สวยเนอะ!...แต่โดดเดี่ยว 
แสนอ้างว้าง ร้างไร้ ใครเป็นเพื่อน
น้ำตาเปื้อน เกลื่อนทาบ อาบอกเอ๋ย
มีค่าเศษ เม็ดทราย ที่ก่ายเกย
เขาเลือนเลย เฉยชา มิมามอง
วิมานพัง ทั้งยืน ดุจพื้นโศก
ฝืนวิโยค โบกลุ พายุต้อง
ภาณุมาศ สาดแสง แรงเกินปอง
รอวันผ่อง รองเรือง เชื่องช้าจัง
น้ำตาเปื้อน เกลื่อนทาบ อาบอกเอ๋ย
มีค่าเศษ เม็ดทราย ที่ก่ายเกย
เขาเลือนเลย เฉยชา มิมามอง
วิมานพัง ทั้งยืน ดุจพื้นโศก
ฝืนวิโยค โบกลุ พายุต้อง
ภาณุมาศ สาดแสง แรงเกินปอง
รอวันผ่อง รองเรือง เชื่องช้าจัง
"ดิน"
ไม่ระวัง ระแวง ถูกแทงป่อง
ผิวขาวผ่อง กระจิริด มากพิษขัง
อาจเจ็บปวด รวดร้าว หนาวชีวัง
บีบใจนั่ง ชอกช้ำ น้ำตาคลอ
เกิดบ้านนอก คอกนา ในป่าเขา
สูงเทพเจ้า ตึกราม งามห้องหอ
หรือยากจน ข้นแค้น แม่นร.พ.
ยามงอนง้อ ชาเย็น ชอบเล่นตัว
พยายาม ตามใกล้ ยิ่งไกลห่าง
พอโกรธบ้าง แสลง แกล้งมุดมั่ว
ลื่นทะลึ่ง ประหนึ่งลิง หญิงน่ากลัว
ถ้าได้งัว เช่นนี้ อย่ามีเลย
ว่าให้ชายที่หละปูนปู๊นเน่อ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
