เพลาวางทางกลอนใจวอนเศร้า
ไม่บรรเทาเหงาลงเพียงหลงขาน-
เพรงกานท์เศร้าเร้าใจในดวงมาน
พอถึงกาลสานฝันต้องบรรลัย
น้ำตารินราวว่าฝนพาหล่น
จากเบื้องบนคนเหงาต้องเศร้าไหว-
หวั่นวิเวกโหวงเหวงวังเวงใจ
น้ำตาไหลใคร่ครวญเมื่อนวลลา
"ที่รัก คุณจากผมไป คุณรู้ไหมว่าผมรักคนแค่ไหน
ผมนั้นรักคุณว่าใครใครเหตุใดคุณไม่เคยห่างหา-
ผมบ้างเลยหละที่รัก ผมต้องหม่ไหมระกำอุรา
รู้ไหมว่าผมรักคุณ มากกว่าใครๆ?"
ไม่บรรเทาเหงาลงเพียงหลงขาน-
เพรงกานท์เศร้าเร้าใจในดวงมาน
พอถึงกาลสานฝันต้องบรรลัย
น้ำตารินราวว่าฝนพาหล่น
จากเบื้องบนคนเหงาต้องเศร้าไหว-
หวั่นวิเวกโหวงเหวงวังเวงใจ
น้ำตาไหลใคร่ครวญเมื่อนวลลา
"ที่รัก คุณจากผมไป คุณรู้ไหมว่าผมรักคนแค่ไหน
ผมนั้นรักคุณว่าใครใครเหตุใดคุณไม่เคยห่างหา-
ผมบ้างเลยหละที่รัก ผมต้องหม่ไหมระกำอุรา
รู้ไหมว่าผมรักคุณ มากกว่าใครๆ?"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
