ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_62เรียบเรียงร้อย   ถ้อยกรอง   สักสองบท
กลั่นจากหยด     น้ำตา    ที่รินไหล
สิ้นความฝัน   รันทด   สลดใจ
รักจากไป    ฝากไว้    เพียงน้ำตา

ทั้งที่รู้      ดอกฟ้า    สูงเกินสอย
รักหลุดลอย    สิ้นแล้ว     วาสนา
เพราะวันที่    สิบสี่     เดือนกุมภา
เจ้าวิวาห์   พี่นี้     ต้องสิ้นใจ



กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[panthong.kh]

เรียบเรียง เคียงถ้อย ร้อยมาบอก
ไม่กลับกลอก หลอกให้ ใฝ่ฝันหา
กวีน้อย อย่าพลอย กลุ้มเลยนา
งานวิวาห์ พาล่ม ไม่สมจินต์

ด้วยเขามี เมียแล้ว จึงแคล้วคลาด
มิบังอาจ วาดหวัง ดังถวิล
จึงแยกทาง ร้างไกล ไม่ยลยิน
แต่มลทิน กินเนื้อ เยื่อทรวงใน

อยากกลับคืน มาหา ยอดยาหยี
ดวงฤดี ย่อยยับ เกินรับไหว
ถูกตราหน้า ว่าเป็น หญิงสองใจ
ตรมฤทัย ไหวหวั่น กลั้นน้ำตา

แม้สงสาร วานตอบ มอบรักมั่น
จนถึงวัน ฉันสิ้น ดิ้นตรงหน้า
จะถนอม น้อมตอบ มอบอุรา
รักสดใส ซาบซ่า เกินกว่าใคร
พันทอง

[รัตนาวดี]

เรียบเรียงร้อย   ถอยกรอง   สักสองบท
กลั่นจากหยด     น้ำตา    ที่รินไหล
สิ้นความฝัน   รันทด   สลดใจ
รักจากไป    ฝากไว้    เพียงน้ำตา

ทั้งที่รู้      ดอกฟ้า    สูงเกินสอย
รักหลุดลอย    สิ้นแล้ว     วาสนา
เพราะวันที่    สิบสี่     เดือนกุมภา
เจ้าวิวาห์   พี่นี้     ต้องสิ้นใจ

กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

 

...จำใจต้อง ครองปวด รวดร้าวสาน 
เพราะวิมาน สมรส ตามกฎใฝ่
รักบิดร มารดา มากกว่าใคร
ตัดสินใจ จำหมอง สนองการ...

...ดั่งเปลวไฟ ร้อนรุม สุมดวงจิต
พระพรหมคิด ลิขิตใคร่ ไม่สงสาร
ชายที่รัก กระอักบอก ช้ำชอกมานต์
ด้วยมนตร์รัก สลักผลาญ ทรมานครวญ...

...ชีวิตปลง คงตรอม ด้วยยอมรับ 
โศรกเศร้าจับ จบสิ้น ถวิลหวน
คงพร่ำเพ้อ เหม่อแย่ มิแปรปรวน
เฝ้าคร่ำครวญ หวลไห้ ไปชั่วกาล...

รัตนาวดี

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/ItWr8FlW16A&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ItWr8FlW16A&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฝากบทเพลง.ซ้ำเติม.เพิ่มสักนิด
เพื่อให้คิด.รักเรา.อวสาน
ขอให้เขา.ไปดี.มิพบพาน
แล้วอย่าคลาน.กลับมา.ศาลาเดิม

(ขอโทษนะคะ...ชอบเพลงนี้...เลยนำมาฝากทำใจค่ะ)

 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

...จำใจต้อง ครองปวด รวดร้าวสาน 
เพราะวิมาน สมรส ตามกฎใฝ่
รักบิดร มารดา มากกว่าใคร
ตัดสินใจ จำหมอง สนองการ...

...ดั่งเปลวไฟ ร้อนรุม สุมดวงจิต
พระพรหมคิด ลิขิตใคร่ ไม่สงสาร
ชายที่รัก กระอักบอก ช้ำชอกมานต์
ด้วยมนตร์รัก สลักผลาญ ทรมานครวญ...

...ชีวิตปลง คงตรอม ด้วยยอมรับ 
โศรกเศร้าจับ จบสิ้น ถวิลหวน
คงพร่ำเพ้อ เหม่อแย่ มิแปรปรวน
เฝ้าคร่ำครวญ หวลไห้ ไปชั่วกาล...

รัตนาวดี




  ครั้นสิบสี่      กุมภา     วิวาห์เจ้า
ขอดื่มเหล้า    ร้องไห้     อยู่ในบ้าน
ยิ่งคิดถึง   ความหลัง    ครั้งวันวาน
ทรมาน     หัวใจ    ดั่งใกล้ตาย

ขอลาแล้ว   ลาก่อน   นวลฉวี
เพราะชาตินี้    ความหวัง     พังสลาย
ริอาจเด็ด    ดอกฟ้า     มาเคียงกาย
รักมาพ่าย     เพราะจน   คนเขาเมิน

กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[สุนันยา]

โอ้น้องเอย โศกใจ ไฉนนั้น
เพ้อรำพัน หม่นเศร้า สาวห่งเหิน
น้ำตาลูก ผู้ชาย อย่าไหลเพลิน
ต้องเผชิญ ความจริง สิ่งนำพา

เขาไม่รัก เราแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ปล่อยไปเลย อย่ารั้ง ช่างเถิดหนา
ก็ผู้หญิง ใช่ไร้ ในโลกา
หารักใหม่ ดีกว่า อย่าเศร้าทรวง....

"สุนันยา"

[D]

 

ครั้นสิบสี่      กุมภา     วิวาห์เจ้า
ขอดื่มเหล้า    ร้องไห้     อยู่ในบ้าน
ยิ่งคิดถึง   ความหลัง    ครั้งวันวาน
ทรมาน     หัวใจ    ดั่งใกล้ตาย

ขอลาแล้ว   ลาก่อน   นวลฉวี
เพราะชาตินี้    ความหวัง     พังสลาย
ริอาจเด็ด    ดอกฟ้า     มาเคียงกาย
รักมาพ่าย     เพราะจน   คนเขาเมิน

กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

?????????????????

14 กุมภาเวียนมาครบ
มาบรรจบ อีกครา นั้นละหนอ
น้องวันนี้ นั่งนองหน้า น้ำตาคลอ
ใจจดจ่อ คิดถึงพี่ ที่จากกัน

วันนั้นน้อง จำใจ ต้องไปแต่ง
ใช่จะแกล้ง ลืมพี่ ทีรักมั่น
ความจำเป็น ทำให้รัก หักกลางคัน
แต่จะไม่ ลืมพี่นั้น  นิรันด์กาล
 

ผู้หญิงดินๆ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

emo_62เรียบเรียงร้อย   ถอยกรอง   สักสองบท
กลั่นจากหยด     น้ำตา    ที่รินไหล
สิ้นความฝัน   รันทด   สลดใจ
รักจากไป    ฝากไว้    เพียงน้ำตา

ทั้งที่รู้      ดอกฟ้า    สูงเกินสอย
รักหลุดลอย    สิ้นแล้ว     วาสนา
เพราะวันที่    สิบสี่     เดือนกุมภา
เจ้าวิวาห์   พี่นี้     ต้องสิ้นใจ



กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

เมื่อดอกฟ้า ค่าสูง ดั่งยูงหงส์
เราต่ำพงศ์ วงศ์กา ค่าไฉน
ควรเสงี่ยม เจียมตน ทุกข์ทนไป
เก็บหทัย ไว้เฝ้า เพียงเหล่ากา

อันพงศ์กา ว่ากัน ตามชั้นศักดิ์
ใช่สูญรัก หักลด หมดหรรษา
อย่าวิตก อกช้ำ หลั่งน้ำตา
เสียเวลา พาซ้ำ ระกำทรวง.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์       

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

14 กุมภาเวียนมาครบ
มาบรรจบ อีกครา นั้นละหนอ
น้องวันนี้ นั่งนองหน้า น้ำตาคลอ
ใจจดจ่อ คิดถึงพี่ ที่จากกัน

วันนั้นน้อง จำใจ ต้องไปแต่ง
ใช่จะแกล้ง ลืมพี่ ทีรักมั่น
ความจำเป็น ทำให้รัก ต้องพรากกัน
แต่จะไม่ ลืมรักพี่นั้น  นิรันด์กาล
 

ผู้หญิงดินๆ





  สุดตรอมตรม     ค่ำเช้า    เศร้าใจนัก
ถ้อยคำรัก   ที่พร่ำ   ร่ำคำหวาน
พี่เคยนอน    หนุนตัก    น้องนงคราญ
แต่ไม่นาน     นวลน้อง      ต้องวิวาห์

จงลืมเถิด     กวีน้อย     คนด้อยทรัพย์
จงแต่งกับ    เศรษฐี     ผู้มีหน้า
หากพอถึง    สิบสี่       เดือนกุมภา
พี่ขอลา     ชาติหน้า     ค่อยพบกัน


กวีน้อย    ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[D]

ใช่จะเห็น พี่จน อย่างคนบอก
ไม่ใช่หลอก เข้าใจใหม่ ยังรักมั่น
ที่ผ่านมา เราไม่ ใช่ต่างกัน
แต่เพราะเหตุ แปรผัน จำต้องไป

ความจริงใจ จำจด กำหนดจิต
และยึดติด ใจปอง ครองฝันใฝ่
รักคนเดียว คือพี่ นี้ทั้งใจ
จะชาตินี้ หรือชาติไหน...ขอใจเดียว

ผู้หญิงดินๆ

[ดุลย์ ละมุน]

                               เฮ้อ...ทางนี้มีอีกคนทนเหมือนท่าน
                                  ทรมานขานไห้ใจอดสู
                              ต้องอกหักพรากช้ำน้ำตาพรู
                            อ่านกระทู้ท่านแล้วพลอยแป้วใจ

                              รักทุกคราพาเศร้าให้เฝ้าเก็บ
                            รอยรักเจ็บเหน็บอุราพาหวั่นไหว
                             หมายเพียงหญิงจริงรักปักฤทัย
                              มิหาใช่แม่หญิงกลิ้งกลอกลวง

                           
                               

[กาญจนธโร]

 
เมื่อบุพเพสันนิวาสนิราศร้าง
จำต้องห่างนางน้องเคยปองเหลียว
เมื่อจำเป็นเค้นคาดสวาสดิ์เกลียว
แม้โน้มเหนี่ยวเทียวทักรักมิคืน

จงลืมถ้อยร้อยพันคืนวันเก่า
อย่าจมเฝ้าเงาโศกวิโยคฝืน
เพียงกองกากซากฝันนะขวัญยืน
ถอนสะอื้นขื่นช้ำแล้วอำลา

ลืมความหลังครั้งเก่าเราให้สิ้น
อย่าถวิลกลิ่นลวงความห่วงหา
กลบเศษรักหักลาญม่านน้ำตา
แล้วไขว่คว้าค่าควรเถิดนวลนาง

ปภัสร์
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

เมื่อบุพเพสันนิวาสนิราศร้าง
จำต้องห่างนางน้องเคยปองเหลียว
เมื่อจำเป็นเค้นคาดสวาสดิ์เกลียว
แม้โน้มเหนี่ยวเทียวทักรักมิคืน

จงลืมถ้อยร้อยพันคืนวันเก่า
อย่าจมเฝ้าเงาโศกวิโยคฝืน
เพียงกองกากซากฝันนะขวัญยืน
ถอนสะอื้นขื่นช้ำแล้วอำลา

ลืมความหลังครั้งเก่าเราให้สิ้น
อย่าถวิลกลิ่นลวงความห่วงหา
กลบเศษรักหักลาญม่านน้ำตา
แล้วไขว่คว้าค่าควรเถิดนวลนาง

ปภัสร์
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕




   จงไปดี      เถิดนะ    แม่ตาหวาน
น้องนงคราญ    ลืมเถิด    ลืมทุกอย่าง
ลืมเสียเถิด     ความฝัน     วันร่มทาง
ขอนวลนาง      ลืมเถิด     ลืมรักเรา

นึกเสียว่า   วันวาน   เพียงความฝัน
ทิ้งพี่นั้น    หมองตรม   ระทมเศร้า
วาเลนไทน์    รดน้ำสังข์   ช่อสะเดา
พี่ขอเอา   น้ำตาหยด    รดหลั่งแทน


กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ใช่จะเห็น พี่จน อย่างคนบอก
ไม่ใช่หลอก เข้าใจใหม่ ยังรักมั่น
ที่ผ่านมา เราไม่ ใช่ต่างกัน
แต่เพราะเหตุ แปรผัน จำต้องไป

ความจริงใจ จำจด กำหนดจิต
และยึดติด ใจปอง ครองฝันใฝ่
รักคนเดียว คือพี่ นี้ทั้งใจ
จะชาตินี้ หรือชาติไหน...(ขอใจเดียว)



ผู้หญิงดินๆ



    พี่ขออยู่        ห่างห่าง      อย่างห่วงห่วง
แม้นพุ่มพวง      คนดี        มิแลเหลียว
แม้นมิได้    พร่ำพรอด      กอดกลมเกลียว
แม้นจะอยู่      เปล่าเปลี่ยว     อย่างเหงาใจ

เพราะชาตนี้       พี่สร้าง      บุญมาน้อย
พี่จะคอย           คนดี       ที่ชาติใหม่
ต้องหลบหนี      ความช้ำ     จำลาไกล
อวยพรให้    จงสุขสันต์     วันวิวาห์ 


กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[D]

 

พี่ขออยู่        ห่างห่าง      อย่างห่วงห่วง
แม้นพุ่มพวง      คนดี        มิแลเหลียว
แม้นมิได้    พร่ำพรอด      กอดกลมเกลียว
แม้นจะอยู่      เปล่าเปลี่ยว     อย่างเหงาใจ

เพราะชาตนี้       พี่สร้าง      บุญมาน้อย
พี่จะคอย           คนดี       ที่ชาติใหม่
ต้องหลบหนี      ความช้ำ     จำลาไกล
อวยพรให้    จงสุขสันต์     วันวิวาห์ 


กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

น้ำสังข์หยด เหมือนน้ำกรด รดมือสาว
รักปวดร้าว หนาวเหน็บ สุดเจ็บแค้น
หากวันนี้ คนนั่งข้าง คือพี่แทน
คงสุขแสน วันวิวาห์  Valentine

ผู้หญิงดินๆ

[ปู่ริน]

ใจพี่นี้  ใจเดียว  มีสี่ห้อง
ใส่หัวใจ  ของน้อง  กุญแจหนา
แต่งงานไป  พี่นี้  มีน้ำตา
ปล่อยให้พี่  เหว่หว้า  อกตรมตรอม

ถึงยามนอน  ตัวพี่  ไม่ได้กิน
เมื่อสูญสิ้น  ร่างกาย  พี่ผ่ายผอม
ใจสลาย  พี่นี้  จำใจยอม
พี่นี้พร้อม  อวยพรให้  จงไปดี

พี่กินเหล้า  เผากลุ้ม  ตกหลุมรัก
พี่อกหัก  กลุ่มใจ  ในครานี้
จงสุขสันต์  วันวิวาห์  ยอดนารี
ส่วนตัวพี่  ขอหลบหลี้  หนีจากไกล[/size]

                                    ริน ดอนบูรพา
                                         ๔ ก.พ. ๕๕          



                                                         

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

ใจพี่นี้  ใจเดียว  มีสี่ห้อง
ใส่หัวใจ  ของน้อง  กุญแจหนา
แต่งงานไป  พี่นี้  มีน้ำตา
ปล่อยให้พี่  เหว่หว้า  อกตรมตรอม

ถึงยามนอน  ตัวพี่  ไม่ได้กิน
เมื่อสูญสิ้น  ร่างกาย  พี่ผ่ายผอม
ใจสลาย  พี่นี้  จำใจยอม
พี่นี้พร้อม  อวยพรให้  จงไปดี

พี่กินเหล้า  เผากลุ้ม  ตกหลุมรัก
พี่อกหัก  กลุ่มใจ  ในครานี้
จงสุขสันต์  วันวิวาห์  ยอดนารี
ส่วนตัวพี่  ขอหลบหลี้  หนีจากไกล

                                    ริน ดอนบูรพา
                                         ๔ ก.พ. ๕๕     




    ถึงคราวแล้ว   ที่พี่    ต้องหนีหน้า
วันวิวาห์     นวลน้อง    อย่าร้องไห้
หากเจ้าบ่าว    เขาเห็น   จะเสียใจ
ปิดกั้นไว้    เดี๋ยวใคร   จะเห็นเอา

ประตูเงิน   ประตูทอง   รอน้องอยู่
อดทนสู้     ต่อไป    เถิดน้องเจ้า
ลืมอดีต   ความรัก     แห่งสองเรา
เริ่มต้นใหม่      กับเขา   เถิดคนดี


กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[สะเลเต]

สามทุ่มครึ่งคืนนี้พี่ว่างไหม
หาบันไดพาดรอน้องขอหนี
พ่อกับแม่หลับแล้วแจวทันที
งานวันนี้ฝืนใจ....ไม่ยินยอม

ห้องนอนน้องบอกให้รู้อยู่แถบขวา
น้องวางยาเจ้าบ่าวไว้...ใช่เกลี้ยกล่อม
ขืนอยู่ไปรักล่มคงตรมตรอม
หากพี่พร้อมรับด้วย....ช่วยสักครั้ง
 
---สะเลเต---

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

สามทุ่มครึ่งคืนนี้พี่ว่างไหม
หาบันไดพาดรอน้องขอหนี
พ่อกับแม่หลับแล้วแจวทันที
งานวันนี้ฝืนใจ....ไม่ยินยอม

ห้องนอนน้องบอกให้รู้อยู่แถบขวา
น้องวางยาเจ้าบ่าวไว้...ใช่เกลี้ยกล่อม
ขืนอยู่ไปรักล่มคงตรมตรอม
หากพี่พร้อมรับด้วย....ช่วยสักครั้ง
 
---สะเลเต---




   จะให้ทำ       เช่นนั้น        คงมิได้
ยึดประเพ-     ณีไทย        แต่ภายหลัง
หากพาหนี       คนเขา     จะเกลียดชัง
คงหมดหวัง     ได้น้อง      กลับคืนมา

ห้องนอนน้อง      วันนี้     พี่เดินผ่าน
เห็นติดม่าน      สีชมพู       ดูหรูหรา
นั่นคงเป็น      ห้องหอ       วันวิวาห์
พี่ผ่านมา       น้ำตาไหล        ใจร้าวราน



กวีน้อย        ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[พิมพ์วาส]

เพลาวางทางกลอนใจวอนเศร้า
ไม่บรรเทาเหงาลงเพียงหลงขาน-
เพรงกานท์เศร้าเร้าใจในดวงมาน
พอถึงกาลสานฝันต้องบรรลัย

น้ำตารินราวว่าฝนพาหล่น
จากเบื้องบนคนเหงาต้องเศร้าไหว-
หวั่นวิเวกโหวงเหวงวังเวงใจ
น้ำตาไหลใคร่ครวญเมื่อนวลลา

"ที่รัก คุณจากผมไป คุณรู้ไหมว่าผมรักคนแค่ไหน
ผมนั้นรักคุณว่าใครใครเหตุใดคุณไม่เคยห่างหา-
ผมบ้างเลยหละที่รัก ผมต้องหม่ไหมระกำอุรา
รู้ไหมว่าผมรักคุณ มากกว่าใครๆ?"