คืนจันทร์ดับดาวพริบระยิบข่ม
เพียงคลื่นลมซัดสาดจนหาดท้อ
เสียงสาวครวญหวนไห้อาลัยรอ
แสนทุกข์ท้อเหนื่อยหนักเพราะรักพัง
ลมทะเลพัดพาคลื่นซ่าซัด
ประกายตัดฟองพริบดุจวิบหวัง
ฟ่องแล้วแตกเหลือคราบที่อยู่ยัง
ณ ริมฝั่งไม่นานก็รานเลือน
หรือทะเลไห้หวนเพราะนวลร่ำ
กับทรงจำช้ำหล่นบนรอยเฝื่อน
หรือเพราะฝันเธอลับไปกับเดือน
โลกจึงเหมือนแทบสิ้นจินตนา
ราเชษฐ์
ศศิหม่น จนอับ สิ้นดับแสง
ไร้เรี่ยวแรง แฝงเยี่ยม หลบเหลี่ยมผา
ซึมซบเซา เปล่าเปลี่ยว เหี่ยววิญญา
มานเหว่ว้า ล้าโรย โหยอ่อนแรง
ทะเลร้อง ก้องคลื่น สะอื้นซบ
กระแทกทบ ขบไหล่ ไต่หลุมแอ่ง
เหลือเจือคราบ อาบเฉา เหงาใจแยง
โหยเหือดแห้ง แจ้งจ้า พาโศกตรม
ลมรำเพย เย้ยพา ถาถั่งโถม
แรงตะโบม โหมหนัก เกินหักข่ม
คลื่นซัดสาด กราดกราย ทรายระทม
ล้าแรงลม จมช้ำ กล้ำกลืนทน
ไร้เรี่ยวแรง แฝงเยี่ยม หลบเหลี่ยมผา
ซึมซบเซา เปล่าเปลี่ยว เหี่ยววิญญา
มานเหว่ว้า ล้าโรย โหยอ่อนแรง
ทะเลร้อง ก้องคลื่น สะอื้นซบ
กระแทกทบ ขบไหล่ ไต่หลุมแอ่ง
เหลือเจือคราบ อาบเฉา เหงาใจแยง
โหยเหือดแห้ง แจ้งจ้า พาโศกตรม
ลมรำเพย เย้ยพา ถาถั่งโถม
แรงตะโบม โหมหนัก เกินหักข่ม
คลื่นซัดสาด กราดกราย ทรายระทม
ล้าแรงลม จมช้ำ กล้ำกลืนทน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
