ไร้รังนอน ตอนนี้ ฤดีแย่
บินมาแล ไม่เห็น เช่นเคยเหิร
ต้องเร่ร่อน ในดง พงไพรเกิน
ถึงเรียกเอิ้น อย่างไร ไร้ยลยิน
ต้นมะขาม ยามนี้ เป็นขี้เถ้า
ถูกใครเขา เข้าตัด ขัดใจสิ้น
คงเผาถ่าน ใส่ถุง ยุ่งชีวิน
กาเหว่าสิ้น ถิ่นที่อยู่ สูตัดไป
กาเหว่าเอ๋ย เคยนอน คอนไม่เหลือ
ไม่ยากเชื่อ เลยเจ้า เขาผลักไส
คงระหก ระเหิน เกินทำใจ
ร้าวรวดไป ในป่า อย่าหมองตรม
หารังใหม่ พักพิง อิงแอบอุ่น
หลบกระสุน นายพราน ผ่านความขม
รักษาตัว ด้วยนะ อย่าระทม
มีสุขสม เถิดดุเหว่า เรายินดี
พันทอง
๒/๐๓/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
