ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

หลายสีหลากหากรู้           ควรอภัย
หาใช่เรื่องอื่นใด            ใหญ่ล้ำ
เพียงวางทิฐิใคร                ไกลห่าง  พ่อนา
หันพักตร์ยึดหลักค้ำ               โอบเอื้อเหนือใด

ใจคนใช่ข้นแค้น            แน่นนาน  นักเฮย
ยืนอยู่คู่กัลปวสาน                   ยากแท้
สร้างเถิดเกิดสมาน                  จารสุข
ให้เด่นเห็นรักแก้                แตกร้างทางสังคม   

"บ้านริมโขง"

[แงซาย]

๐ กลมเกลียวร่วมเกี่ยวก้อย             ร้อยใจ
สมดั่งเพลงชาติไทย                        ขับร้อง
พร้อมจิตร่วมน้ำใจ                         เพื่อปู่   ย่าเฮย
เกียรติก่อประดับก้อง                     ปกป้องแดนสยาม

 ๐ นามนี้รู้ทั่วทั้ง                             เขตคาม
เมืองที่มีแต่ความ                            โอบอ้อม
ยิ้มแย้มผุดทุกยาม                          เมื่อประสบ
อบอุ่นอิงอ่อนน้อม                          เพียบพร้อมทุกสมัย  ฯ


 

[เพรางาย]

๏ ใดลบเลือนเรื่องแค้น       ขุ่นรอย  ได้นา
ขายย่อมคนรอคอย            ต่อซื้อ
เพียงกลับสู่วันถอย            ยิ้มยื่น
ไทยบ่แยกกันอื้อ               แก่งอ้างชิงดี ๚

๏ พลีกายแลกเลือดเนื้อ       รวมดิน  เดียวแล
ฝังร่างถมชีวิน                  กว่าได้
กำเนิดร่วมธรณินทร์           คือเพื่อน
โกรธอดอภัยให้                ดับร้อนเพลิงรม ๚ะ๛

[สล่าผิน]

พรมใจไทยเพื่อให้...................หวนคืน
เราต่างร่วมหยัดยืน..................เพื่อสร้าง
อยู่เย็นอย่างวานซืน.................กันเถิด
จงอย่าให้ไทยร้าง....................เร่งเร้าสมาน

การอภัยยิ่งต้อง.......................ต่อกัน
เพราะเพื่อความสัมพันธ์............แน่นแฟ้น
เราจงอย่าหุนหัน....................พันแล่น
จงละเสียความแค้น.................คลุ้มคลั่งพังเสีย

สล่าผิน

[คอนพูธน]

 

เคลียคลอพลาง..เอ่ยเคล้า  สลักคำ
ประดุจถักประดิษฐ์ทำ         ประดับถ้อย
ตามหลงพจน์พาถลำ          ดงเหล่า  เพลงแล
เพลินช่อเรียง..ชมร้อย        ช่อร้อยชมเรียงฯ

สำเนียง..เสียงสร้อยนุ่ม      งามนัย
มาเถิดเทิดรอยไทย            ทั่วหล้า
คำศรีฉลุเชลงใส               ผสมศัพท์
เชิญฝากคราวสกาวฟ้า       ร่ายฟ้อนลิขิตฝันฯ
                                       คอนพูทน
ขอบคุณคุณ ขอบคุณคำ ขอบคุณครับ

[พรายม่าน]

คำครันคำค่าเพี้ยง                 เพียงคำ
วรรคว่างวางหว่างจำ             จ่อมเว้น
หากลายว่ายเลบงรำ              ลือลั่น วรรณแฮ
รอยข่มคมคำเร้น                   หล่นเคื้อเครือครู

เปรื่องปูดูดาษด้วย                 ธรรมดา
สายศัพท์กลับเพลงพญา       หยัดพ้อง
คลองคูหลู่เภตรา                   ตมป่าย
ใบใหญ่ไกวไหวร้อง               เร่าแล้วลมทะเล ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๖.๐๗.๕๔                             

[เมฆา...]

 

   ๐ สาวน้อยเล่นน้ำ ๐


  ๐ สาวน้อยนั่งเล่นน้ำ.......ยามเย็น
  ริมท่าเทียบทุ่นเห็น.......เด่นแก้ม
  เกาะเกี่ยวกิ่งพูเพ็ญ.......พักตร์พร่าง
  ยิ้มยิ่งเย้ายวนแย้ม.......แจ่มแท้แม่เอย...

  ๐ กระเซ็นน้ำกระซ้น......ซึมทรวง
  แมงภู่คู่บินควง.........ควบใกล้
  ดั่งโฉบเฉี่ยวชิดพวง.......รวงอิ่ม พริ้มแล
  ปานว่าหวังหวานไว้......ไขว่คว้ามาครอง

  ๐ พี่แอบแนบพุ่มไม้........อายเอียง
  กลบกลุ่มหวั่นสุมเสียง.......สอดสร้อย
  กลัวเจ้าเล่ายินเจรียง.......ตกจิต แม่นา
  พี่อาจต้องฆาตคล้อย......คลุกเคล้าเงาทัณฑ์

  ๐ จึ่งพร่ำร่ำผ่านร้าน.......เรือนลม
  ฝากชื่นรื่นเนตรชม.......ชิดเจ้า
  แชมกลิ่นบุปผาพรม......เพียงร่าง ข้างเอย
  หาคิดจิตมุ่งเย้า......อยู่ใกล้ในนวลฯ...

[สล่าผิน]

 

   ๐ สาวน้อยเล่นน้ำ ๐


  ๐ สาวน้อยนั่งเล่นน้ำ.......ยามเย็น
  ริมท่าเทียบทุ่นเห็น.......เด่นแก้ม
  เกาะเกี่ยวกิ่งพูเพ็ญ.......พักตร์พร่าง
  ยิ้มยิ่งเย้ายวนแย้ม.......แจ่มแท้แม่เอย...

  ๐ กระเซ็นน้ำกระซ้น......ซึมทรวง
  แมงภู่คู่บินควง.........ควบใกล้
  ดั่งโฉบเฉี่ยวชิดพวง.......รวงอิ่ม พริ้มแล
  ปานว่าหวังหวานไว้......ไขว่คว้ามาครอง

  ๐ พี่แอบแนบพุ่มไม้........อายเอียง
  กลบกลุ่มหวั่นสุมเสียง.......สอดสร้อย
  กลัวเจ้าเล่ายินเจรียง.......ตกจิต แม่นา
  พี่อาจต้องฆาตคล้อย......คลุกเคล้าเงาทัณฑ์

  ๐ จึ่งพร่ำร่ำผ่านร้าน.......เรือนลม
  ฝากชื่นรื่นเนตรชม.......ชิดเจ้า
  แชมกลิ่นบุปผาพรม......เพียงร่าง ข้างเอย
  หาคิดจิตมุ่งเย้า......อยู่ใกล้ในนวลฯ...

ชวนจิตยลแน่งน้อย   ..........นวลนาง
ตามิอยากจะวาง ...............วุ่นแท้
มองพิศคิดไปพราง..............เพราะว่า
นวลช่างสวยงามแม้.............มิได้อุ้มสม

อยากเป็นลมเที่ยวไล้............เรือนกาย
ให้อยู่อย่างสบาย.................บ่ยั้ง
เป็นสบู่ถูมิวาย....................แวดร่าง
ผ้าห่มกายหมายรั้ง................ร่างไว้คลายหนาว

สล่าผิน

[นพตุลาทิตย์]

นวลนางพลางจิตพร้อง     จ้องผิด ไปแล
งามแม่งามตามชิด           ติดช้อง
นทีแวดระวังมิด               วิดมั่ง
สาดกระเซ็นเช่นร้อง          ช่องเร้นแลหาย

บัวคลี่ชายรี่คว้าง            ขวางธาร
ขวานถ่างใบดูบาน           เบียดเจ้า
เบ้าเจียดกระเดียดดาล       ยลช่อง
ชลย่องมองคละเคล้า          ตกน้ำดำหนี

โผล่ลัดผลัดเล่นบี้           ตีน้ำ แตกแฮ
ชายกร่างช่างกรายกล้ำ       ฉุดยื้อ
โอบรัดอัดรวบสำ-              แดงเดช
หญิงแม่แหย่ไม้รื้อ                กลับจ้วงแทงหลัง


ตั้งตกโตนตาดเต้า             แตกกระ จายแล
เขาข่มขืนคืนคะ-                ไขว่ไขว้
สุดทรามแสบทรวงสะ-            บั้นช่อ ดอกแม่
ชายชั่วชมเชยใช้                    ปลุกปล้ำเอาสาว


 

[กวีเขลา]

ข้าวคั่วใครคิดเคื้อ            คิดคำ คามเคย
คิดค่อมค้อมคิดคัด           คั่วข้าว
ใครขโมยตะไคร้               ขึนตะราง เลยซี่
คิดไปคิดมาบ้า                หลังคา สีแดง
---kay---
 
พอพิมพ์ใหม่แล้ว งงวุ้ย!!!  

[ไร้นวล^^]

โอ้โหทนโท่ถ้วน     มวลโคลง

ผันผ่านพันชั่วโมง    กริ่มเก้อ

ยามหยิ่งย่ามหยุดโยง   แยบอย่าง  ยอดนอ

พรางพร่าพร่ำฝันเพ้อ    พรั่งพร้อมผึ่งผาย

เอียงอายแอบโอษฐ์โอ้     โออา

หมู่มิตรมอบมรคา         เขื่องเข้ม

มึนหมกมุ่นม่อยมา  มองม่าน มาสแฮ

ถึงถ่องแท้แลเม้ม-     ปากโป้งโคลงเขลา 

 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

    ยามว่างนั่งคิดเค้น          เขียนโคลง
หวังอ่านเพื่อจรรโลง       จิตบ้าง
โดยหมายเพลิดเพลินโยง-  ใยสู่ มิตรนา
คลายขับความอ้างว้าง     ที่เข้ารุมสุมฯ

    ชุมชนใหญ่สุดบ้าน   กลอนไทย
ฉกรรจ์,เฒ่า,ดรุณ,วัย     รวบพร้อม
มีจิตพิศมัย                  ในกาพย์  กลอนนา
ดูดุจดาวเดือนล้อม      เห่ห้วงเวหาส์ฯ

   มาประชันหลากล้วน    ฝีมือ
อันต่างคนฝึกปรือ         เนิ่นช้า
โคลงฉันกาพย์กลอนระบือ   ไปทั่ว  ไทยเฮย
แทบสยบถล่มหล้า        ล่มล้มวรรณกรรมฯ

   ล้ำกวีใหญ่น้อย              ขานนาม
ออนอยู่ทุกโมงยาม         ไม่เว้น
หน้าบอร์ดโพสต์เรียงตาม  ลำดับ
เพราะ,ห่วย,จงเลือกเฟ้น   เสพเข้าไปเทอญฯ

   บังเอิญมีมากชั้น            ฝีมือ
ด้อยเด่นเหตุต่างคือ        เรื่องซ้อม
ความหลากนี่แลถือ        เป็นจุด  ดีนา
ผ้าเด่นดีเพราะย้อม          แต่งแต้มสีสันฯ

   วงวรรณก็เช่นนี้              แลนา
สูง,ต่ำ,เชี่ยวภาษา              แบ่งขั้น
เพราะเหตุแห่งวิชา           กำหนด
หาใช่แบ่งชนชั้น           แยกด้วยเหยียดผิวฯ

   การติวมีอยู่บ้าง              ประปราย
คอยบอกเป็นรายราย       เมื่อพลั้ง
ใฝ่เรียนจักสมหมาย          ในปรารถนา แฮ
ใดเก่งจงช่วยยั้ง               อย่าเข้าไปสอนฯ

   นักกลอนมีมากหน้า        หลายตา
จุกจิกมากนำพา              เคียดขึ้ง
นานครั้งตักเตือนหนา      เมื่อผิด 
จึงค่อยดูซาบซึ้ง              เหตุด้วยปรานีฯ

   ชุมชนดีสุดบ้าน            กลอนไทย
เราอยู่เราอาศัย                ที่นี้
เรารักสุดหัวใจ             รักกาพย์  กลอนนา
เราอยู่จนชีพซี้                ไป่ร้างแรมไกลฯ



 

[แงซาย]

     ไยเอ่ยราวกะคล้าย         หมองใจ     เล่าเอย
น้องพี่บ้านกลอนไทย           ใช่น้อย
ผิดถูกแนะนำใคร                ควรอยู่      นาพ่อ
กาจเก่งหรือดิบด้อย            ต่างด้วยฝึกฝน ฯ

     ทนสู้อุตส่าห์สร้าง          ความดี
เพียงเพื่อหวังดีมี                ตอบบ้าง
คืนวันผ่านนานปี                คล้อยเคลื่อน
สุดแต่คนอยู่ข้าง                 หยั่งแคล้วมองเห็น ฯ
                 ...แงซาย...

[กามนิต]

       คิดถึงโคลงและผู้                   เขียนโคลง
มวลมิตรมาจรรโลง                       แหล่งหล้า
ด้วยศิลป์ศาสตร์เชื่อมโยง             ชีวิต
โคลงสี่ยังทายท้าย                        กี่ร้อยปีไฉน ฯ

        วรรณยุกต์ไทยซ่านซึ้ง           อักษรา
สูงต่ำงามภาษา                            สื่อถ้อย
ง่ายง่ายแต่งามตา                        เสนาะโสต
โทเอกมาเรียงร้อย                        ร่วงรุ้งวรรณศิลป์


กามนิต, ๑ มิ.ย.๕๕
 

[toshare]

.. “สุภาพ” เขียนขีดท้าย…………………..ร่าย-โคลง
หมาย “หยาบ กระด้าง กลโกง”…………..อย่าใช้
ฤๅ ปราชญ์ท่านผูกโยง....................ประเด็นบอก
ผู้กระจ่างโปรดแจ้งให้.....................เพื่อนรู้-อย่าเฉย


ร่ายสุภาพ โคลงสองสุภาพ โคลงสามสุภาพ โคลงสี่สุภาพ

[toshare]

ร่ายสุภาพ โคลงสองสุภาพ โคลงสามสุภาพ โคลงสี่สุภาพ

.. “สุภาพ” เขียนขีดท้าย………………...ร่าย-โคลง
หมาย “หยาบ กระด้าง กลโกง”………..อย่าใช้
ฤๅ ปราชญ์ท่านผูกโยง.....................ประเด็นบอก
ผู้กระจ่างโปรดแจ้งให้.......................เพื่อนรู้-อย่าเฉย

…สิ่งเคยคุ้น-ปล่อยเว้น…………………….สงสัย
เชาว์คิด ”ขาดกว้างไกล”……………..….ไม่ช้า
นานเนิ่นอาจนำภัย…………………………..พุทธิ…เสื่อมนา
กายจิตพึงพร้อมท้า........................รับรู้เรียนเสมอ

พุทธิ   [พุดทิ] น. ปัญญา, ความฉลาด. (ป.).

==

ขอโทษครับ แต่งยังไม่จบความ
ไปเขียนถกกับนักเรียนที่ให้แต่ง กาพย์ยานี หมดอารมณ์เลย

==

บทหลัง อ่านแล้ว อย่าหงุดหงิดว่าคิดสอน นะครับ
ยืนยัน หวังแลกเปลี่ยนความคิดกันเท่านั้น

[กามนิต]

        โคลงสี่เสาวภาพ*แจ้ง                แจ่มตา
คือละวรรณยุกต์มา                           ฟัดไว้
หยาบคายมิเกี่ยวหนา                       พึงสดับ
สี่แห่งขีดเส้นใต้                                 กับท้ายสี่คำ ฯ

กามนิต, ๑๔ มิ.ย.๕๕


ป.ล.

-  โบราณเรียก "โคลงสุภาพ" ว่า "เสาวภาพโคลง"* เป็นโคลงที่สวยงาม เพราะเลี่ยงคำที่มีรูปวรรณยุกต์ในตำแหน่งที่ไม่บังคับโท-เอก  และห้ามเด็ดขาดใน ๔ คำ คือ คำรับสัมผัสท้ายบาทแรกกับบาทที่สองบาทที่สาม และคำสุดท้ายของบาทที่สี่ ไม่เกี่ยวกับคำสุภาพที่ตรงข้ามกับคำหยาบคายเท่าไหร่นักหรอก

- คุณทูแชร์ มีอะไรมาแชร์มาแบ่งปันก็ทำตามสบายเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนที่ได้ประโยชน์เขาก็อ่าน คนที่ไม่สนใจเขาก็ข้ามไป ... เท่านั้นเองครับ

 

[หนามเตย]

emo_25เด็กน้อยฝึกเขียนโคลง

โคลงมีมาแต่พ้น.....พากเพียร
ใครใคร่ขีดขีดเขียน.....ใส่ไว้
ประโยคต่างหมุนเวียน.....เขียนผ่าน
ฝึกต่อสมาธิให้.....เท่านั้นยาวนาน

 สติอารมณ์บ่รู้.....หายไป
คิดไม่ออกบอกใคร.....ไป่รู้
เราจะต่อจากไหน......หนอนี่
ขยันอ่านทุกกระทู้.....ที่แท้ฝึกเขียน


 
หนามเตย

[พรายม่าน]

หนึ่งสองสามสี่ห้า      หกเจ็ด
ความต่อยังมิเสร็จ      ใส่สร้อย
คงความคู่โทเคล็ด      โคลงเนื่อง นั้นนา
สุภาพคำท้ายร้อย      รูปยั้งวรรณยุกต์

พรายม่าน
สันทราย
๑๔ มิถุน ๕๕

[ไร้นวล^^]

โคลงครื้นเครงคึกครึ้ม    คำคม
กานท์กรุ่นกะก่องกลม    กริบใกล้
ซมเศร้าโศกสะสม        ซับสร่าง
ระรื่นร่วนรมย์ไร้         ร่องร้าวรักโรย

โดยเด่นดีเด่นด้าน       ดามดวง  แดแฮ
โคลงขลับเข้าคู่ควง      ครอบคุ้ม
ละลายเลศลมลวง        ละลิบ
โอ้อุ่นอรรถโอบอุ้ม       อกอ้ายอ่ิมเอม