ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/Du3lcLhr5ao&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Du3lcLhr5ao&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

“หลอกใช้”

...........ระหว่างช่วงของเวลา
ที่ผ่านมา เพียงแสร้ง แกล้งใฝ่ฝัน
คำว่ารัก จากถ้อย ร้อยรำพัน
เพียงแค่หลอก ใช้กัน เท่านั้นเอง

ลองหยั่งเชิง วัดใจ ไม่หลบเร้น
ทุกอย่างเน้น กับเรา เขาข่มเหง
เพราะเชื่อใน วาจา พาครื้นเครง
หลงละเลง ความรัก จากห้วงใน

ความจริงใจ สูญค่า ล้าขื่นขม
มีแต่ความ ระทม ตรมหม่นไหม้
เขานั้นมี ใครวาง อยู่ข้างใจ
เราเป็นได้ อย่างดี (คือ) ที่ระบาย

“ลองวัดใจ เธอดู ก็รู้แน่”
ไม่เคยแคร์ ดวงจินต์ สิ้นความหมาย
คงต้องจบ รักเรา เขาทำลาย
ก่อนทุกสิ่ง จะสาย ...(เหมือน)ตายทั้งเป็น.......



“สุนันยา”

[พิมพ์วาส]

ถูกย่ำยี โดนลวง ใช้ความรัก
บอกแน่นหนัก ไม่ชัก ยักกะเห็น
รู้ไหมเธอ คนลวง ทรวงลำเค็ญ
ยากแสนเข็น อย่างไร ไม่กลับมา

ก่อนเคยพร่ำว่ารักกันจริงนะ
เดี๋ยวนี้จะ พูดไป ทำเหนื่อยหนา
ตอนนี้แสน ชอกช้ำ กำระอา
เคยพูดว่า รักจริง มิหลอกลวง
 

[สุนันยา]

อยู่ในร่าง สร้างภาพ ฉาบคำหวาน
แท้ซาตาน แฝงไว้ ให้ติดบ่วง
สำนวนความ ย้ำซึง ถึงแดดวง
แต่ทุกช่วง ไม่จริง สักสิ่งเลย

เสแสร้งด้วย ไมตรีวจีขาน
แต่ดวงมาน นั้นหนา ไม่กล้าเผย
ร้อยคำคม พรมหว่าน วันคุ้นเคย
โอ้อกเอย เค้าเย้าหยอก เพียงหลอกใช้


"สุนันยา"

[กฤษการกลอน]

อยู่ในร่าง สร้างภาพ ฉาบคำหวาน
แท้ซาตาน แฝงไว้ ให้ติดบ่วง
สำนวนความ ย้ำซึง ถึงแดดวง
แต่ทุกช่วง ไม่จริง สักสิ่งเลย

เสแสร้งด้วย ไมตรีวจีขาน
แต่ดวงมาน นั้นหนา ไม่กล้าเผย
ร้อยคำคม พรมหว่าน วันคุนเคย
โอ้อกเอย เค้าเย้าหยอก เพียงหลอกใช้


"สุนันยา"

อยู่ในจิต คิดไป ว่าเขาหวาน
อันซาตาน ซาดิสม์ ไม่คิดแสร้ง
สำนวนตรง โผงผาง อย่างรุนแรง
เธอสิแกล้ง ปิดหู ไม่ดูฟัง

มีไมตรี องอาจ ราชสีห์
อิตสตรี ติดใจ ในมนต์ขลัง
มาติดสอย คอยช่วย ด้วยมือนาง
มิได้หวัง หลอกใช้ ไม่จำเป็น

[สุนันยา]

อยู่ในจิต คิดไป ว่าเขาหวาน
อันซาตาน ซาดิสม์ ไม่คิดแสร้ง
สำนวนตรง โผงผาง อย่างรุนแรง
เธอสิแกล้ง ปิดหู ไม่ดูฟัง

มีไมตรี องอาจ ราชสีห์
อิตสตรี ติดใจ ในมนต์ขลัง
มาติดสอย คอยช่วย ด้วยมือนาง
มิได้หวัง หลอกใช้ ไม่จำเป็น

[/quote]

"มีไมตรี องอาจ ราชสีห์"
เป็นคำที่ กล่าวนำ ย้ำให้เห็น
เสแสร้งสร้าง  อาจอง หลงประเด็น
ทุกถ้อยเน้น เป็นจริง สิ่งสร้างมา

หากไม่คิด ว่าหลอก บอกได้ไหม
ตีจากไป ด้วยเหตุ ดังเจตว่า
ที่เคยบอก ว่าใช่ ไฉนลา
ที่พูดมา กลับกลอก..ช่วยบอกที..

"สุนันยา"

[บ้านริมโขง]

“หลอกใช้” ...........ระหว่างช่วงของเวลา ที่ผ่านมา เพียงแสร้ง แกล้งใฝ่ฝัน คำว่ารัก จากถ้อย ร้อยรำพัน เพียงแค่หลอก ใช้กัน เท่านั้นเอง ลองหยั่งเชิง วัดใจ ไม่หลบเร้น ทุกอย่างเน้น กับเรา เขาข่มเหง เพราะเชื่อใน วาจา พาครื้นเครง หลงละเลง ความรัก จากห้วงใน ความจริงใจ สูญค่า ล้าขื่นขม มีแต่ความ ระทม ตรมหม่นไหม้ เขานั้นมี ใครวาง อยู่ข้างใจ เราเป็นได้ อย่างดี (คือ) ที่ระบาย “ลองวัดใจ เธอดู ก็รู้แน่” ไม่เคยแคร์ ดวงจินต์ สิ้นความหมาย คงต้องจบ รักเรา เขาทำลาย ก่อนทุกสิ่ง จะสาย ...(เหมือน)ตายทั้งเป็น....... “สุนันยา”

"หลอกกิน" รู้หรือไม่ประสงค์ใดใครถึงหลอก ให้ช้ำชอกนอกในใจถูกเข่น มีสิ่งใดในตัวยั่วประเด็น เปิดให้เห็นเป็นเป้าเขาสนใจ มีความรวยสวยสาว..ราวนางฟ้า หอมกายารัญจวนชวนฝันใฝ่ มีน้ำเสียงเสนาะซึ้งตรึงทรวงใน มีผิวผ่องยองใยไซร้อารมณ์ หรือคิดเอา เข้าหัวตัวล้นค่า หรือคิดสร้าง มารยาค่าสูงสม หรือคิดอ้าง ว่าตัวหลงงัวงม หรือคิดข่ม วาจา..ข้าฯ รู้ทัน ไม่มีใคร “หลอกใช้” คนไหนหรอก กลัวข้อหายักยอกหลอกไม่ขัน แต่หลอกกิน “ไข่แดง” มีแฝงกัน ส่วนตัวฉัน..ไข่ดำ..ไม่ทำใคร.  "บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

"หลอกกัน" ไม่อาจรู้ประสงค์ใด ใครคิดหลอก วานช่วยบอก สักหน่อย พอคอยไหว ก็เป็นคน ธรรมดา เหมือนทั่วไป มองด้านใด มิซึ้ง ติดตรึงตรา ไม่สวยสาว ราวเห็น เป็นนางแบบ เพียงแค่แอบ คล้ายบุ๋ม กลุ้มหนักหนา มีคนบอก ใช่เลย ปนัดดา ใครเห็นหน้า ต๊กตะลึง ทึ่งทั้งบาง ไม่เคยที่คิดเอง เกรงคนค่อน มองหน้าค้อน สุนันฯเห็น ไม่เว้นว่าง ไม่เคยแม้ สักนิด จะปิดทาง หรือคิดสร้าง วาจา ว่ารู้ทัน หากไม่คิด “หลอกใช้” ไฉนร้อน แก้ตัวก่อน ว่าพี่นี้....ไม่ขัน จะหลอกกิน “ไข่แดง”ทำแกล้งกัน อ้างนี่นั่น..คิดว่าฉัน..ไม่ทันเกมส์.........  "สุนันยา"

"หลอกกิน" รู้หรือไม่ประสงค์ใดใครถึงหลอก ให้ช้ำชอกนอกในใจถูกเข่น มีสิ่งใดในตัวยั่วประเด็น เปิดให้เห็นเป็นเป้าเขาสนใจ มีความรวยสวยสาว..ราวนางฟ้า หอมกายารัญจวนชวนฝันใฝ่ มีน้ำเสียงเสนาะซึ้งตรึงทรวงใน มีผิวผ่องยองใยไซร้อารมณ์ หรือคิดเอา เข้าหัวตัวล้นค่า หรือคิดสร้าง มารยาค่าสูงสม หรือคิดอ้าง ว่าตัวหลงงัวงม หรือคิดข่ม วาจา..ข้าฯ รู้ทัน ไม่มีใคร “หลอกใช้” คนไหนหรอก กลัวข้อหายักยอกหลอกไม่ขัน แต่หลอกกิน “ไข่แดง” มีแฝงกัน ส่วนตัวฉัน..ไข่ดำ..ไม่ทำใคร.  "บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

"หลอกกัน" ไม่อาจรู้ประสงค์ใด ใครคิดหลอก วานช่วยบอก สักหน่อย พอคอยไหว ก็เป็นคน ธรรมดา เหมือนทั่วไป มองด้านใด มิซึ้ง ติดตรึงตรา ไม่สวยสาว ราวเห็น เป็นนางแบบ เพียงแค่แอบ คล้ายบุ๋ม กลุ้มหนักหนา มีคนบอก ใช่เลย ปนัดดา ใครเห็นหน้า ต๊กตะลึง ทึ่งทั้งบาง ไม่เคยที่คิดเอง เกรงคนค่อน มองหน้าค้อน สุนันฯเห็น ไม่เว้นว่าง ไม่เคยแม้ สักนิด จะปิดทาง หรือคิดสร้าง วาจา ว่ารู้ทัน หากไม่คิด “หลอกใช้” ไฉนร้อน แก้ตัวก่อน ว่าพี่นี้....ไม่ขัน จะหลอกกิน “ไข่แดง”ทำแกล้งกัน อ้างนี่นั่น..คิดว่าฉัน..ไม่ทันเกมส์.........  "สุนันยา"

"หลอกกิน" ก็เก่งนี่ ดูดีไปทั้งหมด ทั้งสวยสดเอื้อมอุดสุดเกษม หน้าตาเหมือนดาราพาปรียเปรม เหมาเข้าเคลมเอมโอษฐ์ประโยชน์ตัว เถอะ..สวยซึ้งอย่างไรก็ไม่ว่า หากดาราเหมือนเจ้า..เขาสั่นหัว แม้ประกวดนางงอม..ยอมย้อมตัว เขาก็กลัวตกรอบ..ใส่งอบแทน เก่งอย่างนี้..ดูดีเสียอย่างนั้น มารำพัน รันทดกำสรดแสน โอดว่าใคร “หลอกใช้” ไร้คะแนน ของหวงแหน ก็หลอกกิน..แล้วบินไป เฮ่อ !..สงสาร หรอกหนา แม่ยาหยี ห่อนฤดี ร้อนรุ่มกลุ้มไฉน นั่งฟักนานแล้วหนา แม่ยาใจ กลับปล่อยให้ “ไข่แดง” คนแย่งกิน.. "บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

"ไม่ได้กิน" คนอะไร ปากคอ ช่างเราะร้าย พูดมาคล้าย คำคม อารมณ์ศิลป์ หรือไม่จริง ที่มา น่ายลยิน นามระบิลใครก็รู้ สุนันยา สวยไม่สวย เห็นแท้ ใช่แค่อ้าง โถ..ปล่อยวาง บ้างซี "พี่โขง"จ๋า... เค้า"หลอกใช้ "พี่หลอกกิน..จน"ลิ้นชา" เชื่อเถิดหนา ที่พูด สุดแสนจริง ไม่ได้บอก ว่าเก่ง เจ๋งอย่างนั้น ที่รำพัน  ออดอ้อน ย้อนเป็นหญิง ถูกหลอกบ้าง ครั้งคราว เฝ้าประวิง  จะให้นิ่ง ไม่บ่น ฉันจนใจ อย่ามาแกล้ง สงสาร คำหวานส่ง ยังไม่ปลง ดวงจิต คิดเหลวไหล เพราะ พี่อด "ไข่แดง" โดนแย่งไป มาเฉไฉ ประชด...เพราะอดกิน...หุหุ.........   "สุนันยา"

"หลอกกิน" ก็เก่งนี่ ดูดีไปทั้งหมด ทั้งสวยสดเอื้อมอุดสุดเกษม หน้าตาเหมือนดาราพาปรียเปรม เหมาเข้าเคลมเอมโอษฐ์ประโยชน์ตัว เถอะ..สวยซึ้งอย่างไรก็ไม่ว่า หากดาราเหมือนเจ้า..เขาสั่นหัว แม้ประกวดนางงอม..ยอมย้อมตัว เขาก็กลัวตกรอบ..ใส่งอบแทน เก่งอย่างนี้..ดูดีเสียอย่างนั้น มารำพัน รันทดกำสรดแสน โอดว่าใคร “หลอกใช้” ไร้คะแนน ของหวงแหน ก็หลอกกิน..แล้วบินไป เฮ่อ !..สงสาร หรอกหนา แม่ยาหยี ห่อนฤดี ร้อนรุ่มกลุ้มไฉน นั่งฟักนานแล้วหนา แม่ยาใจ กลับปล่อยให้ “ไข่แดง” คนแย่งกิน.. "บ้านริมโขง"

[♥หทัยกาญจน์♥]

ดูดุเดือดเลือดพลาญกานท์บทนี้
ทั้งหลอกกินศิลป์วจีกวีใส่
ทั้งหลอกใช้หลอกทำระกำใจ
เอ๊ะอะไรรักหรือหลอกหรือหยอกกัน

เข้ามาดูรู้ความถามให้แน่
หลอกหรือรักทักให้แท้พี่จอมขวัญ
ทั้งพี่โขงเชื่อมโยงสาวสุนันฯ
มาประชันเชิงพจน์บทหลอกลวง

หทัยกาญจน์
 

[สล่าผิน]

“หลอกใช้” ...........ระหว่างช่วงของเวลา ที่ผ่านมา เพียงแสร้ง แกล้งใฝ่ฝัน คำว่ารัก จากถ้อย ร้อยรำพัน เพียงแค่หลอก ใช้กัน เท่านั้นเอง ลองหยั่งเชิง วัดใจ ไม่หลบเร้น ทุกอย่างเน้น กับเรา เขาข่มเหง เพราะเชื่อใน วาจา พาครื้นเครง หลงละเลง ความรัก จากห้วงใน ความจริงใจ สูญค่า ล้าขื่นขม มีแต่ความ ระทม ตรมหม่นไหม้ เขานั้นมี ใครวาง อยู่ข้างใจ เราเป็นได้ อย่างดี (คือ) ที่ระบาย “ลองวัดใจ เธอดู ก็รู้แน่” ไม่เคยแคร์ ดวงจินต์ สิ้นความหมาย คงต้องจบ รักเรา เขาทำลาย ก่อนทุกสิ่ง จะสาย ...(เหมือน)ตายทั้งเป็น....... “สุนันยา”

"หลอกกิน" รู้หรือไม่ประสงค์ใดใครถึงหลอก ให้ช้ำชอกนอกในใจถูกเข่น มีสิ่งใดในตัวยั่วประเด็น เปิดให้เห็นเป็นเป้าเขาสนใจ มีความรวยสวยสาว..ราวนางฟ้า หอมกายารัญจวนชวนฝันใฝ่ มีน้ำเสียงเสนาะซึ้งตรึงทรวงใน มีผิวผ่องยองใยไซร้อารมณ์ หรือคิดเอา เข้าหัวตัวล้นค่า หรือคิดสร้าง มารยาค่าสูงสม หรือคิดอ้าง ว่าตัวหลงงัวงม หรือคิดข่ม วาจา..ข้าฯ รู้ทัน ไม่มีใคร “หลอกใช้” คนไหนหรอก กลัวข้อหายักยอกหลอกไม่ขัน แต่หลอกกิน “ไข่แดง” มีแฝงกัน ส่วนตัวฉัน..ไข่ดำ..ไม่ทำใคร.  "บ้านริมโขง" "หลอกอำ" มิต้องการหลอกเธอเพื่อเพ้อคลั่ง แค่มาหยั่งดูจิตคิดหวั่นไหม เพียงหลอกอำทำเล่นให้เป็นไป เพียงวัดใจอยากเห็นความเป็นจริง มิตั้งใจมาหลอกแค่บอกเล่น แค่ใจเต้นใช่หลอกดอกน้องหญิง เอยคำรักออกไปใช่อยากอิง เพียงแค่ยิงคำหวานหว่านล้อมเธอ ใจชอบอำทำให้ได้หัวเราะ ใช่มาเยาะหรอกหนอขออย่าเก้อ เพียงสัมพันธภาพทาบก่อนเจอ มิใช่เบลอเพียงอยากอำทำล้อกัน หากว่าคิด"หลอกใช้"ไม่ใช่นะ ไม่คิดจะ"หลอกใช้"ใครเลยนั่น ไม่คิดจะ"หลอกกิน"สิ้นสัมพันธ์ ไม่มีวันจะ"หลอก"บอกตรงตรง สล่าผิน

[สุนันยา]

ดูดุเดือดเลือดพลาญกานท์บทนี้
ทั้งหลอกกินศิลป์วจีกวีใส่
ทั้งหลอกใช้หลอกทำระกำใจ
เอ๊ะอะไรรักหรือหลอกหรือหยอกกัน

เข้ามาดูรู้ความถามให้แน่
หลอกหรือรักทักให้แท้พี่จอมขวัญ
ทั้งพี่โขงเชื่อมโยงสาวสุนันฯ
มาประชันเชิงพจน์บทหลอกลวง

หทัยกาญจน์
 

หลอกหรือหยอก  บอกกัน นั้นไม่ได้
ลองดูไป เถิดหนา อย่าติดบ่วง
หลอกหรือรัก  กักกัน  วันหน้าทวง
ขอพุ่มพวง ตามติด ชิดผลงาน

พอสักพัก พี่โขง ยกธง(ขาว)แน่
ต้องยอมแพ้ พี่ยา ไม่มาสาน
เป็นแบบนี้ ทุกที หทัยกาญจน์
คงไม่นาน ต้องแย่...เพราะแพ้..ใจ..

"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

หลอกหรือหยอก  บอกกัน นั้นไม่ได้
ลองดูไป เถิดหนา อย่าติดบ่วง
หลอกหรือรัก  กักกัน  วันหน้าทวง
ขอพุ่มพวง ตามติด ชิดผลงาน

พอสักพัก พี่โขง ยกธง(ขาว)แน่
ต้องยอมแพ้ พี่ยา ไม่มาสาน
เป็นแบบนี้ ทุกที หทัยกาญจน์
คงไม่นาน ต้องแย่...เพราะแพ้..ใจ..

"สุนันยา"

น้องขอเข้า เฝ้าฝั่ง ยังริมโขง
ที่เชื่อมโยง ย้ำหลอก ปอกเงื่อนไข
จนพี่สาว สุนันยา มาพลาดไป
หลงถูกหลอก เผลอไผล ในน้ำคำ

หากให้กับ มาประดับ เคียงข้างพี่
น้องคนดี ด้วยจิต คิดเพ้อพร่ำ
พี่จงแจง แถลงไข แสร้งกระทำ
จนพี่ชาย ชอกช้ำ ย้ำคำลวง

หทัยกาญจน์
 

[สุนันยา]

"อย่าหลอกอำ" จะอำกัน ทำไม ให้มัวหม่น กี่ครั้งหน ดูเหมือน เลอะเลือนหลง ดั่งใช่เล่ห์ มายา จนพล่างง หรือพี่คง หมดเยื่อ ไม่เหลือใย คิดกลับกลอก หลอกเล่น เห็นเป็นไม่ซื่อ นี่น่ะหรือ คำคน ที่พ่นใส่ เมื่อไม่รัก มาหลอก บอกทำไม หว่านคำหวาน ทั่วไป แค่ใช้อำ หรือว่าเห็น น้องเป็น ตัวตลก ไม่คิดปก ป้องเลย ยังเอ่ยย้ำ ทุกวลี ร้อเรียง เคียงลำนำ เป็นเรื่องขำ พร่ำกล่าว เพียงเย้ายวน หรือคิดจะ "หลอกใช้" ไว้อำเล่น หรือว่าเห็น เป็นดี ที่ปั่นป่วน หรือไม่คิด ปรานี จึงมีกวน หรือไม่ควร คะนึง พี่จึงอำ.. “สุนันยา”

"หลอกอำ" มิต้องการหลอกเธอเพื่อเพ้อคลั่ง แค่มาหยั่งดูจิตคิดหวั่นไหม เพียงหลอกอำทำเล่นให้เป็นไป เพียงวัดใจอยากเห็นความเป็นจริง มิตั้งใจมาหลอกแค่บอกเล่น แค่ใจเต้นใช่หลอกดอกน้องหญิง เอยคำรักออกไปใช่อยากอิง เพียงแค่ยิงคำหวานหว่านล้อมเธอ ใจชอบอำทำให้ได้หัวเราะ ใช่มาเยาะหรอกหนอขออย่าเก้อ เพียงสัมพันธภาพทาบก่อนเจอ มิใช่เบลอเพียงอยากอำทำล้อกัน หากว่าคิด"หลอกใช้"ไม่ใช่นะ ไม่คิดจะ"หลอกใช้"ใครเลยนั่น ไม่คิดจะ"หลอกกิน"สิ้นสัมพันธ์ ไม่มีวันจะ"หลอก"บอกตรงตรง สล่าผิน

[สุนันยา]

น้องขอเข้า เฝ้าฝั่ง ยังริมโขง
ที่เชื่อมโยง ย้ำหลอก ปอกเงื่อนไข
จนพี่สาว สุนันยา มาพลาดไป
หลงถูกหลอก เผลอไผล ในน้ำคำ

หากให้กับ มาประดับ เคียงข้างพี่
น้องคนดี ด้วยจิต คิดเพ้อพร่ำ
พี่จงแจง แถลงไข แสร้งกระทำ
จนพี่ชาย ชอกช้ำ ย้ำคำลวง

หทัยกาญจน์
 

พี่ริมโขง เจนจัด ถนัดกว่า
ส่วนพี่ยา ตามต้อย คล้อยบางช่วง
ยังอ่อนชั้น คารม คมในทรวง
จะให้ลวง พี่ริมโขง คงยากนัก

เวลากาล ผ่านมา ว่าต่างรู้
พี่ริมโขง เป็นครู ผู้ตระหนัก
สอนวิชา ภาษาใจ คล้ายท้วงทัก
สอนเรื่องรัก อักษรา มายากานท์

จะต่อถ้อย คอยกลอน ย้อนยอกกลับ
จะคอยรับ เชิงมวย ด้วยคำหวาน
จะคอยดู คุณครูผู้เชี่ยวชาญ
จะร้อยมาน สานกลอน ไว้อ้อนครู...


"สุนันยา"
 

[พิมพ์วาส]

หลอกดู(แอบดู)

แลตั้งนานเห็นเขาเล่นสนุกลิ้น
ทิ้งคำจินต์ร้อยพจน์ภนะหวาน
ถ้อยคำคู่ร้อยรับสดับสะคราญ
ช่างอ่อนหวานหยอกเย้าสนุกจริง

ทั้งหลอกกินหลอกอำแถมหลอกใช้
สนุกใจได้ร้อยรสภนะศิลป์
เขียนคำร้องต่อกรองสร้อยร้อยอาจินต์
เล่นคำลิ้นกลวกกล้ำร่ำพรรณนา

อ่านไปมาสนุกบ้านทุกข์ใจบ้าง
อยากจะอ้างคำโน้นคนนี้กล่าว
เขียนดูกลอนช่างสนุกตรงจุดกราว
เลิศแววาวถ้อยคำแปล่งประกาย



พิมพ์วาส (มาแจมจ้า)

[บ้านริมโขง]

"ไม่ได้กิน" คนอะไร ปากคอ ช่างเราะร้าย พูดมาคล้าย คำคม อารมณ์ศิลป์ หรือไม่จริง ที่มา น่ายลยิน นามระบิลใครก็รู้ สุนันยา สวยไม่สวย เห็นแท้ ใช่แค่อ้าง โถ..ปล่อยวาง บ้างซี "พี่โขง"จ๋า... เค้า"หลอกใช้ "พี่หลอกกิน..จน"ลิ้นชา" เชื่อเถิดหนา ที่พูด สุดแสนจริง ไม่ได้บอก ว่าเก่ง เจ๋งอย่างนั้น ที่รำพัน  ออดอ้อน ย้อนเป็นหญิง ถูกหลอกบ้าง ครั้งคราว เฝ้าประวิง  จะให้นิ่ง ไม่บ่น ฉันจนใจ อย่ามาแกล้ง สงสาร คำหวานส่ง ยังไม่ปลง ดวงจิต คิดเหลวไหล เพราะ พี่อด "ไข่แดง" โดนแย่งไป มาเฉไฉ ประชด...เพราะอดกิน...หุหุ.........   "สุนันยา"

"เลิกหลอก" ไม่ต่อแล้วกลัวเลยเผยให้เห็น ตัวเนื้อเย็นถอดคราบอาบถวิล ไม่อยากเห็นหนังเหี่ยวเปลี่ยวโศภิน ไม่อยากดิ้นขาดใจใกล้อกยาน จะหลอกใช้ หลอกอำ ซ้ำหลอกกิน แม่ยุพินแก้ขาดวาดคำหวาน ตามประสาไก่แก่..แม่ปลาวาฬ(ไปตามกลอน อิอิ) เธอทนทานหนังหนา..อย่าท้าเธอ จึงมาขอยกธง. ลาลงแล้ว.. ไปกินแห้วที่บ้านหวานเสมอ ดีกว่าเคี้ยวเนื้อหยาบ..หลาบแล้วเออ.. อโหสิกรรมยามเผลอ..ละเมอคราง (เพราะกลัว) อยากขอร้องย้อนยอก คำ “หลอกใช้” อย่ากล่าวหาว่าใครไหนเมินหมาง แท้ตัวเอง หลอกอื่น ..ตื่นวายวาง อย่ากล่าวอ้าง..ให้ขำ..มีจำเนียร.  "บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

"เลิกเชื่อ" อ่านวลี เต็มปริ่ม พี่ริมโขง หาคำโยง ผูกไว้ ให้ปวดเศียร กระอักกระอ่วน ปานว่าจะอาเจียน พี่ช่างเพียร เขียนย้ำ ให้ช้ำใจ นี่นน่ะเหรอ ว่าพร้อม ยอมยกธง แต่ละถ้อย วางส่ง ยังสงสัย ทั้งไก่แก่..แม่ปลาวาฬ นั่นอะไร พ่อปลาไหล อย่างพี่ นี่ลื่นจริง แห้วที่บ้าน หวานกว่า เหอะน่าเชื่อ คงไม่เหลือ คำวอน คอยอ้อนหญิง นี่อาร๊าย... วาจา วางท่าติง ทำอ้างอิง กล่าวหา ว่าหย่อนยาน พี่อย่ามา ย้อนยอก "คำหลอกใช้" ที่พูดไป ย่อมเห็น เป็นหลักฐาน พี่ริมโขง ท้าทาย ยั่วในมาน ไม่สงสาร น้องยา...ดูว่าจัง....... "สุนันยา"

"เลิกหลอก" ไม่ต่อแล้วกลัวเลยเผยให้เห็น ตัวเนื้อเย็นถอดคราบอาบถวิล ไม่อยากเห็นหนังเหี่ยวเปลี่ยวโศภิน ไม่อยากดิ้นขาดใจใกล้อกยาน จะหลอกใช้ หลอกอำ ซ้ำหลอกกิน แม่ยุพินแก้ขาดวาดคำหวาน ตามประสาไก่แก่..แม่ปลาวาฬ(ไปตามกลอน อิอิ) เธอทนทานหนังหนา..อย่าท้าเธอ จึงมาขอยกธง. ลาลงแล้ว.. ไปกินแห้วที่บ้านหวานเสมอ ดีกว่าเคี้ยวเนื้อหยาบ..หลาบแล้วเออ.. อโหสิกรรมยามเผลอ..ละเมอคราง (เพราะกลัว) อยากขอร้องย้อนยอก คำ “หลอกใช้” อย่ากล่าวหาว่าใครไหนเมินหมาง แท้ตัวเอง หลอกอื่น ..ตื่นวายวาง อย่ากล่าวอ้าง..ให้ขำ..มีจำเนียร.  "บ้านริมโขง"