ฝนยังตก ทุกวัน แสนหวั่นไหว
ลำโขงไกล คตเคี้ยว ไม่เกี่ยวสอง
ถึงน้ำท่วม บึงกาฬ พานไม่มอง
อย่าว่าน้อง ใจดำ ช้ำกมล
ด้วยว่าพี่ หนีไกล ไม่ห่วงหวง
สุดาดวง เจ็บจิต คิดสับสน
ขอโทษนะ อยู่ได้ สบายตน
แต่เบื่อคน ริมโขง จงเข้าใจ
จะตัดบัว ไม่เหลือใย ในครั้งนี้
ตัดฤดี ให้หมด รันทดไหม
ตัดให้สิ้น หวิ่นขาด คลาดกันไป
ตัดให้สิ้น ฤทัย ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
