ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

อย่าทำร้ายผม...

อย่าทำร้าย ผมเลย ทรามเชยโปรด-
อย่าลงโทษ ลงทัณฑ์ ให้หวั่นไหว
ผมเพียงคน ร้าวรวด ที่ปวดใจ
บางครั้งผิด- พลั้งไป อภัยที

อย่าผลักไส ใจดำ ทำรังเกียจ
อย่าหยามเหยียด เย็นชา เมินหน้าหนี
ถ้าขาดคุณ เคียงหมอน อ้อนราตรี
รักที่มี คงเหงา แห้งเฉาตาย

อย่าทำร้าย ตัดรัก มาหักอก
ให้เหมือนนก สิ้นรัง พังสลาย
ขาดอ้อมอก ไออุ่น เคยคุ้นกาย
คงวอดวาย ว้าวุ่น ถ้าคุณลา

จำได้ไหม เราสอง เคยครองชื่น
ทุกวันคืน เคียงกัน ให้หรรษา
เคยอิงแอบ แวบหวาน ประสานตา
สุขอุรา ซาบซ่าน ประสานใจ

ลิ้นกับฟัน คำท่าน โบราณว่า
ต้องปรานี เมตตา ถ้อยอาศัย
โกรธเป็นทุกข์ สุขมา ถ้าอภัย
ชีวิตคู่ ก้าวไกล ให้ยืนยาว

ขอคุณอยู่ คู่ขวัญ มั่นสวาท
ทุกภพชาติ ฉ่ำชื่น แม้นคืนหนาว
เพียงเราสอง คล้องทรวง ชมดวงดาว
ถึงเหมันต์ โหมห้าว จะหนาว ฤา
 

[ไร้นวล^^]

๐รักเรืองไรหรือรวนปั่นป่วนรส
อยู่ที่บทสัมพันธ์ช่วยกันถือ
ต่างกระชับดาบขวานผลาญกระพือ
รักนั้นคือคมสวาทพิฆาตกัน

๐ต่างถือช่ออัญชัญกระชั้นชิด
รักรื่นฤทธิ์เรืองรายไอศวรรย์
สุขใดอื่นหมื่นแสนแม้นเพียงจันทร์
ฤๅเทียมทันทิพรสสะกดรัก
 

[panthong.kh]

เกิดอาการ มานลด รันทดท้อ
เกิดอาการ พาลต่อ ฝ่อใจหนัก
เกิดอาการ ร้าวรวด ปวดยิ่งนัก
เกิดอาการ หาญหัก รักหลุดลอย

แม้จะคว้า ไขว่เข้า เราเจ็บจิต
แม้เพียงนิด พิษรัก สลักถ้อย
แม้ฝืนฝ่า เพียงไร ใจยังพลอย
แม้เรียงร้อย รอยฝัน นั้นสิ้นลง

จึงจำใจ จำจาก ฝากซากฝัง
เรี่ยวแรงรั้ง พลั้งเพลอ ละเมอหลง
อ่อนระโหย โรยร่วง ทุกช่วงปลง
ไร้มั่นคง ตรงตอบ มอบรักไป

เจ็บจริงเจ้า เจียนจบ พบเพื่อจาก
เจ็บอย่างมาก บาดตรึง ถึงลำไส้
เลือดหยดหยาด ขาดสาย ทั้งกายใจ
ขืนทนไป แย่ยวด ปวดจาบัลย์
พันทอง
๒๓/๐๕/๕๖
 

[ดุลย์ ละมุน]

สุขใดอื่นหมื่นแสนแม้นเพียงจันทร์
ฤๅเทียมทันทิพรสสะกดรัก

ไร้หนาม - ไร้น่วม


อันไฟฟอน ร้อนเร่า ที่เผาผลาญ
มิเทียบปาน ไฟสวาท ที่วาดถัก
มันแผดไหม้ ใจจม ระทมนัก
ยากจะผลัก ดับไฟ ในใจตัว

เพราะไฟรัก ร้อนแรง กว่าแสงสูรย์
ฤทธิ์พอกพูน เหนี่ยวรั้ง คอยฝังหัว
ใครติดเล่ห์ เริงเร้า หลงเมามัว
แรกกลีบบัว แปรพักตร์ เป็นจักรคม