ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัตนาวดี]

.. ღ ♥ .*.♥ ღ ...

...ในวันนี้ มีผู้ คนล้นหลาม
ร่วมนึกความ ประวัติ จัดเรื่องใหม่
ไททานิค พลิกพลัน วันฤทัย
ผู้คนมอบ อาลัย ในความจำ...

...อุบัติเหตุ เรื่องราว มีกล่าวขาน
คล้ายตำนาน วันกลับ มานับพร่ำ
คืนวันที่ สิบสี่ มีเหตุทำ
ด้วยคราดึก นึกคำ พร่ำอาวรณ์...



ณ เวลา สองสาม จุดสี่ศูนย์
ทวีคูณ พบพา ฤๅคราก่อน
แต่งตัวสวย ด้วยเรื่อง เครื่องอาภรณ์
ชุดนุ่งห่ม สมัยย้อน ตอนเพริศพรรณ...

...ครบรอบหนึ่ง ร้อยปี วันนี้หนา
ที่เรือมา ถลาล่ม จมลงนั่น
ทั่วโลกรู้ เรื่องมี ในวี่วัน
ร่วมผูกมั่น วันคล้าย ไว้อาลัย...

รัตนาวดี


... ღ ♥ .*.♥ ღ ...

อนึ่ง..เรือไททานิค ชนน้ำแข็งในท้องมหาสมุทร เมื่อคืนวันที่ 14 เมษายน 1912 , เวลา 23.40 น.
ล่มลงในวันที่ 15 เมาษยน 1912 ในจำนวนผู้โดยสารทั้งหมด 1,517 คน เสียชีวิตร่วม 1,309 คนค่ะ

<a href="http://www.youtube.com/v/U84uGF5YAlg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/U84uGF5YAlg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[bond15199]

10เมษาคมค.ศ1912ปล่อยเรือไททานิคที่อังกฤษ11-14เมษายนเป็นปกติจนกระทั้งเรือแคริฟอเนียเตื่อน7ครั้งแต่ไม่ได้รับโทรเลขแต่ไม่ทราบในที่สุด23.39คนดูเห็นภูเขานำแข็ง23.40ชนภูเขานําแข็ง0.00นำท่วมชั้นE-3ตามลําดับ2.17เรือไททานิคหักถึงสันหลังจมไปในที่สุด

[tomoko]

  สิบสี่เมษาห้าทุ่มสี่สิบ          ไททานิคพุ่งชนนําแข็งจริง
     ตีสองยี่สิบนาทีไททานิค                  เจ็ดร้อยสิบคนตายวุดวิด

[...สียะตรา..]

 

[รัตนาวดี]

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา

อาร์เอ็มเอส ไททานิก

เรือไททานิกขณะออกจากท่าเซาท์แทมป์ตัน 10 เมษายน ค.ศ. 1912
ประวัติ 
ชื่อเรือ: อาร์เอ็มเอส ไททานิก (Titanic)
เจ้าของ:  บริษัทไวท์สตาร์ไลน์ (White Star Line) 
จดทะเบียนที่: ลิเวอร์พูล
เส้นทางเดินเรือ: เบลฟัสต์ - ควีนส์ทาวน์ (ท่าเรือโคบห์) - แชร์บรูก - เซาแธมป์ตัน - นิวยอร์ก
สั่งต่อเรือ: 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1908
ต่อขึ้นที่: อู่ต่อเรือ ฮาร์แลนด์แอนด์วูลฟฟ์ ในควีนส์ไอแลนด์ เมืองเบลฟัสต์ ไอร์แลนด์เหนือ
เลขที่อู่ต่อเรือ: 401
วางกระดูกงู: 31 มีนาคม ค.ศ. 1909
ปล่อยลงน้ำ: 31 พฤษภาคม ค.ศ. 1911  เวลา 10.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น
พิธีตั้งชื่อเรือ: ไม่มี
สร้างเสร็จ: 1 เมษายน ค.ศ. 1912
เดินทางครั้งแรก: 10 เมษายน ค.ศ. 1912
รหัสประจำเรือ: สัญญาณเรียกขาน "MGY"
ตัวเลขทางราชการของอังกฤษ : 131428

จุดจบ: ชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็ง วันเสาร์ที่ 14 เมษายน ค.ศ. 1912 เวลา 23.40 น. ตามเวลาท้องถิ่น
อัปปางลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ วันอาทิตย์ที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1912 เวลา 02.20 น.

ชั้น: ชั้นโอลิมปิก

 ความจุ: แบบพักเดี่ยว 1,324 คน (ชั้นหนึ่ง 329 คน ชั้นสอง 285 คน และชั้นสาม จำนวน 710 คน) และสามารถปรับเปลี่ยนเป็นพักแบบคู่ในบางห้องได้เป็น 2,435 คน ( ชั้นหนึ่ง 735 คน, ชั้นสอง 674 คน และชั้นสาม 1,026 คน )
ความจูสูงสุด: 3,547 คน
 
ลูกเรือ: 860 คน

อาร์เอ็มเอส ไททานิก (อังกฤษ: RMS Titanic) เป็นเรือโดยสารซึ่งจมลงสู่ก้นมหาสมุทรแอตแลนติกเมื่อวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1912 หลังชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็งระหว่างการเดินทางเที่ยวแรกจากเซาท์แทมป์ตัน สหราชอาณาจักร ไปนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา การจมของไททานิก ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 1,517 ศพ นับเป็นหนึ่งในภัยพิบัติทางทะเลในยามสงบครั้งที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประวัติศาสตร์ ไททานิก เป็นเรือลำใหญ่ที่สุดที่ลอยอยู่ขณะการเดินทางเที่ยวแรกของมัน เป็นหนึ่งในสามเรือโดยสารชั้นโอลิมปิกซึ่งดำเนินการโดยไวต์สตาร์ไลน์ สร้างขึ้นระหว่าง ค.ศ. 1909-11 โดยอู่ต่อเรือฮาร์แลนด์แอนดวูล์ฟฟ์ในเบลฟาสต์ บรรทุกผู้โดยสาร 2,223 คน

ผู้โดยสารบนเรือมีบรรดาบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก เช่นเดียวกับผู้อพยพกว่าพันคนจากบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ สแกนดิเนเวีย เป็นต้น ซึ่งกำลังแสวงหาชีวิตใหม่ในทวีปอเมริกาเหนือ เรือได้รับการออกแบบให้มีความสะดวกสบายและความหรูหราที่สุด โดยบนเรือมียิมเนเซียม สระว่ายน้ำ ห้องสมุด ภัตตาคารชั้นสูงและห้องจำนวนมาก นอกจากนี้ ยังมีโทรเลขไร้สายทรงพลังซึ่งจัดเตรียมไว้เพื่อความสะดวกของผู้โดยสาร เช่นเดียวกับการใช้เชิงปฏิบัติการ แต่แม้ ไททานิก จะมีคุณลักษณะความปลอดภัยที่ก้าวหน้า เช่น ห้องกันน้ำและประตูกันน้ำที่ทำงานด้วยรีโมต ก็ยังขาดเรือชูชีพที่เพียงพอสำหรับบรรทุกผู้โดยสารทุกคนบนเรือ เนื่องจากระเบียบความปลอดภัยในทะเลที่ล้าสมัย จึงมีเรือชูชีพเพียงพอสำหรับผู้โดยสาร 1,178 คนเท่านั้น เกินครึ่งของผู้ที่เดินทางไปกับเรือในเที่ยวแรกเล็กน้อย และหนึ่งในสามของความจุผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมดเท่านั้น



หลังเดินทางออกจากเซาท์แทมป์ตันเมื่อวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 1912 ไททานิก ถูกเรียกที่เชอร์บูร์ก (Cherbourg) ในฝรั่งเศส และควีนส์ทาวน์ (ปัจจุบันคือ โคฟ, Cobh) ในไอร์แลนด์ ก่อนมุ่งหน้าไปทางตะวันตกมุ่งสู่นิวยอร์ก วันที่ 14 เมษายน ค.ศ. 1912 ห่างจากเซาท์แทมป์ตันไปทางใต้ราว 600 กิโลเมตร ไททานิก ชนเข้ากับภูเขาน้ำแข็งเมื่อเวลา 11.40 น. (ตามเวลาเรือ GMT-3) การชนแฉลบทำให้แผ่นลำเรือไททานิก งอเข้าในตัวเรือหลายจุดบนฝั่งกราบขวา และเปิดห้องกันน้ำห้าจากสิบหกห้องสู่ทะเล อีกสองชั่วโมง สามสิบนาทีต่อมา น้ำค่อยๆ ไหลเข้ามาในเรือและจมลง ผู้โดยสารและสมาชิกลูกเรือบางส่วนถูกอพยพในเรือชูชีพ โดยมีเรือชูชีพจำนวนมากถูกปล่อยลงน้ำไปทั้งที่ยังบรรทุกไม่เต็ม ชายจำนวนมาก กว่า 90% ของชายในที่นั่งชั้นสอง ถูกทิ้งอยู่บนเรือเพราะระเบียบ "ผู้หญิงและเด็กก่อน" ตามด้วยเจ้าหน้าที่ซึ่งบรรทุกเรือชูชีพนั้น ก่อน 2.20 น. เล็กน้อย ไททานิก แตกและจมลงโดยยังมีอีกกว่าพันคนอยู่บนเรือ คนที่อยู่ในน้ำเสียชีวิตภายในไม่กี่นาทีจากภาวะตัวเย็นเกิน (hypothermia) อันเกิดจากการจุ่มในมหาสมุทรที่เย็นจนเป็นน้ำแข็ง ผู้รอดชีวิต 710 คนถูกนำขึ้นเรืออาร์เอ็มเอส คาร์พาเธีย อีกไม่กี่ชั่วโมงให้หลัง

<a href="http://www.youtube.com/v/G8ey_RBdxYM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/G8ey_RBdxYM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รัตนาวดี]

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา
 
ไททานิก (ภาพยนตร์)

เผยแพร่ ทเวนตีส์เซ็นจูรีฟ็อกซ์ (ทั่วโลก)
พาราเมาต์พิกเจอส์ (อเมริกาและแคนาดา)
ฉาย 19 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (อเมริกา)
24 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (ไทย)
5 เมษายน ค.ศ. 2012 (สามมิติและไอแมกซ์)
ยาว 194 นาที
ประเทศ สหรัฐอเมริกา
ภาษา อังกฤษ
งบประมาณ 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
รายได้ 1,858,701,268 ล้านดอลลาร์สหรัฐ 

ไททานิก (อังกฤษ: Titanic) เป็นภาพยนตร์ของสหรัฐอเมริกา ออกฉายในปี ค.ศ. 1997 ผลิตโดย ทเวนตีส์เซ็นจูรีฟ็อกซ์ และ พาราเมาต์พิกเจอส์ นำแสดงโดย ลีโอนาร์โด ดีคาปริโอ และ เคต วินสเลต กำกับโดย เจมส์ คาเมรอน โดยเคยเป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดในประวัติศาสตร์อันดับที่ 1 มานานถึง 12 ปี ด้วยมูลค่ามากถึง 1,848,813,795 เหรียญสหรัฐทั่วโลก จนกระทั่งในปี ค.ศ. 2010 ภาพยนตร์ อวตาร โดยฝีมือผู้กำกับคนเดียวกัน เจมส์ คาเมรอน ทำรายได้สูงสุดแทนที่ไททานิก

ปัจจุบันเป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาลในอันดับที่ 2

เนื้อหา
 
 เนื้อเรื่องเริ่มเรื่องขึ้นเมื่อมีการพบซากเรือที่มหาสมุทรแอตแลนติคเหนือ ปี ค.ศ. 1985 บร๊อค โลเวตนักสำรวจชาวอเมริกัน ได้ดำลงไปสำรวจหาซากเรือเพื่อหาสมบัติอันล้ำค่า แต่กลับได้พบภาพวาดลายเส้น รูปหญิงสาวเปลือยกายที่สวม สร้อยคอและจี้เพชรเท่านั้น ผู้ที่เป็นแบบในภาพวาดก็คือ โรส และเธอได้เล่าเหตุการณ์ให้ทุกคนฟัง แจ๊ค ดอว์สัน เด็กหนุ่มเต็ดเตร่ชาวอเมริกันได้โชคเป็นตั๋วโดยสารเรือไททานิกชั้น 3 จากการเล่นโป๊กเกอร์ นั่นทำให้เขาได้พบ โรส เดวิด บูเกเตอร์ โรส เดวิท บูเกเตอร์ สาวงามผู้เป็นบุตรีจากครอบครัวชั้นสูงและคุณหนูผู้ดีมีตระกูล ได้เดินทางมากับเรือไททานิกพร้อมแม่ ซึ่งก็คือ รูธ เดวิท บูเกเตอร์ และคู่หมั้นหนุ่ม แคล หรือเซลดอน นาธาน ฮ๊อคลี่ย์ มหาเศรษฐีผู้เย่อหยิ่ง และเอาแต่ใจตัวเอง ทั้งคู่จะเข้าพิธีแต่งงาน หลังเดินทางถึงฟิลลาเดลเฟีย โรสมีความอึดอัดในการใช้ชีวิตแบบสังคมชั้นสูงจากการบังคับของแม่และฮ็อคลี่ย์ และไม่พอใจที่ถูกบีบบังคับ และทนรับชีวิตที่น่าเบื่อหน่ายและบีบคั้นไม่ไหว ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เธอวิ่งไปที่ด้านท้ายเรือและพยายามที่จะฆ่าตัวตาย แต่แล้วโรสก็พบกับ แจ๊ค ชายหนุ่มยากไร้ ผู้มีชีวิตเป็นอิสระ ได้เห็นเหตุการณ์ และเขาได้ช่วยชีวิตเธอไว้ทันท่วงที นั่นทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เกิดขึ้น ฮ็อกลี่ย์ได้ตอบแทนแจ๊ค ด้วยการชวนขึ้นไปร่วมดินเนอร์กับผู้โดยสารชั้นหนึ่ง แจ๊คโดนเยาะเย้นถากถางในระหว่างดินเนอร์ แต่เขาก็ตอบได้อย่างชาญฉลาดและเป็นตัวของเขาเอง ทำให้โรสประทับใจตัวแจ๊คมากขึ้น แจ๊คพาเธอไปรู้จักชีวิตอีกด้านที่เป็นอิสระของเขา สาวน้อยได้รับในสิ่งที่เธอขาดมาตลอด นั่นคือความเป็นอิสระในการได้ทำทุกอย่างที่ใจต้องการ โรสใช้ชีวิตที่สนุกสนานในส่วนของผู้โดยสารชั้นสาม ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคู่หมั้นหนุ่มเลวร้ายลง ในขณะที่ความสัมพันธ์กับแจ๊คได้ลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ สร้างความริษยาให้กับ ฮ๊อคลี่ย์ จนตัดสินใจใส่ร้ายแจ๊ค และจับไปคุมขังที่ใต้ท้องเรือจนกระทั่งวาระสุดท้ายของไททานิกมาถึง

ในคืนนั้นไททานิกก็พบกับความหายนะเมื่อ พุ่งเข้าชนภูเขาน้ำแข็ง จนบริเวณใต้ท้องเรือเกิดความเสียหายจนไม่สามารถแก้ไขได้ ความโกลาหลวุ่นวายได้เกิดขึ้น เพราะทุกชีวิตต่างดิ้นรนที่จะเอาตัวรอด ในที่สุดเรือไททานิกที่ยิ่งใหญ่ และเคยถูกเชื่อว่าไม่มีวันจม ก็ดำดิ่งลงสู่ก้นทะเลลึกพร้อมผู้โดยสารอีกเกือบ 1500 ชีวิต ในขณะที่แจ๊คและโรสกำลังลอยอยู่กลางมหาสมุทรอันหนาวเย็น ท่ามกลางความมืด และความฝันที่กำลังสูญสิ้น

โดยทั้งหมดผ่านการเล่าเรื่องจากโรสในวัยชรา ผู้โดยสารไททานิกที่รอดชีวิตคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่

 ไททานิกในเมืองไทยไททานิกเข้าฉายในประเทศไทย ในวันแรกคือวันพฤหัสบดีที่ 25 ธันวาคม ค.ศ. 1997 (แต่ทุกโรงได้ฉายก่อนล่วงหน้าหนึ่งวัน คือวันพุธที่ 24 ธันวาคม เว้นแต่ในโรงเครืออีจีวีที่ฉายตามกำหนดเดิม) โดยไม่มีชื่อเป็นภาษาไทย และเมื่อฉายแล้วก็ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ขึ้นในสังคม จนเป็นวลีที่พูดติดปากกันว่า "แจ๊คกับโรส" และโดยเฉพาะในหมู่เด็กสาว ๆ ที่คลั่งไคล้ดารานำชาย คือ ลีโอนาร์โด ดิคาปริโอ เหมือนกับหลายประเทศที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เข้าฉาย โดยสื่อต่าง ๆ และสังคมมีการนำเสนอแง่มุมหรือเรื่องราวต่าง ๆ ของดารานำชายผู้นี้อย่างกว้างขวางเพลงประกอบภาพยนตร์ "มายฮาร์ตวิลโกออน" ซึ่งประพันธ์โดยวิลล์ เจนนิง อำนวยเพลงโดยเจมส์ ฮอร์เนอร์ และวอลเตอร์ เอฟฟานาซีฟ ขับร้องโดยเซลีน ดิออน ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูง โดยได้รับการเปิดออกอากาศทางสถานีวิทยุนานนับเดือน กับทั้งยังส่งผลต่อฉบับลอกแบบอื่น ๆ ที่ตามอีกด้วย เช่น ฉบับบรรเลงโดย เคนนี จี หรือฉบับภาษาไทยที่มีผู้ลักลอบแปลและบันทึกเสียงออกจำหน่าย

ในต้นเดือนเมษายนปี ค.ศ. 2012 ไททานิกได้กลับมาฉายใหม่ในระบบสามมิติและไอแมกซ์ ในวาระครอบรอบ 100 ปี ที่ไททานิกได้จมลง

<a href="http://www.youtube.com/v/JYjztsY5vHM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JYjztsY5vHM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>