ตูทุ่มเทให้สูอยู่ก็มาก สู้ลำบากทำไปเพื่อให้สู
สูกลับเมินไม่ปลื้มซ้ำลืมตู สูจะรู้ไหมว่าตูข้างอน
ก็ตูแต่งกลอนกานท์ในบ้านเก่า ทุกค่ำเช้าทอถักในอักษร
สูกลับเมินเฉยไปไม่อาทร แม้ตูวอนยังเฉยไม่เคยแล
เมื่อตูถอดใจวางหาทางใหม่ สูไฉนมาตู่ว่าตูแย่
ตูก็คนจริงใจใช่ผันแปร สูที่แท้แหละร้ายหลอกใช้ตู
ตูตีจากก็เป็นสิทธิ์จะคิดจาก คงไม่มากเกินไปใช่ไหมสู
ถ้าจะวัดถูกผิดลองคิดดู สูหรือตูใครแน่แย่กว่ากัน
ไม่เคยมีคอมเม้นท์ให้เห็นบ้าง ช่างอ้างว้างอดสูกระทู้ฉัน
ทุ่มเทให้มากมายหลายร้อยวัน ที่ได้นั้นมันก็คือท้อใจ
สู้รวบรวมกวีฝีมือกล้า ที่ผ่านตาคอมเม้นท์เคยเห็นไหม
ตูต้องเม้นท์ให้ตนน่าจนใจ ก็นี่ไงตูข้าถึงลาจร
เพราะนึกท้อแต่งไปก็ให้ช้ำ เพียงสักคำแวะทักในอักษร
เพื่อให้เกิดแรงใจเสริมใส่กลอน แค่อยากย้อนคอมเม้นท์ไม่เห็นมีฯ
![แบร่...ๆ](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/emo_57.gif)
ลองเอา ตูๆ สูๆ มาแต่งบ้าง มันคล้ายกับชีวิตตนเอง
![งอนแล้วด้วย](http://www.klonthaiclub.com/Smileys/default/emo_52.gif)