โอ้น้องเอย โศกใจ ไฉนนั้น
เพ้อรำพัน หม่นเศร้า สาวห่งเหิน
น้ำตาลูก ผู้ชาย อย่าไหลเพลิน
ต้องเผชิญ ความจริง สิ่งนำพา
เขาไม่รัก เราแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ปล่อยไปเลย อย่ารั้ง ช่างเถิดหนา
ก็ผู้หญิง ใช่ไร้ ในโลกา
หารักใหม่ ดีกว่า อย่าเศร้าทรวง....
"สุนันยา"
เพ้อรำพัน หม่นเศร้า สาวห่งเหิน
น้ำตาลูก ผู้ชาย อย่าไหลเพลิน
ต้องเผชิญ ความจริง สิ่งนำพา
เขาไม่รัก เราแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ปล่อยไปเลย อย่ารั้ง ช่างเถิดหนา
ก็ผู้หญิง ใช่ไร้ ในโลกา
หารักใหม่ ดีกว่า อย่าเศร้าทรวง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
