ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

เป็นได้เพียงเท่านี้...ที่เป็นได้
ด้วยมิใช่ดาวสวรรค์เธอฝันถึง
เป็นดาวดินหงอยเหงาเฝ้ารำพึง
ห้วงใจซึ่งฝังดับกับพงไพร

เป็นได้เพียงสายลมอันเงียบเหงา
เป็นแสงเงาในฝันอันยิ่งใหญ่
เพราะดวงใจไร้รักมาถักใย
จึงหัวใจหนาวเหน็บเจ็บจนชา

เพราะเป็นเพียงเถียงนาในป่าเขา
ก็ใครเล่าสำเหนียกจะเรียกหา
เป็นรังหนู..รังนก..รกหญ้าคา
มีแผ่นฟ้าเป็นเพื่อน...ยามเดือนจาง

และเป็นเช่นดอกหญ้าในหน้าฝน
ไร้ผู้คนฝันถึงจึงหม่นหมาง
ลมสะบัดพัดหวน..ช่อครวญคราง
ความอ้างว้างท่วมท้น..เมื่อฝนโปรย

และสายฝน..อำลา เข้าหน้าหนาว
ใจกลับผ่าวซบดินสิ้นแรงโหย
มีก้อนหินปลอบขวัญอันร่วงโรย
ก่อนกลีบโปรยหล่นลับถมทับดิน...

แซมค่ะ
 

[รัตนาวดี]

...เป็นเช่นเพียง ดอกหญ้า พนาเฝ้า
สุขหรือเศร้า เจ้าทน จนหมดสิ้น
ฤดูคราว หนาวหลบ นอนซบจินต์
อยู่บนพื้น ชื้นชิน กับดินครวญ...

...รอเวลา พาหวัง เริ่มครั้งใหม่
ฝนลมไกว ไห้ตรม ระทมหวล
จำใจรับ ปรับสภาพ กราฟแปรปรวน
ลมหนาวหวน ชวนหญ้า น้ำตานอง...

รัตนาวดี
 

[Prapacarn ❀]

รอเวลา แสงทอง ส่องอีกหน
ความมืดมน ขมไหม้ จนใจหมอง
จะปลิดปลิว โรยลับ กับสีทอง
พร้อมครรลอง ของผู้กล้า ฮึดฝ่าฟัน

รอไออุ่น กรุ่นแสง แห่งรวีสี
จะพบกัน ที่นี่ ในความฝัน
ก่อพลัง รักแท้ ให้แก่กัน
ร่วมสานฝัน สู่ดอกหญ้า...ในหน้าร้อน

แซมค่ะ
 

[ส.เชื้อจันทร์]

รอเวลา แสงทอง ส่องอีกหน
ความมืดมน ขมไหม้ จนใจหมอง
จะปลิดปลิว โรยลับ กับสีทอง
พร้อมครรลอง ของผู้กล้า ฮึดฝ่าฟัน

รอไออุ่น กรุ่นแสง แห่งรวีสี
จะพบกัน ที่นี่ ในความฝัน
ก่อพลัง รักแท้ ให้แก่กัน
รวมสานฝัน สู่ดอกหญ้า...ในหน้าร้อน

แซมค่ะ
 

ดอกหญ้าเอ๋ย...แม้เจ้าหนาวเพียงไหน
แต่หัวใจนี่สิ ช่างขี้อ้อน
ยังคงชูดอกล่อหมู่ภมร
ให้บินว่อนร่อนมาหาชมเธอ

เห็นดอกหญ้างดงามตามป่าเขา
หัวใจเรายังฝันถึงเสมอ
หลายปีผ่านยังหวังอยากพบเจอ
หลับละเมอเพ้อฝันทุกวันคืน

ลมหนาวโชยดอกหญ้าโปรยกลิ่นหอมหอม
อยากจะยอมสละผ้าห่มให้สักผืน
เพื่อห่อหุ้มปุบผาดงตรงที่ยืน
หวังกลิ่นชื่นนาสาดอกหญ้างาม...

...ส.เชื้อจันทร์...
ปล. งานรุมเร้า สมองตื้อๆ ต่อได้แค่นี้แหละ

[พิมพ์วาส]

เสียงพุ่มไม้ในกอดังอ้ออึ้ง
เหมือนคะนึงพึงคิดพิศใจหาย
ยินไม้พุ่มกลุ้มเพียงสำเนียงพราย
แลละม้ายคล้ายคำลำนำจา

เหมันต์พัดขัดจิตพิสหม่นเศร้า
ดวงใจเหงาเศร้าครวญหวนใจหา
กรีดพุ่มไม้ใคร่หล่นพ้นหญ้าคา
เสียงปักษาลาก้องให้หมองจริง

[♥หทัยกาญจน์♥]

ดอกหญ้าฤดูหนาว
เม็ดน้ำค้างพร่างพราวดาวยอดหญ้า
อุณหภูมิลดต่ำฉ่ำตรึงตรา
ทุกอณูรู้ว่า..หนาวมาถึง



ดอกหญ้าหนาวครานี้
น้ำแข็งกลบ ทบนาที อีกปีหนึ่ง
เพียงสายลมห่มพัดซัดความซึ้ง
พร้อมเสียงคำรำพึง...ดึงย้อนกลับ



ดอกหญ้าเมื่อปีก่อน
ต้นเอนไหวใบอ่อนสะท้อนพับ
ไร้น้ำแข็งแกร่งกล้าค่าระยับ
ระยิบจับจดจ่อ...รอทิ้งตัว



ดอกหญ้าที่อบอุ่น
พลันแสงอรุณเรืองสลัว
จนสาดแสงแสดงแจรงรัว
และริ้วทองผ่องทั่วที่ยอดมัน



ดอกหญ้าเอย....
ทุกถ้อยคำรำเพยเปรยจากฉัน
หลายฤดูรู้เวียนเปลี่ยนรำพัน
ที่รำพึงถึงหญ้านั้นแค่ฝันไป...

 

หทัยกาญจน์
๑๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔