สิ้นวสันต์ เหมันต์เปลี่ยน เวียนมาถึง
เหงาสุดซึ้ง ถึงครา เมื่อหน้าหนาว
ไร้คนรัก กอดอิง พิงกายเรา
ดั่งลมหนาว กรีดผ่าน สะท้านทรวง
ซ่อนความเหงา เศร้าจิต ปิดในอก
คิดไม่ตก ยามใด จะหายห่วง
มีคนรัก พักกาย ให้อุ่นทรวง
ฤดีดวง หนาวเหน็บ เจ็บอุรา
----------------------------
เหงาสุดซึ้ง ถึงครา เมื่อหน้าหนาว
ไร้คนรัก กอดอิง พิงกายเรา
ดั่งลมหนาว กรีดผ่าน สะท้านทรวง
ซ่อนความเหงา เศร้าจิต ปิดในอก
คิดไม่ตก ยามใด จะหายห่วง
มีคนรัก พักกาย ให้อุ่นทรวง
ฤดีดวง หนาวเหน็บ เจ็บอุรา
----------------------------
อาทิตา
ยินเสียงครวญ หวนไห้ ใจระทึก
ในกลางดึก ป่านนี้ ไยหนีหน้า
มายืนเดี่ยว เปลี่ยวทรวง ห่วงวิญญา
หรือเทวา แกล้งอำ ช้ำฤทัย
ซ่อนความเหงา ไม่มิด จิตสับสน
ซ่อนหมองหม่น แววตา ว่าไม่ใส
ซ่อนอารมณ์ ขมขื่น ฝืนข้างใน
ซ่อนไม่ไหว หรอกหนอ พอกันที
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
