ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

๐ สูรย์ลับหน..อนธการคลี่นานเนิน
กลางหุบเขินเนินเขาเงาพฤกษา
ลำแสงเพ็ญสาดสอดรอดพนา
แว่วปักษาราตรีคีตครวญ
 
๐ ท่ามพฤกษ์ไพรใบหนาที่ล้าหลับ
ธารระยับเลื่อมริ้ว..ลมพลิ้วหวน
หอมรื่นรินกลิ่นมาลย์ซ่านอบอวล
หรือหมายป่วนอาลัยข้างในทรวง

๐ เสียงเรไรล่องลมระงมก้อง
แต่ร่ำร้องกลางมานยากผ่านล่วง
ดังเพรียกด้วยสับสนแห่งกลลวง
ที่โชนช่วงจินตภาพจนวาบพราย

๐ หนาวน้ำค้างกลางไพรกร่ำไอชื้น
หากแดผืนเยียบเย็นหรือเว้น,หาย
ฟ้ามีดาวพราวพร่างวางเรียงราย
แต่เดียวดายมืดหม่นคือคนมอง

๐ ใบไม้ไหวล้อลมพี่พรมพัด
ดึกสงัดเดือนสว่าง..กลางทรวงหมอง
อาวรณ์หวานสุมซ้ำดังจำจอง
ด้วยโซ่คล้องผูกรัดอึดอัดนัก

๐ คาบราตรียาวนานกว่าผ่านพ้น
พร้อมมืดหม่นรุมทรวงยังหน่วงหนัก
เสน่หาอาลัยในที่รัก
สุดห้ามหักกักกั้นจนขวัญคว้าง

๐ ท่ามพฤกษ์ไพรใบหนาที่ล้าหลับ
นานชั่วกัปเมื่อกมลนั้นหม่นหมาง
ความเย็นเยียบเพียบอยู่ไม่รู้จาง
และอ้างว้างเงียบเหงายังเร้ารุม

๐ หริ่งเรไรร่ำร้องก้องไพรสัณฑ์
ก็ไหวสั่นอกใจดังไฟสุม
ท่ามพุ่มไม้รายรอบที่ครอบคลุม
ใจหนึ่งถูกกักกุมจนรุ่มร้อน

๐ หนาวน้ำค้างพร่างหยาดไม่ขาดหยด
คล้ายรินรดราดทรวงเหมือนลวงหลอน
เมื่อน้ำใจใสสดถูกลดทอน
ย่อมร้าวรอนด้วยร้างจืดจางรัก

๐ ราตรีกาลเย็นเยียบที่เงียบเหงา
ยังคงเฝ้าหวังให้ใครประจักษ์
ใจดวงนี้ไม่หน่ายไม่คลายภักดิ์
จะจำหลักรักมั่นนิรันดร

<a href="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24D0CA4PA0&amp;Autoplay=0" target="_blank">http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24D0CA4PA0&amp;Autoplay=0</a>

[..ทักษมน..]

เมื่อลมโชยโปรยมา..ผวาตื่น
ใช่ใครอื่น?กลิ่นกรุ่น..จำคุ้นได้
ก่อนลมหวล ทวนห่าง จืดจางไป
แล้วเหตุใด? กลับพัด สะบัดมา

กลิ่นราตรี ร้อนแรง...ระแวงอยู่
อ้อนหดหู่ ผ่านจันทร์ อ้างฝันหา
ยังร้าวรอน ก่อนฝาก...วันจากลา
นาฬืกา...เธอเดินไว หรือใจวน ????

ฉันไม่เหลือเผื่อใจ....ให้ใครจิก?
คิดว่าหยิกแล้วหยอก...หลอกทุกหน
พอเถอะนะ..คนงาม..ตามมายล
กลิ่นเจ้าปน...ความลวง..อย่าทวงเลย   

[วลีลักษณา]

ราตรีนี้..อยู่อย่างไร..หนอใครนั้น..
ฝากรักผ่าน..ด่านจันทร์..รำพันอ้อน
ดอกราตรีกลิ่นหอม...ให้กล่อมนอน
ก่อนใจจร..ลอยถึง..สู่หนึ่งใคร

เพื่อรับรู้อาวรณ์แสนอ่อนหวาน
ซึมซาบมานพร้อมลมที่พรมไหว
จักยื้อยุดฉุดรั้งทั่วทั้งใจ
มอบเสน่หาอาลัยอย่าคลายเลย

[วลีลักษณา]

เมื่อลมโชยโปรยมา..ผวาตื่น
ใช่ใครอื่น?กลิ่นกรุ่น..จำคุ้นได้
ก่อนลมหวล ทวนห่าง จืดจางไป
แล้วเหตุใด? กลับพัด สะบัดมา

กลื่นราตรี ร้อนแรง...ระแวงอยู่
อ้อนหดหู่ ผ่านจันทร์ อ้างฝันหา
ยังร้าวรอน ก่อนฝาก...วันจากลา
นาฬืกา...เธอเดินไว หรือใจวน ????

ฉันไม่เหลือเผื่อใจ....ให้ใครจิก?
คิดว่าหยิกแล้วหยอก...หลอกทุกหน
พอเถอะนะ..คนงาม..ตามมายล
กลิ่นเจ้าปน...ความลวง..อย่าทวงเลย   

ดอกราตรีคลี่กลิ่นกำจายกรุ่น
ผ่านทรวงอุ่นของใครโปรดได้เผย
ยังคงซึ้งถึงคำเคยร่ำเปรย
น้ำใจเอยเอ่ยคำเหมือนย่ำทรวง

ฤๅตัดได้น้ำใจใสสะอาด
ผ่านอากาศข้ามแถนจากแดนสรวง
มอบให้ผู้เสน่หาสุดาดวง
ใช่คำลวงสักน้อยที่ร้อยพจน์

น้ำ-ฟ้า-ทะเล-ดาว กล่าวอ้างเดือน
หรือรางเลือนจากใจเคยใสสด
อ้างพฤกไพรพาฝันกลับรันทด
ช่างตัดบทสิ้นเยื่อไม่เหลือใย