...เดินฝ่าฟันควันหมอกที่หลอกพราง
กับรอยทางน้ำตาที่รินทั่ว-
อาบสองแก้มเย็นชื้นให้ตื่นกลัว
กอดเพียงตัวหนาวสั่น...ให้หวั่นใจ
...คนปลายทางคอยท่าอยู่ไหนเล่า
คนที่เฝ้าปลอบประโลมอยู่หนไหน
เมื่อหมอกบางปลายตาจะหาใคร
ควันหมอกใจคลุกกรุ่นเป็นทุนเดิม
...เส้นสายหมอกหยอกเหย้าให้เข้าที่
เพื่อหลบลี้หรือหลีกทางคอยวางเสริม
เหมือนหมอกมัวเข้ากลั้วใจไปต่อเติม
มาเพื่อเพิ่มความโศก...พัดโบกทาง...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
