ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sappp001]

*.......(_คืนนี้เหงาไม่เท่ากัน_).......*

ค่ำคืนนี้..ไม่มีเธอ..เคียงข้าง

แสงจันทร์จาง..ใจบางๆ..ก็พาลเหงา

ความรู้สึก..สัมผัสได้..ถึงสองเรา

คงเป็นเพราะ..คืนนี้เหงาไม่เท่ากัน

.....................................

คงเป็นเพราะ..ฉันคิดถึง..เธอมากกว่า

หรือเพราะวัน..เวลา..พาใจเหงา

ระยะทาง..มากั้นกลาง..ระหว่างเรา

อาจเพราะคืน...นี้เหงาไม่เท่ากัน

...................................

 
 
                              



 

[ปรางทิพย์]

ณ ฟากนี้ที่เห็นจันทร์เพ็ญหมอง
ดั่งเราสองต้องต่างเส้นทางฝัน
จึงต้องเศร้าเหงาจิตนิจนิรันดร์
ทุกคืนวันหวั่นไหวนัยเลือนราง

มองต่างมุมกลุ้มจิตยามผิดหวัง
ดูเรื้อรังฝังรอยถ้อยบาดหมาง
เหมือนเดือนดับลับลาใต้ฟ้าจาง
เคยแนบข้างร้างเงาแสนเศร้าใจ

ความรู้สึกลึกซึ้งคะนึงหา
ยามมองฟ้าคราดาวสกาวใส
จึงพร่ำวอนกลอนเหงาบอกเขาไป
ว่ามีใครไห้หวนครวญระทม

หากได้ยินผินกลับอย่าลับหาย
บทเพลงร่ายคล้ายบอกว่ายอกขม
เสียงสะอื้นคืนทุกข์นั้นจุกจม
โปรดเถิดลมห่มใจฉันไว้ที

[ฤดูหนาว]

   ที่ว่าเหงา......ไม่เท่ากัน
หรือ......เพราะเรารักกันไม่เท่าเดิม
เธอฉันเลย......เหมือนห่างเหิน
ไม่เหมือนเดิมที่.......เคยมีกัน

ถ้าความรัก 1 คน น้อยลงแล้ว
มันคงเหมือนแก้วที่แตกแล้วต่อไม่ได้
จะให้กาวดีเพียงใด ต่อไปก็ไม่เหมือนเดิม



ความเหงาคนเราต้องมีทุกคน
แต่ความรักใช่ว่าจะมีทุกคนไป

[กัลมลี*]

เธอมองดาวดวงไหนใครจะรู้
ฉันมองอยู่ในที่มีแต่ฉัน
ตรงที่ดวงตาสองเคยจ้องกัน
สัญญามั่นรักจริงยิ่งสิ่งใด

เธอจะเหงาบ้างไหมในคืนนี้
หรือจะมีเพียงฉันที่หวั่นไหว
สบตาดาวคืนนี้เคียงข้างใคร
เหตุไฉนฉันเหงาอยู่เพียงผู้เดียว

[ข้าพเจ้า]

เป็นความหวั่นพรั่นดวงห่วงสมร
กลัวเจ้านอนหลับใหลไม่คิดถึง
กลัวเจ้าปล่อยลอยเราเศร้ารำพึง
กลัวเจ้าซึ้งชายอื่นขมขื่นใจ

กลัวถูกยิงทิ้งขว้างอย่างไร้ค่า
กลัวตัวข้าอกหักโดนผลักไส
กลัวโดดเดี่ยวเดียวดายอายใครใคร
กลัวโลกใหญ่เกินเราเหงาลำพัง

สารพัดรัดตัวจนมัวหมอง
เพียงนวลน้องมอบใจให้ความหวัง
เพื่อมั่นมุ่งปรุงแท้แปรกำลัง
อีกสักครั้งคืนเหงาคงเท่ากัน

ก้านกล้วย

[กล่องความทรงจำ]

ค่ำคืนนี้ ไม่มี เธอเคียงข้าง....
มองแสงจันทร์ บางบาง ทำหวั่นไหว
คนอยู่อีก ฝั่งฟ้า เป็นอย่างไร
คนทางนี้ ช่างเหงาใจ ทุกนาที

คืนนี้เหงา....ไม่เท่ากัน
มองแสงจันทร์ ยิ่งพาเหงา เศร้าใจนี้
มากขึ้น มากขึ้น ...ล้น...ทบทวี
อยากให้รู้ คนฝั่งทางนี้  คิดถึงเธอ

[ไพร พนาวัลย์]

คนผู้น้อยเหงาน้อยค่อย ค่อยเหงา
ปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาเหงามาก มาก
คนผู้น้อยรักไม่เป็นเล่นลำบาก
จึงไม่เหงาซ้ำซากไม่ลากยาว

คนผู้ใหญ่ใจใหญ่จึงไร้รัก
คนผู้น้อยไม่รู้จักรักไม่หนาว
คนผู้ใหญ่รักจริงยิ่งเกรียวกราว
คนผู้น้อยดั่งว่าวไม่ก้าวไกล

จึงเห็นว่าความเหงาไม่เท่ากัน
ตัวลุงนั้นเหงาหน่อยน้อยเมื่อไหร่
ใครไม่เหงาไม่หงอยอย่าน้อยใจ
ทำยังไงไม่เหงามาเข้าฝัน... ที

 

"ปรางค์  สามยอด"
เริ่มสะเปะ สะปะแล้ว

[ฉันเอง]

สุดเหงา..

แค่คิดถึงแต่ละวันที่ดั้นพบ
มันไม่จบเพียงนิดที่ละน้อย
ความคิดถึงเพื่มขึ้นทุกวันคอย
ทีละหน่อยจนเติมล้นทุกห้องใจ

คำว่าเหงาหาน้อยลงตรงใจนั่น
แต่ละวันมันเพิ่มขึ้นถึงวัดได้
เพราะอาการร้อนรนทุกข์ทนไกล
เกินจะใฝ่เรียกกลับมารับคืน

แต่ละวันเฝ้าสังเกตุเหตุสยอง
ให้หม่นหมองตรอมใจสุดจะฝืน
รักคิดถึงเป็นมานานอย่างยั่งยืน
สุดทนกลืนร้อนผ่าวเฝ้าเหงาทรวง


ฉันเอง..