ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

......ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ทนะคะ.....


ฉัน..พยายามทำใจเพื่อไปจาก
ฉัน..ลำบากที่เห็น..ไม่เป็นผล
ฉัน..ซ้อมสวดสะกดเพื่ออดทน
ฉัน..เป็นคนกลมเกลียวต้องเยียวยา

ลืม..ถ้อยคำพร่ำสั่งที่หลั่งไหล
ลืม..หวั่นไหว..พอที..มีปัญหา
ลืม..ร้อยรสบทประพันธ์จำนรรจา
ลืม..น้ำตาหล่นร่วงไปช่วงใด

ได้..ซบหนุนอุ่นไอไฟสวาท
ได้..รสชาติชีวิตเมื่อชิดใกล้
ได้..ชั่วครู่.ชั่วค่ำร่ำพิไร
ได้..มอบใจสองดวงพ่วงอารมณ์

แล้ว..พอตื่นทำใจ..ว่าในฝัน
แล้ว..เสกสรรให้ซดแต่รสขม
แล้ว..ถ้า"ฉันลืมได้แล้ว"คลายปม
แล้ว..ชื่นชมฉันนะ.ถ้า-จะ-ไป--

..... .....

[rit sriduang]

สวัสดีครับคุณ MUSIC
มีแก้คำผิดนิดนึงครับ รสชาติ ไม่ใช่ รสชาด คำว่า ชาด หมายถึงสีแดง
เป็นกลอนอกหักที่น่าอ่านครับ
ฝากแจมกลอนสมัย ปี 50 สักเรื่อง เป็นอารมณ์คิดถึงไม่ใช่อกหักครับ
 
ฝากลม
ที่โน่นคงเริ่มหนาวแต่เช้าตรู่
แต่ที่นี่เข้าสู่ฤดูฝน
ไม้ผลิใบโผล่หน่อพอได้ยล
ที่โน่นผลัดใบหล่นลงหรือยัง

ลมฝนอ่อนก่อนเย็นเป็นลมหนาว
ส่งข่าวคราวมาบ้างคนข้างหลัง
กลอนเชยเชยเคยฝากอยากให้ฟัง
คงสมหวังหากพายุกรุณา

ค่ำทางโน้นคืนไหนไร้ดาวส่อง
บางค่ำของน้ำเค็มดาวเต็มฟ้า
คืนที่คลื่นสะอื้นอ่าวคราวจากลา
บอกเธอว่าโปรดคอยอย่าน้อยใจ

ฟ้าเริ่มสางฝนซานอกหน้าต่าง
ลมเดินทางหรือหลงที่ตรงไหน
บทกวีฝากฟ้าลมพาไป
ถึงหรือไม่แล้วแต่กระแสลม

๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๐

[my smile]

ลืมไปแล้ว..ว่าเคยรักคุณ
ลืมสัมผัสอบอุ่น..ที่คุณ..มอบให้
ลืมหน้า..คนใจร้าย..ที่ทิ้งกันไป
ลืมอะไรต่อมิอะไร..ที่ใกล้..คำว่าคุณ

ไม่รู้ว่ารัก..คืออะไร
สัมผัสแบบไหน..ที่เรียกว่าอุ่น
ใบหน้าผ่านตา..ไม่มี..ไม่คุ้น
โลกทั้งใบหยุดหมุน..เพียงแค่ลืมคุณ
หนาว..เดียวดาย..ไร้ความอบอุ่น ..ขาดรอยยิ้มที่หวานละมุน
ฉัน ลืม ได้ แล้ว

[amika29]

ยั ง ไ ม่ รู้ จ ะ ลื ม เ ธ อ ไ ด้ ห รื อ เ ป ล่ า
แต่ที่แน่ ๆ ฉันปวดร้าวเพราะเธอรู้ไหม
ความรู้สึกผูกพัน  มันทำร้ายกันเกินไป
พยายามลืมแค่ไหน   ก็ทำไม่ได้ซักที

บ อ ก ตั ว เ อ ง ใ ห้ . . ลื ม . . ไ ด้ . . แ ล้ ว. . ใ จ
แต่พยายามเท่าไหร่..ก็ยังจำได้ถึงวันนี้
ลองแล้วนะ...พยายามแล้วจริง ๆ คนดี
แต่เท่าทีมี...มันยังไม่ลืมสักที..ไม่รู้จะทำอย่างไร

เอ-มิ-กา

[Music]

ตอบ...คุณ.My Smile

กำลังใจให้เธอลืม..แถมยืมอก
อย่าตะหนกเลยขวัญที่สั่นหมุน
มิมีแววเมตตาความการุณ
เหมือนสิ้นบุญต่อกันในวันวาน

อาจลืมได้บางช่วงที่ล่วงรู้
บ้างต้องบู้อารมณ์ข่มผสาน
รักยาวบั่น-สั้นต่อใช่ขอทาน
หรือให้กาลเวลากลับเพื่อปรับตัว

 .....มีสิทธิ์ตัดสินใจใหม่...ได้น๊าาาา.....

[Music]

ตอบ...คุณ.Amika 29

เวลาอาจไม่พอ...ถ้ารอรัก
แต่หยุดพักลืมเขา...เจ้าคงไหว?
ถ้าช่วยเรียงนิยามความเป็นไป
สำหรับเจ้าตัดสินใจได้ง่ายลง

อย่าคาดหวังว่ามี....ดีทุกสิ่ง
ต่างเย่อหยิ่งเผยผุดจุดประสงค์
รักใช่ตัดยอดจำหน่าย..แบบขายตรง
ไม่คิดปลง..เพื่อไปหาใครแทน

เขาไม่ใช่คนที่....ดีที่สุด
แต่ให้หยุดรักเขา..มันเศร้าแสน
อาจไม่ถูกยอมรับระดับแฟน
แต่ขาดแคลนแล้วเจ็บ...ก็เก็บไว้

 

[amika29]

ตอบ...คุณ.Amika 29
เวลาอาจไม่พอ...ถ้ารอรัก
แต่หยุดพักลืมเขา...เจ้าคงไหว?
ถ้าช่วยเรียงนิยามความเป็นไป
สำหรับเจ้าตัดสินใจได้ง่ายลง

อย่าคาดหวังว่ามี....ดีทุกสิ่ง
ต่างเย่อหยิ่งเผยผุดจุดประสงค์
รักใช่ตัดยอดจำหน่าย..แบบขายตรง
ไม่คิดปลง..เพื่อไปหาใครแทน

เขาไม่ใช่คนที่....ดีที่สุด
แต่ให้หยุดรักเขา..มันเศร้าแสน
อาจไม่ถูกยอมรับระดับแฟน
แต่ขาดแคลนแล้วเจ็บ...ก็เก็บไว้
 

ห า ก  รั ก ที่ มี ใ ห้ เ ค้ า  แ ล้ ว มั น ทำ เ ร า ต้  อ ง เ จ็ บ
จะขอเก็บความรักไว้ดีกว่า
เหนื่อยเต็มทีกับการมีน้ำตา
กํบคนที่ไม่เคยเห็นค่าของมัน

เ ป็ น เ พี ย ง ผู้ ห ญิ ง ธ ร ร  ม ดา
ไม่ใช่นางฟ้าที่เลอค่าขนาดนั้น
เพียงคนหนึ่งคนที่เดินบนฝัน
และมีความรักคงมั่นเสมอมา

เ มื่ อ ค ว า ม จ ริ  งใ จ ที่ ใ ห้ ไ  ป
ไม่เคยทำให้เธอลืมเขาได้ ยังคงห่วงหา
แค่คนที่ดีพอ แต่ไม่พอดีในสายตา
จะขอรักตัวเองดีกว่า...เผื่อคนที่เห็นค่า...จะผ่านมาสักวัน

เอ-มิ-กา

ไปทำงานสายมั้ยเนี่ย แง แง

[Music]

...ตอบ...เอ-มิ-กา....

กำลังใจ.ให้กัน.วันฝนตก
ซ่อนหัวอก.วิปโยค.เคยโศกศัลย์
เมื่อฝนซา.ฟ้าใส.ได้เหมือนกัน
อย่าผูกพัน.กับอดีต.ที่กรีดใจ

สู้.สู้.สู้.เอ-มิ-กา.พี่ท้าเจ้า
หมดเรื่องเศร้า.เรื่องสุข.พี่ปลุกให้
อยู่กับวัน.ฝันหวาน.สมานไป
รอพบใคร?.สักคน.เดินชนเรา

[Music]

 
ฝากลม
ประพันธ์โดย ฤทธิ์ ศรีดวง

ที่โน่นคงเริ่มหนาวแต่เช้าตรู่
แต่ที่นี่เข้าสู่ฤดูฝน
ไม้ผลิใบโผล่หน่อพอได้ยล
ที่โน่นผลัดใบหล่นลงหรือยัง

ลมฝนอ่อนก่อนเย็นเป็นลมหนาว
ส่งข่าวคราวมาบ้างคนข้างหลัง
กลอนเชยเชยเคยฝากอยากให้ฟัง
คงสมหวังหากพายุกรุณา

ค่ำทางโน้นคืนไหนไร้ดาวส่อง
บางค่ำของน้ำเค็มดาวเต็มฟ้า
คืนที่คลื่นสะอื้นอ่าวคราวจากลา
บอกเธอว่าโปรดคอยอย่าน้อยใจ

ฟ้าเริ่มสางฝนซานอกหน้าต่าง
ลมเดินทางหรือหลงที่ตรงไหน
บทกวีฝากฟ้าลมพาไป
ถึงหรือไม่แล้วแต่กระแสลม
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๐

 

ฝาก..ลา

ณ ค่ำคืนตื่นมาไร้สาเหตุ
มองเสี้ยวเศษสมถะ..ไม่สะสม
ทั้งผล-เหตุเจตนาที่พร่าพรม
จากนิยมเป็นนิยามก็ตามมา

ไฟยังดับสรรพสิ่งกลับยิ่งแจ้ง
ใจเคยแสร้งมองเห็นเป็นปัญหา
พิษลุกลามความรัก..มันหักคา
เพราะลืมใช้ปัญญา..มาแต่ใจ

รู้เพียงอยากรักเขาได้เท่าฟ้า
ปรารถนามอบสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ทำลีลาหนีห่างแต่ข้างใน
คุเป็นไฟร้อนรุมพร้อมทุ่มเท

เดชะบุญพระคุณเจ้าในคราวนั้น
เปิดสวรรค์ถอดสลักจึงหักเห
เสียงจากสื่อทีวี..ที่มีเฮ
ยึดทำเลอารมณ์..อันกลมกลืน

ไฟยังดับ..ปรับใจเพิ่มไขแสง
สว่างแรงกว่าอรุณเมื่อบุญฝืน
ไม่ตกอับกับรัก..วันมะรืน
มันพังครืนกับเหตุผลไร้หนทาง

แค่เพียงเราคิดออกหยุดหลอกล่อ
หยุดการรอลักลอบชอบแนวขวาง
เขามีแล้วครอบครัวเราตัวกลาง
ควร.ละ.วาง.เรื่องตำแหน่งที่แข่งกัน

เริ่มคิดได้..ความสุขปลุกให้ตื่น
ความขมขื่นถูกปลิดหมดสิทธิ์ฝัน
ชำระล้างเมามัวไม่พัวพัน
ช่างเป็นวันที่ผุดผาด..สะอาดใจ
...๑๐๙๑๓...

  "ขอบพระคุณ"ท่านฤทธิ์ ศรีดวง ที่ให้คำแนะนำด้วยความหวังดีเสมอมาค่ะ

[rit sriduang]

สวัสดีอีกครั้งคุณ MUSIC
ได้อ่านงานชุด ฉัน ลืม ได้ แล้ว มีแรงบันดาลใจ
เขียนงานได้อีก 1 เรื่อง ขอบคุณนะครับ
แรงบันดาลใจเป็นสิ่งสำคัญมาก เราพยายามแสวงหามัน
บางครั้งก็ได้มาอย่างไม่ตั้งใจ   คว้าไว้เถอะ!


ทางแยก
ฉันเดินเท้าตามทางที่ว่างเปล่า
มีเพียงเสาไฟฟ้าแสงจ้าเหลือง
หลีกมุมอันมืดมนของคนเมือง
ความรุ่งเรืองที่อาบด้วยสาบไคล

บนถนนสายเก่า..เหงา..และร้าง
การเดินทางปิดฉากแล้วใช่ไหม
หรือการแปลความหมายของฝ่ายใด
พลาดผิดไปจึงคงเดินหลงทาง

เราจะไม่พบกันเช่นนั้นหรือ
เคยจับมือแล้วปล่อยให้ลอยห่าง
แหวนจากโคนคอดกิ่วของนิ้วนาง
ถูกถอดวางลงแล้วอย่างแผ่วเบา

เราอาจพบกันอีกใช่หลีกเร้น
ซึ่งอาจเป็นเหตุผลของคนเขลา
คนที่ยืนตรงข้ามกระจกเงา
อาจเป็นเราต่างฝั่งต่างฝังใจ

คงเหลือเพียงภาพวาดที่ขาดวิ่น
เธอจะชินกับมันก่อนฉันไหม
บนถนนยามค่ำแสงรำไร
ดูซิใครยังทนเดินคนเดียว

เพราะรู้ว่าไม่อาจจะคาดหวัง
แม้บางครั้งจะโกรธความโดดเดี่ยว
นกกางเขนตัวย่อมและผอมเซียว
จะบินเลี้ยวสู่คอนอันอ่อนเอน

ซึ่งจะเป็นวันพรุ่งแต่รุ่งเช้า
ด้วยปีกเบาแบบบางของกางเขน
จะสู่รังสุดหวงใช่ร่วงเลน
แค่เจ้าเข่นความกลัวของหัวใจ…

๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๔

[Music]

.....ทาง..เบี่ยง.....

เส้นทางเดินชีวินมิสิ้นสุด
ฉันสะดุดเพราะเผลอ..เจอทางเบี่ยง
หวังมีคนคู่คิดสนิทเคียง
จึงลำเอียงเข้าข้างว่าช่างงาม

ความมุ่งมั่นจะบึ่งให้ถึงยอด
ไปไม่รอด..ริลองการมองข้าม
ไม่ศึกษาทางเบี่ยงแล่นเสี่ยงตาม
มันคือความเสียเวลา..น่าจะเป็น

ถ้ายอมรอถึงกลางตรงทางแยก
เลี้ยวเพื่อแลกซ้ายขวาเมื่อมาเห็น
นั่นคือการต่อรอง..สองประเด็น
ไปถึงเย็นหรือสาย..จุดหมายเดิม

ต้องยอมรับทางเบี่ยงความเสี่ยงสูง
ไร้เพื่อนฝูงเกี่ยวข้อง..ฉลองเฉลิม
สู้ปรับตัวสับรางที่วางเติม
หวังจะเจิมเส้นใหม่ยิ่งใหญ่พอ

แต่.เริ่มท้อการต่อสู้..อยู่กับที่
เห็นแต่ซี่ลวดหนามกับสามขอ
ขอให้อยู่/ขอให้ทน/ขอให้รอ
เคยป้อยอฉันไหม?...ขอให้รัก

สู่ทางเดินชีวิตที่ผิดแผน
สองขาแขนเริ่มเปลี้ยเหมือนเสียหลัก
จะไปต่อ..ก็แว่วเสียงว่าเสี่ยงนัก
จะแปรพักตร์ก็เหนื่อยอ่อนค่อนชีวิต
......๑๐๙๑๓........

.ไปกรอกทราย..มาครึ่งวันแล้วฮะ/วิจารณ์หน่อยค่ะ.วางอุปมา-อุปมัย..เข้าเรื่องมั๊ยเอ่ย?(ก็แค่อยากเขียน)

[yaguza]

สุดยอดครับ เพราะเหมือนเดิม

[Music]

.....ใช่ว่า..ไม่รัก......

มีเหตุผลในคำ.ที่..จำจาก
แม้ต้องฝากรอยช้ำ.ที่..จำได้
เป็นการดีที่ทำ.เพราะ..จำใจ
เหนือสิ่งใดคือทำ.คือ..จำเป็น

เรามิได้เกลียดกัน.ใน..วันก่อน
จะไม่งอนใส่กัน.ใน..วันเห็น
เธอยังดูอยู่ไหม?.ใน..วันเพ็ญ
มันหนาวเย็นมากไหม?.ใน..วันลา

ใช่ว่าฉัน"ไม่รัก".แต่..ชักเบื่อ
เธอ"ไม่เชื่อ"ว่ารัก.แล้ว..ชักกล้า
การยื่นรักชักไป.แล้ว..ชักมา
บีบน้ำตา..บ่อยนัก...."ฉันชักเซ็งส์"

<a href="http://www.youtube.com/v/M7zKbjysQ-U&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/M7zKbjysQ-U&amp;rel=0&amp;fs=1</a>