ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ้อง เจรียงคำ]

o ฉันผิดเอง o



หลังสิ้นสุดเนื้อหา..คำว่าจบ
เหมือนถูกตบใบหน้า..ชาทั้งแผง
น้ำตาคลอหยดใสเอ่อไหลแรง
เจ็บทิ่มแทงเนื้อในเกินใจทน

ทยอยพรั่งหลั่งพรู อยู่มิขาด
สุดอนาถน้ำตาลาร่วงหล่น
สะอื้นครวญทวนช้ำอย่างจำนน
นี่นะหรือคือคน...เคยรักกัน

หยดน้ำตาครานี้หรือมีหยุด
เหมือนมันผุดหลุดผล็อยจากร้อยฝัน
ที่สั่งสมล้มครืนราวหมื่นวัน
ทีละชั้นกลั่นช้ำเป็นน้ำตา

ทุกซอกทรวงแทรกรวมทุกความปวด
ค่อยค่อยพรวดพุ่งแหวกเหมือนแหกผ่า
แสบทะลวงทรวงเยื่อเหมือนเกลือทา
โอ้ชีวายับเยินสุดเกินยั้ง

จะทนอยู่ต่อไป...โดยไร้รัก
จะทนหักห้ามใจ...โดยไร้หวัง
จะทนได้อย่างไร...ด้วยใจพัง
ในเมื่อยังมิอาจ..ตัดขาดรัก

จะต้องทำเช่นใด..ให้ใจเชื่อ
ว่าสิ้นแล้วใยเยื่อไม่เหลือศักดิ์
ว่าจบกันพันธะหยุดชะงัก
สะบั้นหักทุกฝันนิรันดร์กาล

ภาพความจริงทิ้งซากเมื่อจากร้าง
ฉากความสุขทุกอย่างเพียงทางผ่าน
กระแทกโครมโหมซัดเกินทัดทาน
ความแหลกลาญลุกลามเกินห้ามทัน

เห็นน้ำตาเจิ่งนองของฉันไหม
ที่มันไหลขังท่วมความโศกศัลย์
แล้วเห็นไหมความรักความผูกพัน
บัดนี้ค่าของมัน..คงไม่มี

ฉันผิดเอง..ข้อแรก รักหมดใจ
ผิดข้อสองร้องไห้ไร้ศักดิ์ศรี
ผิดข้อสามพล่ามรอขอคืนดี
และข้อสี่ผิดหนัก..รักคนเลว

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/gknAAi59nsQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/gknAAi59nsQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"น้ำตาผู้ชาย"

เมื่อน้ำตาลูกผู้ชายมันไหลร่วง
ร้อนรุ่มทรวงเหมือนดั่งสั่งประหาร
ไม่เข้มแข็งแรงท้อทรมาน
มันเปรียบปรานฟ้าหลั่งเกินยั้งทัน

เมื่อน้ำตาผู้ชาย..ต้องไหลริน
ความสูญสิ้นมากมาย..ทำร้ายขวัญ
ถึง...ที่สุดอ่อนล้าจึงจาบัลย์
ผู้ใดกัน?เข้าใจ...ลึกในทรวง

มันท้อแท้แพ้พ่ายเป้าหมายหลัก
เห็นคนรักแล้วข้าฯน้ำตาร่วง
หวังให้เค้าสุขสบายกลายเป็นลวง
ทุกข์ทั้งปวงขับสู้อยู่ลำพัง

จะก้าวย่างทางใด?เพื่อไปต่อ..
ใจมันท้อ..คนดี..พี่สิ้นหวัง
อยู่เพราะเธอ.ช้ำเพราะเธอเพ้อภวังค์
เจ็บเรื้อรัง...วังเวง..บรรเลงครวญ


" ขอมอบเพลงนี้ให้..พี่จ้อง เจรียงคำ..พี่สล่าผิน..พี่บ้านริมโขง ครับ
แบบว่า..."สามหนุ่มสามมุม"..ครับ " 

<a href="http://www.youtube.com/v/fdJ52nD9f2I&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/fdJ52nD9f2I&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

.....แถมคาราโอเกะเพลง."อันเป็นดวงใจ".....
......ให้พี่.ที่เป็นที่รักยิ่งได้ร้อง..ด้วยนะครับ........

[ตะวันฉาย]

...เมื่อสิ้นสุดคำว่าเราเป็นเงาผ่าน
เหมือนเมื่อวานแค่สพพบเพียงฝัน
ร้อยวาจาคอยผูกปลูกจำนรรจ์
สิ้นผูกพันธ์ตัดเยื่อมิเหลือใย

...ฉากความรักครั้งหวานพานมาจบ
ฉากถูกลบกลบรอยคอยไฉน
ฉากปิดกั้นฉันจากฝากอาลัย
ฉากหัวใจก็ปิดตายวายชีวา

...น้ำเนตรหล่นบนความเจ็บที่เหน็บลึก
คอยบันทึกเข้าทรวงทวงห่วงหา
พบเพื่อจากฝากเราเป็นเงาพา
หมดศรัทธาสิ้นรักขอพักใจ

...ฉันผิดเอง...ที่หลงว่าค่านั้นมาก
ฉันผิดเอง...ที่เทียวฝากฉากรักให้
ฉันผิดเอง...ที่หลงคอยรอยหทัย
รักมากไป...ผิดด้วยหรือ...ถือรักจริง...

[บ้านริมโขง]

"ผมไม่ผิด"

ผมไม่ผิดอย่างไรก็ไม่ผิด
ผมมีสิทธิ์ทำได้ใช่ห่าเหว
ตั้งใจมั่นฝันใฝ่ดังไฟเปลว
ไม่เคยเหลวหลงใหลไกลจากเธอ

เมื่อใครเขายืนยันฉันไม่ผิด
ฉันก็คิดด้วยมั่นพลันเสนอ
วางคำอ้อนวอนหวังทุกครั้งเจอ
รำพันเพ้อขอจองปองน้องนาง

ผมไม่ผิดผมทำ..จำเป็นยิ่ง
ด้วยทุกสิ่งต้องไร้ใดขัดขวาง
แซงทุกคนพ้นวิถีที่มีวาง
สู่แนวทางแห่งสุขไร้ทุกข์แซม

ผมไม่ผิดต่อคุณ..แม่บุญเหลือ
ทุกอย่างเพื่อคุณแท้ใช่แค่แหยม
“ผมรักคุณ” เพียวเพียว ใช่เสี้ยวแรม
คืนเดือนแย้มยวนหยอกบอก “รัก” นวล

"บ้านริมโขง"

[แป้งน้ำ]

หรือว่าเราต่างก็ลืมเลือน
ความรักที่เคยเป็นเหมือน . .. แสงตะวันอุ่น
ตรงใต้แผ่นฟ้า . . ที่ลมแผ่วมาอย่างละมุน
ทั้งฉันและคุณ . .. ต่างชินชา

. . . . . . . . .

พอความรักเริ่มลงตัว
เจ้าของหัวใจต่างทำตัว . .. มีปัญหา
การจับมือ . . คือเรื่องธรรมดา
การสบตา . .. ไม่อาจแทนค่าคำใด

. . . . . . . . .

ต่างจากความรู้สึก "ในวันแรก"
จังหวะหัวใจเต้นแปลก ~ แปลก . .. หวั่นไหว
ฉันผิดเอง .. . ที่ไม่อาจทำให้คุณรักฉัน . .. ตลอดไป
ถ้าอยู่แล้วฝืนใจ . . . บอกมาสิว่าอยากไป . .. จะตกลง~*