เผลอใจรักสุดซึ้งจึงหม่นหมอง
เฝ้าแอบปองจันทร์จวงดวงยิหวา
เขามีค่าสูงล้ำเราจำลา
เรานั้นยาจกจนคนเข็ญใจ
รู้ทั้งรู้แต่ยังมองปองดอกฟ้า
เรามีค่าแค่หินบินไม่ได้
ชายคนนี้จะเฝ้ารออีกต่อไป
ตะเกียกตะกายเพียงใดไม่ถึงเธอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
01 พฤศจิกายน 2024, 06:46:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: " ก้อนหินกับพระจันทร์ " (อ่าน 7171 ครั้ง) |
| ||||||||||