ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

รุ่งทิวา ครานี้ มีมวลเมฆ
ลมโยกเยก พัดเยือน เตือนฟ้าฝน
ใบไม้พลิ้ว ปลิวเยื้อง จากเบื้องบน
ลอยล่องวน กว่าพบ กระทบดิน

หนึ่งชีวิต ลอยเลือน เหมือนเดือนดับ
ดั่งอาภัพ ไร้ร้าง หนทางสิ้น
ต้องเคว้งคว้าง ว่างเปล่า เหงาชีวิน
จำโบยบิน ดิ้นฝ่า แม้พร่าพราง

ขาดแรงใจ หนุนเกื้อ เชื้อมอดเถ้า
แปลบปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บมิสร่าง
อยากจะเบือน เลือนลบ จบทุกทาง
วางทุกอย่าง ธรณีกลบ จบชีวา

"ดิน"

[panthong.kh]

อันชีวิต คนเรา ก็เท้านี้
มีสุขขี ทุกข์โศก โลกเบื้องหน้า
ต้องเจอะเจอ มากมาย หลายคณา
แม้ชีวา อยากหลบ ยังพบพาน

ประคองกาย ให้มั่น อย่าหวั่นไหว
ประคองใจ ให้สู้ รู้ห้าวหาญ
ประคองจิต คิดดี อย่ามีมาร
จงเบิกบาน ด้วยใจ ไร้หมองตรม
พันทอง

[D]

อันชีวิต คนเรา ก็เท้านี้
มีสุขขี ทุกข์โศก โลกเบื้องหน้า
ต้องเจอะเจอ มากมาย หลายคณา
แม้ชีวา อยากหลบ ยังพบพาน

ประคองกาย ให้มั่น อย่าหวั่นไหว
ประคองใจ ให้สู้ รู้ห้าวหาญ
ประคองจิต คิดดี อย่ามีมาร
จงเบิกบาน ด้วยใจ ไร้หมองตรม
พันทอง

เฝ้าทำใจ ให้สู้ อยู่ดูโลก
ลืมทุกข์โศก หม่นเศร้า เอายิ้มข่ม
บุกบากบั่น ฟันฝ่า แม้ปร่าตรม
ยิ่งระทม จมปลัก เกินหักใจ

อยากจะรู้ ผู้สร้าง หนทางเศร้า
ยื่นให้เรา เต็มที่ นี่ไฉน
มิมีทาง สุขผ่าน หรืออย่างไร
เป็นไปได้ อยากหนีกรรม คอยซ้ำมา

"ดิน"

[จันทวรรณ]

มาแอบอ่านกวีฝันลายดอกไม้
มาแอบชมหัวใจวรรณศิลป์
มาแอบชื่นบูชาคุณค่าดิน
มาปักปิ่นคำชมด้วยถ้อยความ

[D]

มาแอบอ่านกวีฝันลายดอกไม้
มาแอบชมหัวใจวรรณศิลป์
มาแอบชื่นบูชาคุณค่าดิน
มาปักปิ่นคำชมด้วยถ้อยความ

แอบมาหว่าน กานท์หวาน จารหยดย้อย
เคียงเรียงร้อย ถ้อยทัก ใคร่อยากถาม
มีคนห่วง หวงไหม ใครติดตาม
วานบอกนาม บ้านช่อง หรือ"ล่องลอย" 

"ดิน"

[จันทวรรณ]

มาแอบอ่านกวีฝันลายดอกไม้
มาแอบชมหัวใจวรรณศิลป์
มาแอบชื่นบูชาคุณค่าดิน
มาปักปิ่นคำชมด้วยถ้อยความ

แอบมาหว่าน กานท์หวาน จารหยดย้อย
เคียงเรียงร้อย ถ้อยทัก ใคร่อยากถาม
มีคนห่วง หวงไหม ใครติดตาม
วานบอกนาม บ้านช่อง หรือ"ล่องลอย" 

"ดิน"

แอบมาหว่างสายฝนกระหน่ำพื้น
จึ่งเห็นดินสะอื้นกระเซ็นฝอย
ซุ่มอยู่ในสายลมรินทยอย
เลยเห็นดินแผลพร้อยถูกกระทำ

หายเสียเถิดรอยซ้ำทั้งหมดนี้
เพื่อตื่นรับสิ่งที่สุขชื่นฉ่ำ
เพื่อเมล็ดดอกไม้เริงระบำ
อาศัยดินน้อมนำแล้วผลิบาน ^^

[ปู่ริน]

รุ่งทิวา ครานี้ มีมวลเมฆ
ลมโยกเยก พัดเยือน เตือนฟ้าฝน
ใบไม้พลิ้ว ปลิวเยื้อง จากเบื้องบน
ลอยล่องวน กว่าพบ กระทบดิน

หนึ่งชีวิต ลอยเลือน เหมือนเดือนดับ
ดั่งอาภัพ ไร้ร้าง หนทางสิ้น
ต้องเคว้งคว้าง ว่างเปล่า เหงาชีวิน
จำโบยบิน ดิ้นฝ่า แม้พร่าพราง

ขาดแรงใจ หนุนเกื้อ เชื้อมอดเถ้า
แปลบปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บมิสร่าง
อยากจะเบือน เลือนลบ จบทุกทาง
วางทุกอย่าง ธรณีกลบ จบชีวา

"ดิน"

แม้นเดือนดินสิ้นแรงเข้าแฝงเมฆ
พี่..ใช้มนต์ดลเสกด้วยชิวหา
ให้น้องฟื้นคืนจิตจากนิทรา
ความเมื่อยล้าเหนื่อยอ่อนพอผ่อนคลาย

กำลังใจเข้าโอบเอื้อช่วยเกื้อหนุน
ด้วยแรงบุญล้างกรรมสู่จุดหมาย
ช่วยให้รอดปลอดภัยไม่วางวาย
ถึงแม้นตายก็มีสุขมิทุกข์ทน

ให้ล่องลอยไปคอยอยู่สรวงสวรรค์
รออยู่ชั้นดาวดึงสุ์อย่าหมองหม่น
ในชาตินี้อาจมีกรรมช้ำกมล
น้ำตาหล่นไหลพรากเมื่อจากนาง

ดินกลบหน้าพี่ไปก็ไม่หวั่น
ยังรักมั่นขวัญใจไม่หม่นหมาง
จึงเรียงร้อยถ้อยคำรำพึงพลาง
อย่าให้พี่ฝันค้าง..ยืนล่องลอย.

             ริน ดอนบูรพา
                               ๘ ก.ย. ๕๕

                 

[D]

มาแอบอ่านกวีฝันลายดอกไม้
มาแอบชมหัวใจวรรณศิลป์
มาแอบชื่นบูชาคุณค่าดิน
มาปักปิ่นคำชมด้วยถ้อยความ

แอบมาหว่าน กานท์หวาน จารหยดย้อย
เคียงเรียงร้อย ถ้อยทัก ใคร่อยากถาม
มีคนห่วง หวงไหม ใครติดตาม
วานบอกนาม บ้านช่อง หรือ"ล่องลอย" 

"ดิน"

แอบมาหว่างสายฝนกระหน่ำพื้น
จึ่งเห็นดินสะอื้นกระเซ็นฝอย
ซุ่มอยู่ในสายลมรินทยอย
เลยเห็นดินแผลพร้อยถูกกระทำ

หายเสียเถิดรอยซ้ำทั้งหมดนี้
เพื่อตื่นรับสิ่งที่สุขชื่นฉ่ำ
เพื่อเมล็ดดอกไม้เริงระบำ
อาศัยดินน้อมนำแล้วผลิบาน ^^

เกรงจะพบ มินาน พานจะหน่าย
กลัวพี่ชาย หมายแล แค่เพียงผ่าน
จำเรียงจ้อง ลองจับ สดับกานท์
"ดิน"เกรงมาน จะตรม คารมชาย

ร้อยคารม ชมเล่ห์ เสน่ห์ลิ้น
ชายมิสิ้น ซาสร่าง สร้างความหมาย
หวิวหวานหวาม ความว่า ชาตรี.ลาย
มิห่างหาย เหมือนเสือ เชื่อลายตน

"ดิน"

[D]

แม้นเดือนดินสิ้นแรงเข้าแฝงเมฆ
พี่..ใช้มนต์ดลเสกด้วยชิวหา
ให้น้องฟื้นคืนจิตจากนิทรา
ความเมื่อยล้าเหนื่อยอ่อนพอผ่อนคลาย

กำลังใจเข้าโอบเอื้อช่วยเกื้อหนุน
ด้วยแรงบุญล้างกรรมสู่จุดหมาย
ช่วยให้รอดปลอดภัยไม่วางวาย
ถึงแม้นตายก็มีสุขมิทุกข์ทน

ให้ล่องลอยไปคอยอยู่สรวงสวรรค์
รออยู่ชั้นดาวดึงสุ์อย่าหมองหม่น
ในชาตินี้อาจมีกรรมช้ำกมล
น้ำตาหล่นไหลพรากเมื่อจากนาง

ดินกลบหน้าพี่ไปก็ไม่หวั่น
ยังรักมั่นขวัญใจไม่หม่นหมาง
จึงเรียงร้อยถ้อยคำรำพึงพลาง
อย่าให้พี่ฝันค้าง..ยืนล่องลอย.

             ริน ดอนบูรพา
                               ๘ ก.ย. ๕๕

                 

เดือนข้างแรม แซมหม่น ระคนเหงา
เดือนโศกเศร้า เคล้าน้ำตา จนล้าถอย
เดือนหมดแรง ฟันฝ่า น้ำตาปรอย
เดือนเฝ้าคอย ลอยล่อง ท่องนภา

เดือนบุญน้อย ลอยคว้าง อย่างโดดเดี่ยว
ไร้คนเหลียว เคียงข้าง สร้างหรรษา
รอรักนุ่ม หนุ่มชุมพร คอยป้อนยา
เมตตาฟ้า หมายคอย ลอยคู่กัน 

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

รุ่งทิวา ครานี้ มีมวลเมฆ
ลมโยกเยก พัดเยือน เตือนฟ้าฝน
ใบไม้พลิ้ว ปลิวเยื้อง จากเบื้องบน
ลอยล่องวน กว่าพบ กระทบดิน

หนึ่งชีวิต ลอยเลือน เหมือนเดือนดับ
ดั่งอาภัพ ไร้ร้าง หนทางสิ้น
ต้องเคว้งคว้าง ว่างเปล่า เหงาชีวิน
จำโบยบิน ดิ้นฝ่า แม้พร่าพราง

ขาดแรงใจ หนุนเกื้อ เชื้อมอดเถ้า
แปลบปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บมิสร่าง
อยากจะเบือน เลือนลบ จบทุกทาง
วางทุกอย่าง ธรณีกลบ จบชีวา

"ดิน"

จะล่องลอยคอยนางกลางชัยศรี
ในคืนที่มีแขเฝ้าแลหา
พร้อมดาวรายพรายพร่างกระจ่างตา
ประดับฟ้าราตรีให้ชี้ชม

จะหยิบดาวพราวเพริศบรรเจิดแจ่ม
เสียบสอดแซมแนมสนิทชิดมวยผม
เคียงมาลาผกาหอมให้ดอมดม
ซ่านสุขสมภิรมย์รื่นชื่นกลางจันทร์

จะกล่อมนอนอ้อนน้องประคองข้าง
อยู่เคียงนางสร้างจิตลิขิตฝัน
มีเพียงเราเฝ้าจำเรียงคู่เคียงกัน
ได้เที่ยวท่องล่องสวรรค์ชั้นดาวดึงส์...

"  บูรพ์  "

 

[D]

จะล่องลอยคอยนางกลางชัยศรี
ในคืนที่มีแขเฝ้าแลหา
พร้อมดาวรายพรายพร่างกระจ่างตา
ประดับฟ้าราตรีให้ชี้ชม

จะหยิบดาวพราวเพริศบรรเจิดแจ่ม
เสียบสอดแซมแนมสนิทชิดมวยผม
เคียงมาลาผกาหอมให้ดอมดม
ซ่านสุขสมภิรมย์รื่นชื่นกลางจันทร์

จะกล่อมนอนอ้อนน้องประคองข้าง
อยู่เคียงนางสร้างจิตลิขิตฝัน
มีเพียงเราเฝ้าจำเรียงคู่เคียงกัน
ได้เที่ยวท่องล่องสวรรค์ชั้นดาวดึงส์...

"  บูรพ์  "

 

คืนนี้มี ดาวเรียง เคียงจันทร์ลอย
น้องเฝ้าคอย สายสวาท มาพาดขึง
แสงจันทร์นวล ยวนตา พาคำนึง
นึกไม่ถึง พี่หลอก บอกให้รอ

นวลแสงจ้า เจียนลา ฟ้าไปลับ
ยังนั่งซับ น้ำตา พาทดท้อ
ไยมาลวง ให้หลง ได้ลงคอ
มัวพะนอ ปลื้มใครกัน ลืมสัญญา 

"ดิน"

[panthong.kh]

เฝ้าทำใจ ให้สู้ อยู่ดูโลก
ลืมทุกข์โศก หม่นเศร้า เอายิ้มข่ม
บุกบากบั่น ฟันฝ่า แม้ปร่าตรม
ยิ่งระทม จมปลัก เกินหักใจ

อยากจะรู้ ผู้สร้าง หนทางเศร้า
ยื่นให้เรา เต็มที่ นี่ไฉน
มิมีทาง สุขผ่าน หรืออย่างไร
เป็นไปได้ อยากหนีกรรม คอยซ้ำมา

"ดิน"

[/quote]

อันชีวิต คิดไป ให้หลากเรื่อง
จะปลดเปลื้อง แสนยาก ลำบากหนา
ทั้งกงกรรม กงเกวียน เวียนอุรา
จะหลบหน้า ไม่พ้น หนอคนเรา

ทุกข์สุขเศร้า เพียงจิต คิดไหวหวั่น
นิ่งแล้วหัน พิจารณา อย่ามัวเขลา
คนที่ด้อย โอกาส พลาดมัวเมา
ไยตัวเขา อยู่ได้ ในโลกา
พันทอง

[D]

อยากจะพัก เรื่องราว หลายคราวบ้าง
อยากเป็นอย่าง วิหค นกปักษา
เที่ยวเหาะเหิน เพลินไป ไพรพนา
มิต้องมา รับรู้ อยู่เป็นคน

ร้อยเล่ห์รัก มากเหลี่ยม ใจเหี้ยมเหลือ
คิดแถเถือ เนื้อหนัง แค่หวังผล
มุ่งหมายมอง คล้องใจ ในวังวน
บ้างฉ้อฉล ปรนเปรอ บำเรอกาย

"ดิน"

[panthong.kh]

นี่แหละคือ ชีวิต คิดแล้วกลุ้ม
ดั่งไฟรุม สุมทรวง ห่วงเหลือหลาย
ทั้งสุขทุกข์ เวียนวน ทุรนทุราย
กว่าจะถึง จุดหมาย เกือบตายลง

พยายาม ฝืนยิ้ม พริ้มเพราเพริศ
บางครั้งเกิด ทดท้อ หนอจนหลง
เหนื่อยหน่ายใจ อ่อนเพลีย ระเหี่ยปลง
เคยมั่นคง ต่อนี้ไป ไม่ไหวแล้ว
พันทอง