมาย
ประคองเธอจนถึงซึ่งบั้นปลาย
ของคืนดาวพราวพรายเรียงรายรอ

*****
 

[รพีกาญจน์]

สวยเนอะ!...แต่โดดเดี่ยว

แสนอ้างว้าง ร้างไร้ ใครเป็นเพื่อน
น้ำตาเปื้อน เกลื่อนทาบ อาบอกเอ๋ย
มีค่าเศษ เม็ดทราย ที่ก่ายเกย
เขาเลือนเลย เฉยชา มิมามอง

วิมานพัง ทั้งยืน ดุจพื้นโศก
ฝืนวิโยค โบกลุ พายุต้อง
ภาณุมาศ สาดแสง แรงเกินปอง
รอวันผ่อง รองเรือง เชื่องช้าจัง

"ดิน"

ไม่ระวัง ระแวง ถูกแทงป่อง
ผิวขาวผ่อง กระจิริด มากพิษขัง
อาจเจ็บปวด รวดร้าว หนาวชีวัง
บีบใจนั่ง ชอกช้ำ น้ำตาคลอ

เกิดบ้านนอก คอกนา ในป่าเขา
สูงเทพเจ้า ตึกราม งามห้องหอ
หรือยากจน ข้นแค้น แม่นร.พ.
ยามงอนง้อ ชาเย็น ชอบเล่นตัว

พยายาม ตามใกล้ ยิ่งไกลห่าง
พอโกรธบ้าง แสลง แกล้งมุดมั่ว
ลื่นทะลึ่ง ประหนึ่งลิง หญิงน่ากลัว
ถ้าได้งัว เช่นนี้ อย่ามีเลย

 

ว่าให้ชายที่หละปูนปู๊นเน่อ

รพีกาญจน์

[D]

เห็นเธอเหงาเขามิคืนคอยขืนข่ม
ทนทุกข์ตรมซมซานปานสิ้นหวัง
เห็นน้ำตาเธอร่วงห่วงประดัง
ขอหยัดยังข้างกายหมายประโลม

จะคอยซับอัสสุชลที่ล้นหลาก
ให้แห้งผากซากรอยอันคอยโหม
จุดแสงส่องผ่องพรายประกายโคม
ประดุจโดมดับร้อนช่วยผ่อนคลาย


แม้แสงดาวหรี่ริบมิพริบพร่าง
จะส่องทางด้วยใจในที่หมาย
ประคองเธอจนถึงซึ่งบั้นปลาย
ของคืนดาวพราวพรายเรียงรายรอ

*****
 

เหมือนไม้กาง กว้างใหญ่ ได้พึ่งพบ
เพียงเพื่อซบ โอบไอ ใจเติบต่อ
ร้อนระอุ ลุกาล มานทดท้อ
จากนี้หนอ ขอใกล้ ใต้ใบบัง

เอนแอบอิง พิงกาย คลายหนาวร้อน
ยามโหยอ่อน ผ่อนพัก จักสมหวัง
แม้ผ่านเหน็บ เจ็บหนาว ร้าวประดัง
หยัดยืนหยั่ง ฝังสถิตย์ ชิดไพรงาม

ขออย่าหน่าย หมายเคียง เพียงเพื่อผ่าน
ยั่งยืนนาน ได้ไหม ใคร่ขอถาม
อบอุ่นจัง ฝังใจ ใกล้ทุกยาม
สุดหักห้าม ปรามใจ ใฝ่ฝันครอง

"ดิน"

[D]

ไม่ระวัง ระแวง ถูกแทงป่อง
ผิวขาวผ่อง กระจิริด มากพิษขัง
อาจเจ็บปวด รวดร้าว หนาวชีวัง
บีบใจนั่ง ชอกช้ำ น้ำตาคลอ

เกิดบ้านนอก คอกนา ในป่าเขา
สูงเทพเจ้า ตึกราม งามห้องหอ
หรือยากจน ข้นแค้น แม่นร.พ.
ยามงอนง้อ ชาเย็น ชอบเล่นตัว

พยายาม ตามใกล้ ยิ่งไกลห่าง
พอโกรธบ้าง แสลง แกล้งมุดมั่ว
ลื่นทะลึ่ง ประหนึ่งลิง หญิงน่ากลัว
ถ้าได้งัว เช่นนี้ อย่ามีเลย

 

ว่าให้ชายที่หละปูนปู๊นเน่อ

รพีกาญจน์

รักครั้งกาล ผ่านไป ลืมได้หมด
มิใช่ปด คดหนอ ขอเฉลย
ชอบพี่จัง ดั่งจินต์ "ดิน"มิเคย
ปองไหนเลย เอ่ยอิง ด้วยจริงใจ

แปลกยิ่งนัก รักมี หนีหักเห
เหมือนบุพเพ เห่ห้าม ปรามไว้ให้
จนมาหมาย ชายแมน แม้นแสนไกล
ปองฝันใฝ่ ในแนบ แอบซึ้งทรวง

หากจะบอก ออกไป เกรงใจว่า
ภรรยา มาทึ้ง ตามหึงหวง
เลยต้องแอบ แยบยล ใช้กลลวง
ขอแอบควง ห้วงบน จนกว่าตาย

"ดิน"

[D]

คืนจันทร์ดับดาวพริบระยิบข่ม
เพียงคลื่นลมซัดสาดจนหาดท้อ
เสียงสาวครวญหวนไห้อาลัยรอ
แสนทุกข์ท้อเหนื่อยหนักเพราะรักพัง

ลมทะเลพัดพาคลื่นซ่าซัด
ประกายตัดฟองพริบดุจวิบหวัง
ฟ่องแล้วแตกเหลือคราบที่อยู่ยัง
ณ ริมฝั่งไม่นานก็รานเลือน

หรือทะเลไห้หวนเพราะนวลร่ำ
กับทรงจำช้ำหล่นบนรอยเฝื่อน
หรือเพราะฝันเธอลับไปกับเดือน
โลกจึงเหมือนแทบสิ้นจินตนา

ราเชษฐ์

ศศิหม่น จนอับ สิ้นดับแสง
ไร้เรี่ยวแรง แฝงเยี่ยม หลบเหลี่ยมผา
ซึมซบเซา เปล่าเปลี่ยว เหี่ยววิญญา
มานเหว่ว้า ล้าโรย โหยอ่อนแรง

ทะเลร้อง ก้องคลื่น สะอื้นซบ
กระแทกทบ ขบไหล่ ไต่หลุมแอ่ง
เหลือเจือคราบ อาบเฉา เหงาใจแยง
โหยเหือดแห้ง แจ้งจ้า พาโศกตรม

ลมรำเพย เย้ยพา ถาถั่งโถม
แรงตะโบม โหมหนัก เกินหักข่ม
คลื่นซัดสาด กราดกราย ทรายระทม
ล้าแรงลม จมช้ำ กล้ำกลืนทน

"ดิน"

[blues]

ความรักอาจเหมือนเวลาพาใจหวัง
ที่ต้องยังเรียนรู้สู้ฝึกฝน
ยากทำนายว่าเมื่อไหร่ให้เจอคน
ที่มาดลหัวใจ ให้เรารัก

อาจเป็นเธอคนนั้นฉันเดินผ่าน
หรือเป็นคนข้างบ้านงานสานถัก
คนที่เจอในบ้านกลอนมาค้อนทัก
ให้ประจักษ์คนไหนเป็น เช่นคู่เรา

จะมีไหม? ใครคนนั้นฉันฝันหา
ได้พึ่งพาให้รักจักคลายเหงา
จะติดสอยห้อยตามคล้ายดังเงา
ทุกค่ำเช้าเฝ้าดูแล เทคแคร์เธอ



Blues+

[D]

หากสวรรค์ พลันยื่น คงชื่นนัก
ขอมีรัก ภักดิ์แน่ อย่าแค่เผลอ
มิจริงใจ หน่ายจัง มิหวังเจอ
เกรงต้องเพ้อ เหม่อหม่น จนช้ำทรวง

จะมีไหม ใครอ่าน แล้วมานซึ้ง
นึกคะนึง ถึงมาก หากหลงบ่วง
เชิญติดต่อ พ่อได้ ไม่หลอกลวง
เป็นคู่ควง ช่วงนี้ ฟรีมองตา

"ดิน"