[/b][/font][/size][/color][/center]
ถึงจะสายบ่ายแล้วนะแก้วตา
รักหนักหนาของพี่มีเพียงหญิง
ถึงจะว่าอย่างไรใจรักจริง
รักเธอยิ่งกว่าใครในบ้านกลอน
เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฝันถึง
รักเพียงหนึ่งมากมายถึงถ่ายถอน
รักสุดซึ้งถึงแก่แต่แน่นอน
พี่จึงอ้อนนวลจันทร์แม่พันทอง
มาหาว่า พันแก่ เดี๋ยวแม่ตบ
อย่ามาสบ ประมาท ชาติผยอง
มะพร้าวแก่ ยิ่งมัน คล้ายพันทอง
อยากจะลอง ขอบอก ออกไปไกล
ไม่ต้องมา อ้อล้อ พอได้แล้ว
คิดว่าแจ๋ว หรือพี่ ตีศอกให้
อารมณ์โกรธ ขึ้นมา ด่าเป็นไฟ
ขืนเลื้อยเข้า มาใกล้ เจอไม้คาน
พันทอง