ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

เพียงสายลมหนาว
พัดแผ่วไปเบา ~ เบาก้านมะพร้าวก็โยกไหว
ทะเลสีครามดูเงียบเหงาแปลกตาไป
ยามที่ไม่มีรอยเท้าของใคร ~ ใคร . .. บนผืนทราย





แต่ถึงอย่างไร . . ทะเลก็ยังมีท้องฟ้าโอบกอด
ต่างกับคนเหงาที่จนแล้วจนรอด .. . ก็ร้าวไหว
ยินเพียงเสียงคลื่น . . . กล่อมคนเหงาที่ยืนเดียวดาย
มองหาคำ "รัก" ที่คุณเขียนไว้ . .. เหนือหาดทราย ~ ริมทะเล





อิทธิพลของลมหนาว
ทำให้ท้องทะเลเงียบเหงายิ่งว้าเหว่
มีเพียงฉันสะอื้นไห้ริมทะเล
ความรักของคุณถูกถ่ายเท . .. ไปไหนแล้ว?

[ฉันเอง]

ชายทะเลวันนี้..


แม้ทะเลไร้คลื่นเคยซัดสาด

แม้ชาดหาดไม่มีลมให้เคลื่อนไหว

แม้ชีวิตไร้ชีวาโหยหาใคร

แม้จะเศร้าสักเพียงใดใจต้องทน


สักวันหนึ่งคงไม่เหงาเศร้าอย่างนี้

แรงลมมีทะเลงามอีกหลายหน

แล้ววันนั้นชายหาดเกลื่อนกราดคน

มีสักคนคอยสนใจเฝ้าใยดี


ฉันเอง..

[my smile]

ยืนเหยียบ..หาดทราย
ความรู้สึก..คล้าย..สิ้นหวัง
ลมแรงแรง..พัดผ่านหน้า..กับหัวใจพังพัง
เจ็บอีกครั้ง..เย็นเฉียบ..ทรายทะเล

ว่างเปล่า
ฝืนสองเท้า..เข้มแข็ง..หยุด..ความว้าเหว่
อีกไม่นาน..พระอาทิตย์คงขึ้น..ลืมน่ะใจ..คนรวนเร
ทิ้งทั้งหมด..ปล่อยมัน..ที่ทะเล..ความปวดใจ

[my smile]

ก อ  ด เ ข่ า
นั่งร้องไห้กับเงา..คนเพ้อฝัน
ตาทอดมองคลื่นทะเล..ที่ซัดสาดกันพัลวัน
หัวใจสั่นสั่น...ตะโกนบอกอย่างคนแพ้ฝัน..ว่าหวั่นใจ




บ ร ร ย า ก า ศ..ซ่ อ น ค ว า ม เ  ห ง า
ลมที่พัดผ่านบางเบา..เรียกน้ำตา..ให้รินไหล
ทะเลรวน..หัวใจร่วง..คลั่งแทบหยุดหายใจ
จะมีสักทีไหม..ที่นั่งอำเพลงไป..หัวเราะและยิ้มให้..
กับทะเล

[ไม่รู้ใจ]

ริ้วคลื่นสาด กราดกริ้ว ลิ่วเข้าฝั่ง
พิรุณหลั่ง ถั่งโถม โหมกระหน่ำ
ฟ้าคะนอง ก้องหล้า พาระกำ
ให้เจ็บช้ำ ย้ำหมอง ต้องซานซม

เอื้อนคำเคย เผยออก บอกว่ารัก
ไยจึงผลัก หักทาง วางขื่นขม
ฤดีรุ่ม รุมเร้า เศร้าตรอมตรม
ฝากฝังจม ล่มลับ กับทะเล

ไม่รู้ใจ

[สายลมสีขาว]

เมือ่สายลม แผ่วพัด เพื่อพัดผ่าน
โอบใจสู่ วันวาน พานถวิล
คิดถึงเธอ "ที่รัก" เป็นอาจิณ
หอมไอกลิ่น คลื่นฟ้า ฟากทะเล

แล้วน้ำใส นัยน์ตา พาหล่นร่วง
เมื่อใจท้วง ถึงรัก อันระเห
ก็เจ็บช้ำ ราวเท้า ก้าวซวนเซ
และภายใน ว้าเหว่ ทุกเวลา

ทั้งที่ยืน ฝืนยิ้ม ชิมลมหวาน
แต่กลับยิ่ง ทรมาน ครั้งไขว่หา
พร้อมกับความ ขมขื่น เข้าประดา
จนน้ำตา สุดกลั่น ไว้ภายใน

[แป้งน้ำ]

เขียนชื่อคุณลงบนผืนทราย
กอบเม็ดทรายมากมาย . .. มานับเล่น
โบกมืออำลานกนางนวลล้อลมเย็น
ดูพระอาทิตย์ตกน้ำงามเด่น . .. ณ เส้นขอบฟ้าโพ้นไกล

. . . . .

ทำกิจกรรมเหมือนตอนที่มากับคุณ
ความเหงาที่เคยเกาะรุม . . ตัดพ้อวุ่นวายใหญ่
มันคงกลัวว่าจะถูกจับถ่วงน้ำ โยนลงทะเลไป
แต่สบตากันแว๊บหนึ่งก็เข้าใจ . .. ว่าฉันไม่เหมือนคุณ

. . . . . . .

อีกประเดี๋ยว . . ชื่อคุณที่เขียนไว้จะเลือนหาย
สองมือจะเช็ดน้ำตาร่วงพรายให้วุ่น
ฉันพาความเหงามาเดินเล่น  . . รับลมเย็นในที่  ~ ที่เคยมีคุณ
คนดี . . ฉันคิดถึงความอบอุ่น . .
คิดถึงทะเลวันที่มีคุณข้างกาย

. . . .




กอบเม็ดทรายมากอดไว้แนบอก
มันมากมายเสียจนหล่นหก . . ปลิวไหว
คนดี . . อาจมีสักเม็ดหนึ่ง . . . ซึ่งตรงกับที่รอยเท้าคุณเคยย่ำไป
ฉันอยากกอดมันแนบใจไว้
แทนอุ่นไอที่คุณเก็บคืนไปหมดแล้ว ~ *

. . . . . . .